Voor anderhalf jaar hebben de westerse imperialisten niet enkel Israel’s recht op moord, uithongering en het etnisch zuiveren van de Gazaanse bevolking gesteund, ze hebben hen ook nog de wapens verkocht om het uit te voeren. Plots wordt er gesproken over het ‘ondraagbare' leed veroorzaakt door Israel. Hebben de Imperialisten dan eindelijk een hart gekregen?
Absoluut niet. In een tijd waarin Netanyahu de genocide opvoert en expliciet verklaart dat Israel van plan is het gebied te veroveren en de Palestijnen te verdrijven, vrezen deze met bloed doordrenkte hypocrieten de revolutionaire implicaties van geassocieerd te worden met nog meer horror.
Dit fenomeen zagen we niet enkel bij Macron en Starmer, maar ook hier in België met de plotse kritische stem van premier De Wever. “Die beelden van die uitgehongerde kinderen, daar is maar 1 menselijke reactie op mogelijk: dit moet stoppen” sprak hij uit. Hetzelfde verhaal klinkt door in de petitiecampagne van Vooruit, voor een resolutie tegen de genocide. Kort hierop werd een resolutie voorgesteld in het Vlaams parlement. Deze resolutie pleit onder andere, in de context van de verschillende VN-resoluties van de afgelopen 58 jaar, voor: de veroordeling van Israëlische oorlogsmisdaden, sancties, veroordeling van de hervestiging van Palestijnen en de vrijlating van alle gijzelaars. Zowel Vooruit als N-VA hebben tegen gestemd.
Het Israëlische optreden in Gaza, met bombardementen op hulpverleners en het blokkeren van hulpgoederen, is zo overduidelijk genocidaal in karakter, dat het voor steeds meer mensen duidelijk is dat dit niet kan en moet stoppen.
Een peiling van het praatprogramma ‘de Tafel van Gert’; toont aan dat 73 procent van de Vlamingen vindt dat Israel een genocide pleegt op de Palestijnse bevolking van Gaza. 76 procent meent zelfs dat Israel zich schuldig maakt aan disproportioneel geweld.
Toen de Israëlische aanvallen op Gaza na 7 oktober 2023 begonnen, waren het aanvankelijk activisten, mensen met een migratieachtergrond en linkse jongeren die in actie kwamen. De burgerlijke partijen en media stelden zich a-kritisch op tegenover Israel. Uitspraken zoals “vandaag is er maar één kant om te kiezen: dat is de kant van Israel, de kant van de democratie en de kant van het licht” kregen we dan te horen. Pro Palestijns activisme werd gelijkgesteld met hamas-sympathieën, een veroordeling van het geweld op Palestijnse burgers werd beantwoord met de beschuldiging dat “de Palestijnen” begonnen waren.
De aanhoudende vernietiging van Gaza, met ruim 61.709 slachtoffers, inclusief 17.492 kinderen en meer dan 111.588 gewonden, het bombarderen van ziekenhuizen, hulpverleners, enz. heeft de leugens doorgeprikt. Het is duidelijk dat dit niet over de gijzelaars gaat, maar om het aan de macht blijven van Netanyahu, die concessies doet aan zijn extreemrechtse coalitiepartners wat betreft etnische zuivering van zowel Gaza als de Westelijke Jordaanoever.
“De belegering, het uithongeren van een bevolking, het verhinderen van hulp etc. zijn geen bijwerkingen van een conflict, het zijn methodes, bewuste keuzes. Wie dan nog blijft praten over “twee kanten”, weigert de asymmetrie van macht en geweld onder ogen te zien” aldus Bert Engelaar, Algemeen secretaris ABVV
De organisatie ‘The Freedom Flotilla’ weigerde de medeplichtigheid van de Europese landen te accepteren en besloot het heft in eigen handen te nemen. Met het schip 'Conscience' wilden ze humanitaire hulp over zee naar Gaza brengen. Het schip werd echter gebombardeerd door Israëlische drones, in Europese wateren. De organisatie liet zich niet afschrikken en zette koers naar het schip 'Madleen'. Dit keer slaagden ze erin internationale wateren dicht bij de kust van Gaza te bereiken, maar werden ze aangevallen, geënterd en vastgehouden door het IDF. De ongewapende vrijwillige zeelieden wachten nu op hun deportatie; sommigen, zoals Greta Thunberg, zijn al teruggestuurd naar hun land. In commentaren die door Zweedse media werden verspreid, benadrukte de Zweedse minister van Buitenlandse Zaken dat de regering al lang afraadt
om naar Gaza te reizen en dat de activisten "duidelijk persoonlijke verantwoordelijkheid" dragen. Dit betekent dat de Europese landen zich niet zullen bemoeien met dergelijke flagrante aanvallen op hun burgers.
De meest opvallende en op zijn beurt veel belangrijkere verandering is de mobilisatie van de verschillende logistieke vakbonden in havens, zoals in Frankrijk, Italië en Griekenland. We zien arbeiders die weigeren vracht te vervoeren die bestemd is voor Israëlische militaire bedrijven. De CGT-havenarbeiders in Fos-sur-Mer kondigden aan dat ze 19 palletten met munitiebanden hadden geblokkeerd. Deze waren bestemd voor Haifa. Ook ontdekte ze twee containers met wapenonderdelen. In Marseille was er dan ook een demonstratie ter ondersteuning van de havenarbeiders met het bericht: “Wij zijn hier om de acties van de havenarbeiders te eren, die ons een voorbeeldige strijd tegen de genocide tonen”.
In de haven van Antwerpen is ook een container met mogelijk militair materiaal voor Israel aan de kant gezet. Het zou gaan over goederen die nodig zijn voor de productie van Merkava-tanks en Namer- pantserwagens, die worden ingezet in de Gazastrook.
Hier zien we concreet de volgende stap die we in de beweging moeten nemen: de vereniging van de studentenstrijd en de arbeidersstrijd tegen het genocidale beleid van de imperialisten. Het blokkeren van goederen in de havens en het belemmeren van wapenproductie, in 10 Belgische bedrijven, moet nu de focus zijn. De strijd voor Palestijnse vrijheid gaat hand in hand met de algemene klassenstrijd, de kwestie kan niet opgelost worden binnen het kapitalistisch systeem en vereist de omverwerping van alle reactionaire regimes.
Voor een internationale 'arbeiders boycot" van de productie en het transport van wapens naar Israel!
Intifada tot de Overwinning!
