“Hiermee komt het openlijk aan de dag dat de bourgeoisie niet in staat is nog langer de heersende klasse van de maatschappij te blijven en de levensvoorwaarden van haar klasse aan de maatschappij als regel en wet op te dringen. Zij is niet in staat te heersen, omdat zij niet in staat is haar slaaf het bestaan zelf binnen zijn slavernij te verzekeren, omdat zij gedwongen is hem in een toestand te laten verzinken waarin zij hem moet voeden, in plaats van door hem gevoed te worden. De maatschappij kan niet meer onder haar leven, d.w.z. haar leven kan niet meer samengaan met de maatschappij.”
Karl Marx and Frederick Engels, Het Communistisch Manifest
Bijna honderd jaar geleden legde V.I. Lenin uit dat onder het kapitalisme het leven voor de meeste mensen ‘horror zonder einde’ is. Ellende, verval, honger, gebrek aan zuiver water, gebrek aan elektriciteit en onderdak De toegang tot werk, gezondheidzorg en onderwijs blijft voor miljarden mensen op deze planeet gesloten. Tot voor kort bestond deze realiteit voor de meeste Amerikanen alleen ver weg van hier, op plaatsen waar we niets van weten en in de binnensteden waar de camera’s nooit komen.
Letterlijk op één nacht tijd, veranderde alles. Vandaag spetteren beelden van lijden en verwoesting van de teeveeschermen af. De beelden komen deze keer niet van Bangladesh of Sri Lanka, maar van het historische thuisfront van Mardi Gras en Bourbon Street: New Orleans.
In de natuur en in de samenleving kan een schijnbaar gewone gebeurtenis een hele reeks gebeurtenissen in gang zetten die een diepe en verreikende impact hebben. De gevolgen van de gebeurtenis lijken dan helemaal niet meer in verhouding tot het eigenlijke voorval. In een onstabiel systeem, ‘een systeem op de rand van chaos’, kan zelfs de kleinste schok of verandering enorme krachten voortstuwen. Onder bepaalde voorwaarden kan een klein sneeuwvlokje of een zachte kuch een heuse lawine veroorzaken. De druppel die de emmer doet overlopen.
In de wetenschap van de chaostheorie (1) wordt hier dikwijls naar verwezen als ‘gevoelige afhankelijkheid van aanvankelijke voorwaarden’. De normaal onbeduidende luchtverplaatsing die wordt veroorzaakt door de vleugels van een vlinder, kan in theorie enorme krachten voortbrengen. Deze kleine hoeveelheid energie kan met andere woorden het systeem over de klif duwen. Wat zou dan een storm met een windkracht van 160 kilometer per uur niet kunnen veroorzaken? De orkaan Katrina, die eerst een gewone storm scheen te zijn, zal uiteindelijk het sneeuwvlokje, de druppel, de vlindervleugel zijn.
De ware omvang van de verwoesting door Katrina teweeggebracht, kan op dit ogenblik nog niet ingeschat worden. De verkiezingen van 2000, de aanslagen van 11 september, de instorting van Enron, de oorlogen in Afghanistan en Irak enzovoort, al deze gebeurtenissen hebben het bewustzijn van de Amerikaanse werkende klasse wakker geschud. De decennia van relatieve onverschilligheid ten opzichte van de wereldpolitiek en de politiek van de VS werden op brutale wijze weggeveegd. Miljoenen Amerikanen beginnen hun ogen open te trekken en zien eindelijk de realiteit voor ogen. Ze zijn weer geïnteresseerd in politiek, zowel op lokaal als globaal vlak.
Katrina, is geen economische, politieke, sociale of militaire ramp. Nochtans zal ze economische, politieke, sociale en militaire gevolgen hebben. Deze natuurkracht zet het hele kapitalistische systeem van de VS op de helling. Orkanen zijn dan wel een natuurfenomeen, het gebrek aan planning voor het voorkomen van zulke rampen, voor het evacueren en redden van de mensen, is wel degelijk een menselijke ramp. De volledige verantwoordelijkheid voor dit gebrek aan planning ligt bij de regering van G.W. Bush en de klasse die hij vertegenwoordigt. Iedereen die door de orkaan en haar gevolgen werd gedood, moet eigenlijk als een direct slachtoffer gezien worden van de bezetting en oorlog in Irak.
Kapitalisme betekent oorlog en ellende!
Vanuit de veiligheid en het comfort van de Air Force One, overzag de president van de VS de schade en noemde deze ‘historisch’. Zijn woorden zullen profetisch blijken te zijn. Katrina zal lang herinnerd worden als een beslissend, historisch keerpunt in het bewustzijn van de werkende klasse. Men voelt nu al aan dat de orkaan heel wat losweekt in de VS. Miljoenen Amerikanen brengen de ramp in verband met de oorlog in Irak, de farce ‘Binnenlandse Veiligheid’, de grote besnoeiingen in de sociale zekerheid, het herstel van de economie zonder bijkomende banen, de belastingsverminderingen voor de rijken en de onbekwame voorbereiding op deze moordende storm waarvan de overheid wist dat ze vroeg of laat ging komen.
Sinds 11 september leggen wij uit dat de oorlog tegen het terrorisme in werkelijkheid een oorlog tegen de werkende klasse is, in binnen- en buitenland. Niets heeft dit totnogtoe zo goed kunnen illustreren als Katrina en haar gevolgen. We hebben reeds brutale aanvallen op onze levensstandaard, arbeidsomstandigheden en democratische rechten moeten verduren de laatste vier jaar. Dit allemaal ten voordele van de superwinsten van de rijken. De verwoesting van New Orleans is echter het meest tastbare bewijs van de vernietigende aard van dit systeem.
Honderden mensen stierven als gevolg van de storm. Heel wat mensen voorspellen dat het uiteindelijke dodental zal oplopen tot meer dan duizend. Sinds donderdag zitten 2,3 miljoen mensen in Mississippi, Louisiana, Alabama en Florida zonder stroom. Grote nalatigheid en het spenderen van al het geld aan de oorlog in Irak hebben de levens van honderdduizenden mensen vernietigd. De overlevenden van de ramp hebben hun geliefden, hun thuis en hun hoop verloren. Diegenen die niet meer naar huis kunnen, hebben niet veel keuze. Zelfs in de Astrodome, in het olierijke Houston, is geen plaats meer. Het stadion is volledig gevuld met vluchtelingen uit New Orleans. Overal is er frustratie over de traagheid en onbekwaamheid van de regering.
Wat is de reactie van de heersende klasse? De spreekbuis van het Witte Huis, Dennis Hastert vertelt: “Het lijkt erop dat een groot deel van die plek {New Orleans} met de bulldozer bewerkt zal kunnen worden. President Bush belooft dat hij een donatie zal overmaken aan het Rode Kruis. Hij stelt ook voor dat de ex-presidenten Bush Sr. en Bill Clinton een inzameling organiseren.” Een inzameling? Ze schudden miljarden aan belastingsgeld uit hun zak om Irak te bezetten en onderwerpen, maar ze moeten beroep doen op liefdadigheid om het lijden van duizenden landgenoten te verzachten? Dit is de harde werkelijkheid onder het harde onmenselijke systeem van het kapitalisme. En dit wordt nu voor iedereen duidelijk.
‘De orde herstellen’ en het mediaweb
Honderden, zoniet duizenden dakloos geworden mensen, worden nu omringd door een reusachtig meer van afvalwater, waarin bovendien mensen- en dierenlijken drijven. Ze hebben geen eten en zelfs geen drinkbaar water. Deze situatie in een warm en vochtig klimaat zal voor allerlei ziekten zorgen. Het aantal doden kan in de komende dagen drastisch oplopen. Duizenden mensen wanhopen in het vuil, verlaten door hun geloof in de krachten die verondersteld worden het volk ‘te dienen en beschermen’.
De ‘ordetroepen’ zoeken niet in de eerste plaats naar overlevenden. Ze brengen ook geen voedsel en drinkwater naar de duizenden slachtoffers die nog steeds vastzitten. Nee, hun eerste prioriteit is het beschermen van winkels tegen plunderaars. In Biloxi, Mississippi, werd de staat van beleg afgekondigd om de casino’s tegen overlevenden te beschermen. Er zijn inderdaad een aantal mensen die van de situatie gebruik maken om grote breedbeeldteevees te stelen, die ze toch nooit zullen kunnen gebruiken. De meerderheid van de ‘plunderaars’ ‘steelt’ daarentegen enkel zakjes chips en flessen fruitsap. Die goederen worden inmiddels volledig terugbetaald aan de winkeleigenaars door de verzekeringsmaatschappijen. Onder het kapitalisme moet het respect voor het privé-bezit echter ten allen tijde prioritair blijven.
De media heeft een cruciale rol gespeeld in het afleiden van de aandacht naar de ‘plunderaars’. De volledige instorting van de infrastructuur en de het criminele tekortschieten van de reddingsoperaties moesten echter verdoezeld worden. De media concentreert zich op de ‘gewelddadige bende dieven’. Ze geven de hele dekmantel ook een racistische toon, terwijl het in feite om een klassenkwestie gaat. Zoals steeds zijn het de armen – van gelijk welke herkomst – die de prijs betalen voor de hebzuchtige onverschilligheid van de rijke klasse die het land bezit.
Nochtans worden ook deze professionele leugenaars – aangenomen om de misdaden van het kapitalisme te verdoezelen – zelf zwaar getroffen door de ellende waarvan ze getuige zijn. Ze moeten de reddingspoging en het gebrek aan planning wel bekritiseren. Heel wat journalisten geven hun verslagen af met tranen in de ogen tegen een achtergrond die enkel met een oorlogzone vergeleken kan worden. (Zie bijvoorbeeld deze video op MSNBC, enkel te bekijken via Internet Explorer)
Het lijkt niet enkele een oorlogzone, het is er een: de kapitalistische klasse voert immers een klassenoorlog tegen de werkende klasse van dit land en van elk land. De situatie lijkt wel de invasie van Fallujah. Zwaar gewapende politietroepen en militaire helikopters voeren reddingoperaties uit en natuurlijk herstellen ze en passant de orde (hoeveel ingesloten Louisianen zou je eigenlijk per keer kunnen vervoeren in een gevechtshelikopter?). Een of andere politieofficier in New Orleans dacht blijkbaar even dat hij in Sadr City zat, want hij meldde dat de politie “hier en daar op wat verzet stoot”.
Op een bepaald ogenblik staakte het Federale Nood Management Agentschap (FEMA) haar reddingsoperaties omdat de situatie ‘te gevaarlijk’ werd. Er waren inderdaad een aantal incidenten waar geweld aan te pas kwam. Over het algemeen echter helpen de slachtoffers elkaar om te overleven, zónder brute politiekracht. Het probleem is dat ze geen helikopters en boten hebben om te vluchten van de eilandjes droge grond die ze bezetten. Bussen en ziekenwagens kunnen er niet bij. Nochtans blijft de media stug het geweld aanwijzen voor het schromelijk tekortschieten van de noodhulp.
De armste lagen van bevolking van New Orleans, zij die geen eigen middelen hebben om de stad te ontvluchten, worden als vee bijeengedreven in de onveilige Superdome van Lousiana. Ze kregen geen eten, drinken, bedden en medisch personeel. Ongeveer 30.000 mensen belandden in dit potentiële doodsoord. Dat het hele gebouw niet op hun hoofden instortte onder de kracht van Katrina is puur geluk. Nu verwijten de media hen dat ze niet op tijd vertrokken. Mogen we vragen hoe zij in godsnaam uit de stad hadden moeten vertrekken zonder geld voor vervoer? Hoewel je in deze groep armen allerlei vormen, maten en kleuren treft is de meerderheid Afro-Amerikaans. Volgens de cijfers van 2000 is het gemiddelde inkomen van een blanke inwoner van New Orleans 31,971 dollar. Voor een zwarte inwoner bedraagt dat gemiddelde slechts 11,332 dollar. Nogmaals, het zijn steeds de armen die het meest onder de misdaden van het kapitalisme lijden.
Vermist in Irak
De Nationale Garde werd oorspronkelijk gevormd om onrust neer te slaan en dat blijft haar voornaamste functie. Af en toe echter wordt ze ingeschakeld om bij rampen noodhulp te bieden. Waar is ze nu dan? Duizenden soldaten van de Golfkust vechten in Irak.Van daaruit kijken ze hulpeloos toe hoe hun familie en vrienden vechten om te overleven. Ondertussen proberen ze zelf niet gedood te worden in de Irakese straten. Ze zitten duizenden kilometers van huis te doden en gedood te worden in een vreselijk onpopulair geworden oorlog. Anders zouden ze nu de overlevenden van de natuurramp helpen. Misschien hadden ze zelfs iedereen op tijd kunnen evacueren.
Bij het begin van de reddingspogingen waren er slechts zeven helikopters beschikbaar. De andere helikopters waren in het buitenland, voornamelijk in Irak. Ironisch genoeg is Mississippi, de staat die het meest getroffen werd door de ramp, ook net de staat met de meeste oorlogsslachtoffers in Irak.
G.W. Bush en co bewegen man en muis om de verbanden tussen de rampzalige ‘reddingsactie’ en de oorlog te verdoezelen. Miljoenen Amerikanen, waaronder heel wat soldaten, hebben nochtans al lang het verband gelegd. Ze zullen binnenkort antwoorden eisen.
“Moest dit gebeuren?”
Dit vragen heel wat Amerikanen en mensen van over heel de wereld zich af. Het eenvoudige antwoord is: NEE. We mogen de rol van het kapitalisme in de opwarming van de aarde, die tot gewelddadige weerpatronen leidt, niet over het hoofd zien. De mens kan nog steeds geen orkanen stoppen, maar de schade en het aantal slachtoffers had drastisch beperkt kunnen worden. Er had een nauwgezet plan kunnen zijn, waarbij alle inwoners van New Orleans op tijd geëvacueerd konden worden. De regering kan in een mum van tijd honderdduizenden troepen en miljoenen kilo’s oorlogsmaterieel naar de andere kant van de wereld brengen. Ze kan dus best wel de achterblijvenden in een rampgebied vervoeren, als ze maar wil.
Het is ook een goed gestaafd feit dat de kosten voor het voorkomen van deze ramp veel lager zouden zijn geweest dan de kosten nu. De eerste ramingen van de verzekeringsmaatschappijen lopen rond de 30 miljard. Dit dekt dan nog enkel het verzekerd goed. Talloze onverzekerde huizen zullen ook onherstelbaar beschadigd zijn.
Lang voor het toeslaan van Katrina had men al zaken kunnen ondernemen om rampen van deze grootte te voorkomen. Om te beginnen: de oevers en dijken rond de stad New Orleans hadden verstevigd kunnen worden. New Orleans ligt in een komvormig dal tussen de rivier Mississippi en het meer Pontchartrain. Kijk bijvoorbeeld naar Nederland, als het aan moeder natuur lag zou dit land niet eens bestaan. Ook Nederland ligt grotendeels onder de zeespiegel. Het verschil is dat daar tijd en vooral geld geïnvesteerd werden om de traditionele dijken te versterken. De Nederlandse dijken zijn voorzien op een hevige vloed zoals die maar eens in de 10.000 jaar voorkomt. De dijken rond New Orleans konden nog niet de vloed aan van een sterkte die eens in de 100 jaar voorkomt.
De regering van New Orleans wist al decennialang dat er uiteindelijk een krachtige storm zou komen. Ze verwachtten ook dat de bescherming lang niet voldoende was om weerstand te bieden aan de vloed die zo’n storm veroorzaakt. Op 23 juni 2003 meldde de New Orleans-Picayune:
“In het gebied van New Orleans is de laatste verdedigingslinie tegen een vloedgolf bij een orkaan, een 475 mijl lange linie. Deze linie bestaat uit steigers, sloten, zeewanden en vloedbruggen van ongeveer 16 voet hoog. Het legerkorps van ingenieurs zegt dat het systeem de stad en de voorsteden zal beschermen bij een orkaan van categorie 3, waarbij instromend zeewater het Pontchartainmeer 11,5 voet boven zeeniveau kan brengen.”
“Deze cijfers zijn enorm belangrijk want een storm die het meer nog hoger tilt, kan het water over de top van de steiger brengen en de stad onder water zetten. Het water kan snel 20 voet stijgen of meer. Mensen zouden verdrinken, mogelijk in grote getallen.”
Het korps weet niet meer wat de veiligheidsgrens is. Algemeen gesteld zegt het korps dat de krachtige, traagbewegende stormen die het systeem te boven zouden gaan zeldzaam zijn. De steigers zijn veilig. Maar korpsingenieurs zeggen dat hun eigen veiligheidsinschattingen achterhaald zijn. Een onafhankelijke analyse uitgevoerd voor The Times-Picayune suggereert dat sommige steigers minder bescherming zouden bieden dan het korps zegt.”
Ingenieursadviseur Lee butler wordt geciteerd in het artikel: “Ik denk dat iedereen die iets af weet van de situatie op spelden en naalden zit, want er is niets aan dat meer gebeurd sinds 50 of 60 jaar denk ik. Je vraagt je dus wel af of er een probleem is. Het antwoord is denk ik ja, statistisch gezien is er een probleem. Dat is beangstigend. Met hetgeen ik over orkanen weet zou ik zeggen, ik kijk heel aandachtig wat er gebeurt – en ik maak dat ik weg kom.”
Tragisch genoeg heeft Katrina zelfs de ergste voorspellingen van het legerkorps overtroffen.
Waarom werd er geen geld opzijgezet om deze evidente verbeteringen door te voeren? Het feit is dat er wel geld opzij gezet werd met dit doel, versterking van de dijken zat er aan te komen. Dit was tenminste het geval voor dit geld rechtsreeks naar het ‘Binnenlandse Veiligheidsfonds’ en de oorlog in Irak ging. De Times-Picayune geeft aan dat de werken aan de steiger aan 17th Street, die maandagnacht brak, een paar maanden geleden werden stilgelegd omdat er 2 miljoen dollar tekort was. Stad, staat en het legerkorps van ingenieurs hadden meermaals om extra geld gevraagd om de steigers te versterken. Deze vraag werd niet alleen verworpen, de regering Bush besnoeide dit jaar bovendien 71,2 miljoen dollar in het oorspronkelijke budget van het New Orleanse Korps van Ingenieurs. Dit is een besnoeiing met een verbluffende 44,2 procent ten opzichte van 2001.
Walter Maestri, hoofdcrisismanager voor Jefferson Parish, Louisiana stelt: “Het lijkt erop dat het geld verplaatst werd in het budget van de president om de binnenlandse veiligheid en de oorlog in Irak te financieren. Ik veronderstel dat dit de prijs is die we daarvoor betalen Niemand hier is blij dat de werken aan de steigers niet afgemaakt zullen worden. We zullen alles in het werk stellen om aan te geven dat dit een veiligheidskwestie is voor ons.” (uit de Times-Picayune van juni 2004).
Het legerkorps van ingenieurs stelt: “Grootse orkaan- en vloedbeschermingsprojecten zullen niet aan lokale ingenieursbedrijven gegeven worden Studie die uit kan wijzen hoe we de regio voor een orkaan van categorie 5 kunnen beschermen wordt weer opgeborgen.”
Dit is een verpletterende veroordeling van een systeem dat oorlog en profijt voor mensen stelt. Dit is het resultaat van miljarden dollars gespendeerd aan ‘binnenlandse veiligheid’. De reactionaire terrorist Osama Bin Laden kon geen vernietigendere aanslag hebben gepleegd, zelfs niet met de hulp van een verrassingseffect. De mogelijkheid dat een orkaan van categorie 4 of 5 New Orleans kon treffen was vier jaar geleden al gekend. De patriottische hysterie voor binnenlandse veiligheid die op 9/11 volgde, vervaagde al lang. Miljoenen Amerikanen willen nu weten, hoe kon dit gebeuren? De naakte waarheid is onthuld: de kapitalistische klasse en haar vertegenwoordigers in de regering kunnen ons simpelweg nog niet het meest evidente niveau van veiligheid verzekeren.
Wat een toestand. In Cuba kan de genationaliseerde planeconomie van dat verarmde land wél doen wat de regering van de rijkste natie op aarde niet kan: mensen belangrijker vinden dan winst en snel en efficiënt evacueren bij de verschillende orkanen die het land jaarlijks doorkruisen. Venezuela, nochtans onder constante dreiging van het Amerikaanse imperialisme, bood meteen een miljoen dollar aan voor noodhulp. De regering van de VS verwierp dit cynisch: ‘ongevraagd en daarom contraproductief’.
Het effect op de economie
We mogen het effect van Katrina op de economie in de VS en overal ter wereld niet onderschatten. Olie is vrij letterlijk de brandstof van de moderne wereld. Het effect van de verwoesting van de Golfkust heeft nu de olieprijzen al tot op recordhoogte gebracht. Een aantal jaren geleden stond de olieprijs op 30 dollar per vat. Wij stelden toen al dat die prijs kon oplopen tot 100 dollar per vat door de geopolitieke onstabiliteit. Dit leek misschien overdreven. Nu de olie op 70 dollar per vat staat, lijkt het echter niet meer zo vergezocht.
Zelfs voor de storm betaalden we aan de gaspomp 3 dollar per gallon. Nu zou de economie een enorme klap te verwerken krijgen. New Orleans is de meest belangrijke invoerhaven voor olievoorraden van buiten de VS. Aan de Golfkust wordt het meeste olie gewonnen uit de oceaanbodem. De raffinage in de regio ligt voor 90 procent lam. De olieplatforms liggen letterlijk te drijven voor de kust. De zwaarst getroffen regio zal het middenwesten zijn. De olie die daar in de raffinaderijen verwerkt wordt, komt voor bijna 100 procent via de Mississippi van New Orleans. Drie dollar per gallon is nu de norm. In de komende dagen en weken zal het vier dollar kosten om slechts een paar kilometer in de gasverslindende monsters te reizen. En de auto-industrie ons maar verzekeren dat we zo een ding moesten bezitten (werknemerskortingen voor iedereen!).
Zoals verwacht bij zo’n menselijke tragedie, hebben de Wall Street boys reeds verdiend aan deze vrees voor de toekomst. Ze wedden dat een snel herstel van de olieraffinaderij onmogelijk is. Speculatie is een grote schuldige, maar er zijn ook structurele redenen voor de grote prijsstijging van het zwarte goud. Vele raffinaderijen zullen misschien maandenlang niet in staat zijn om te functioneren. Bovendien geraken de olievoorraden op. Men vreest dus dat een rantsoenering van de olie zich opdringt. Bush zijn antwoord: het bevel geven aan het Agentschap voor Milieubescherming om tijdelijk de normen voor schone lucht te negeren in olieraffinaderijen en krachtcentrales. Dit alles om de olievoorraad op te drijven. En kijk, dit is nu toch wel precies waar zijn vriendjes-oligarchen al lange tijd naar streven. Hoge olie- en benzineprijzen zorgden reeds voor een gebrek aan koopkracht en dwarsboomden daarmee het herstel van de economie. Met de nieuwe prijzen kan dit alarmerend worden.
Socialisme of barbarij?
De teeveebeelden zijn shockerend: baby’s en bejaarden die sterven aan uitdroging, de regering laat ze rotten in de hitte en vochtigheid. Menigten van mensen die in geen dagen gegeten hebben roepen: “We willen hulp!” De hartverscheurende stemmen van zij die vragen: “Gaan ze ons hier laten sterven?” Deze woedende, verbouwereerde menigte kan enkel vergeleken worden met de mensen van revolutionair Venezuela. Ze worden wakker voor de harde realiteit en beseffen dat ze enkel op zichzelf kunnen rekenen voor hulp. De meerderheid van hen kon samenwerken om het beste te maken van deze hopeloze situatie, anderen moesten letterlijk vechten om te overleven. Er zijn meldingen van gevechten over eten en drinkbaar water. Een vrouw herinnert zich een gevecht tussen mensen, het leken wel hondsdolle dieren. Ze vochten om een plekje op een gestolen wagen om zo de hel, waartoe hun eens zo mooie stad verworden was, te ontvluchten. Dit soort wanhopige overlevingspogingen zijn ons bekend van films als Mad Max of Water World. Als we het kapitalistische systeem niet vervangen, schetsen deze postapocalyptische films een vaag beeld van onze toekomst. In het geval van miljoenen mensen ter wereld en in het geval van de duizenden gestrande mensen in New Orleans, geven ze zelfs de hedendaagse realiteit weer.
Na 11 september slaagde Bush erin om de aandacht te richten op een externe vijand. Hij manipuleerde zijn volk zodat dat het neoconservatieve Project voor de Nieuwe Amerikaanse Eeuw zou steunen. Dit keer echter zal het volk, eens bekomen van de schok, zijn woede redelijk rechtstreeks richten op de overheid en het systeem dat die verdedigt. Net als de steigers in New Orleans zullen de kunstmatige leugens van de meest krachtige heersende macht op aarde, niet langer standhouden. Ze hebben bewezen dat ze onbekwaam zijn. Ze worden rijk op de kap van de arbeid van de werkende mensen. Nochtans kunnen ze niet eens in ruil de meest elementaire behoeften, zoals veiligheid, bevredigen. Ze beweren nu dat Katrina een onvermijdbare daad van God is Dit is regelrechte onzin. We herhalen: alle verantwoordelijkheid voor deze massale verwoesting en dood ligt bij de kapitalistische heersende klasse die over de wereld heerst. Het waren de besnoeiingsmaatregelen en de onverschilligheid voor de gevolgen op lange termijn van hun nalatigheid die duizenden mensen veroordeelden tot de dood en menselijk lijden. Nu moeten zij voor de gevolgen instaan.
Aan zij die beweren dat ‘niets ooit verandert, dat kapitalisme altijd zal blijven bestaan’: kijk goed naar New Orleans, waar ooit een half miljoen mensen thuis was. Van de ene dag op de andere is deze stad, wereldbefaamd omwille van haar Cajun en Creools eten en de geboorteplaats van de Jazz, verworden tot een vervuild meer met stipjes verlaten ruïne. Niets bestaat voor altijd. Kapitalisme heeft niet altijd bestaan en het zal niet voor eeuwig blijven bestaan. Waardoor zal het vervangen worden? Door de apocalyptische ‘gruwel zonder einde’ die we vandaag op tv zien, of door socialisme, een systeem gebaseerd op menselijke noden?
Hegel legde uit dat in de geschiedenis de noodzaak zich vaak uitdrukt in de vorm van een accident. Deze schijnbaar gewone storm, een van de vele orkanen die het gebied van de Caraïben en de Golfkust teisterde in de afgelopen jaren, heeft krachten vrijgemaakt. Die krachten zullen nog jarenlang spelen, lang nadat de storm is gaan liggen. Omstandigheden bepalen het bewustzijn. Onder omstandigheden als deze kan het bewustzijn in een hartslag tijd volledig veranderen. Dit is dan nog maar het begin. Katrina kan heel goed de start zijn van een diepe crisis: een crisis van het geloof in de regering van de VS en van het geloof in het kapitalisme in zijn geheel.
Wij bespreken vaak hoe het ‘socialisme van de 21ste eeuw’ er zal uitzien. Het verschrikkelijke noodlot van New Orleans schudt miljoenen Amerikanen brutaal wakker: zo ziet het kapitalisme van de 21ste eeuw er uit. Nog nooit was de minachting van het kapitalisme voor de gewone menselijke noden zo duidelijk blootgelegd. Nu moeten we meer dan ooit tevoren een einde stellen aan dit brutale, vervallen systeem. Alleen de definitieve omverwerping van dit rotte systeem van profijt kan de basis leggen voor een waar openbloeien van de menselijke samenleving. Een andere wereld is mogelijk: sluit je aan bij onze strijd voor een betere wereld!
1) De chaostheorie is een wetenschappelijke theorie voor het eerst geformuleerd door de Russische Belg Ilya Prigogine, die de Nobelprijs kreeg. De chaostheorie is een theorie die de mogelijkheid biedt om een wiskundige vorm te geven aan schijnbaar onvoorspelbare gebeurtenissen. Begin jaren 1990 was de theorie zover gevorderd dat men een wiskundige analyse van willekeurigheid kon bieden die kon worden gebruikt om de onvoorspelbaarheid te verklaren in allerlei stelsels, bijvoorbeeld fysieke of sociale systemen. Een voorbeeld van de verschijnselen waarmee de chaostheorie zich bezighoudt, is het feit dat het mogelijk is (weliswaar met een kleine kans) dat de vleugelslag van een vlinder de basis vormt van iets dat uitgroeit tot een orkaan. (bron: Wikipedia)
