Het Amerikaanse imperialisme heeft af te rekenen met veel tegenslagen. Frankrijk en Rusland dreigen ermee hun veto te gebruiken in de VN-Veiligheidsraad. De belangrijkste bondgenoten kampen met forse tegenstand op het thuisfront. Blair en Aznar zitten in slechte papieren en hun regeringen zouden kunnen vallen als ze hun steun aan Bush blijven volhouden wanneer de oorlog start, zeker als die doorgaat zonder VN-mandaat. Het Turkse parlement gaf een njet voor het gebruik van hun grondgebied bij een oorlog tegen Irak.
Ongetwijfeld berouwen de Amerikaanse imperialisten zich dat ze zoveel tijd hebben gegeven aan de internationale oppositie om uit te breiden en zich te consolideren. De haviken hebben nu een extra argument om te verdedigen dat de VS zich te veel laat binden door internationale overeenkomsten. Zeker zijn er ook elementen in de heersende klasse die betwijfelen of heel het opzet van een regimewissel in Irak via wapenkracht wel zo’n goed idee was. Maar zullen ze hun beslissing herroepen en hun troepen alsnog terugtrekken? Wij denken van niet.
Toen Bush op de oorlogstrom begon te slaan, legden we al uit dat er verschillende redenen zijn voor de oorlog tegen Irak (lees bijvoorbeeld het Dossier Irak – De stilte voor de storm, 25/09/02). Hetzelfde kunnen we zeggen over de beweegredenen van Bush om door te gaan met deze oorlog. Eigenlijk hangen de redenen waarom Washington de molen in gang zette nauw samen met de redenen waarom ze die mallemolen nu ook niet meer kunnen stoppen zonder nog veel meer schade op te lopen.
Om te beginnen dient het toch gezegd te zijn dat de Amerikanen en Britten samen al meer dan 200.000 troepen in de Golf hebben. Die zijn daar met een reden en trek je niet zomaar terug.
Ten tweede zijn er strategische overwegingen. De regimewissel in Bagdad is eigenlijk de hoeksteen van de Amerikaanse buitenlandse politiek geworden. Het staat centraal in de herschikking van het Midden-Oosten volgens de (olie)belangen van het Amerikaanse imperialisme en de strijd tegen het terrorisme. De plannen die nu ten uitvoer worden gebracht, lagen al sinds de jaren ’90 in de kast van de neoconservatieven die vandaag de overheid bevolken. Het Witte Huis wil een marionet installeren in Bagdad en tegenwoordig komt Bush er overigens boudweg voor uit dat ze in de beginperiode een Amerikaans militair bewind zullen vestigen in Irak. Kolonialisme pur sang. Irak zou dan een basis worden van waaruit ze druk kunnen uitoefenen op de omliggende landen en zelfs (undercover) militaire acties in die landen kunnen ondernemen. Als de VS de invasie van Irak nu laten vallen, dan blijft er voor hen geen uitgewerkte strategie over. De hoeksteen van hun beleid in deze belangrijke regio verdwijnt dan zonder dat ze een andere in de plaats hebben. Als grootste wereldmacht kunnen ze dat zich eenvoudigweg niet veroorloven.
Ten derde is er de psychologische factor. De VS zijn deze oorlog niet alleen begonnen voor belangen die zich beperken tot het Midden-Oosten. Door het land van Saddam plat te bombarderen, willen ze een symbolische daad stellen. De boodschap luidt: “Wie zich verzet tegen onze autoriteit, staat een bloedig lot te wachten.” Stel dat ze zich alsnog terugtrekken, wat zal dan het effect zijn? De rebellie tegen de zogenaamde Pax Americana zou toenemen. Allerlei ‘schurkenstaten’ zouden een loopje nemen met de Amerikaanse spelregels en de tweederangsgrootmachten zoals Frankrijk, Rusland en China zouden eveneens brutaler worden omdat ze zichzelf als overwinnaars zouden beschouwen. Een van de argumenten van Al Qaeda is dat de Amerikaanse troepen verzwakt zijn en verpest door luxe. Als Washington nu terugtrekt na alle dreigingen, dan zullen ze aan geloofwaardigheid inboeten.
En last but not least zijn er de binnenlandse factoren. De oorlog tegen Irak en de aanloop hiernaar dient eveneens om de aandacht af te leiden van de effecten van de economische crisis en de schandalen rond bedrijven en hooggeplaatste personen in de regering (Enron, Worldcom enzovoort). Als Irak niet langer centraal zou staan in de toespraken van Bush, dan zou de onvrede van de werkende klasse over de achteruitgang van hun levensstandaard bruusk aan de oppervlakte komen. Sinds maanden tonen opiniepeilingen in de VS dat meer dan de helft van de Amerikanen vindt dat Bush te weinig aandacht schenkt aan hun economische situatie. De reden daarvoor is eenvoudig. De kapitalistische kliek rond Bush kan voor de arbeidersklasse geen uitweg bieden uit de miserie! Daarom kanaliseren ze met het opkloppen van het patriottisme de aandacht weg van dit heikel thema.
Bovendien stelden we al dat Bush met zijn ‘war on terror’ wil sleutelen aan zijn populariteit, die bij de aanvang van zijn ambtstermijn allesbehalve hoog was. Hij heeft de verkiezingen van 2000 gewonnen met een minderheid van de stemmen en via een flinke dosis corruptie in Florida. Binnen een jaar beginnen de verkiezingen binnen de Republikeinse Partij voor wie de volgende presidentskandidaat zal zijn. Meer dan 80 procent van de Republikeinen steunt een militaire interventie in Irak. Bush kan dus niet terug, anders verliest hij de steun binnen zijn eigen partij. En op de steun van de anti-oorlogsactivisten en betogers hoeft hij sowieso niet te rekenen. Zij zullen nooit op hem stemmen en zouden de terugtrekking van de troepen beschouwen als een overwinning van henzelf. Bush zou met andere woorden zijn vijanden versterken en zijn sympathisanten teleurstellen. Daardoor zou zijn positie als presidentskandidaat onhoudbaar worden.
Wij concluderen daaruit dat de oorlog zal doorgaan, tenzij Bush geen gezichtsverlies zou leiden door de uitschakeling van Saddam op een andere manier, bijvoorbeeld troonsafstand. Niets wijst daar echter op. Daarom moeten we onze acties aanhouden en de beweging nog verdiepen door meer mensen te betrekken en zeker ook iets los te weken binnen de arbeidersbeweging. De verzwakking van de imperialistische coalitie heeft voor een belangrijk deel te maken met de wereldwijde oppositie tegen de oorlog. De afgelopen weken bewezen nogmaals dat actie voeren baat. Organiseer je dus met ons tegen de oorlog en vorm mee anti-oorlogscomités! Als de oorlog officieel uitbreekt – want hij is natuurlijk al bezig met kleinschalige bombardementen – kom dan naar de alarmactie van de anti-oorlogscomités (voor meer info, lees de oproep op deze website).
