De solidariteitsbetoging van donderdag 2 oktober in Leuven was een succes en toonde de strijdbaarheid van de studenten tegen de genocide in Gaza. De actie werd pas de dag voordien uitgeroepen, naar aanleiding van de brutale ontvoeringen door het Israëlisch leger van activisten van de Global Sumud Flotilla. Ondanks het ontbreken van een officiële vergunning groeide de betoging uit tot een succes, en ook onze tussenkomst was bijzonder geslaagd.
We hadden pamfletten gedrukt om onze eisen duidelijk te maken en onder de deelnemers uit te delen. Dat leidde tot interessante discussies. Ook onze tafel met politiek materiaal trok meteen veel aandacht: we konden meerdere contacten leggen en verkochten op korte tijd ook verschillende exemplaren van ons tijdschrift Vonk. Zodra de betoging op gang kwam, viel het meteen op dat we de enige politieke organisatie waren die de mobilisatie grondig voorbereid had. Andere organisaties, zoals Comac, waren aanwezig maar niet als dusdanig herkenbaar. Dat wij als georganiseerde kracht zichtbaar waren, heeft ongetwijfeld een positief effect op hoe men ons in Leuven zal zien: als een organisatie die deze mobilisaties ernstig neemt en die bovendien duidelijke eisen en slogans naar voren schuift.
Aanvankelijk was er geen mars gepland, maar de opkomst was zo aanzienlijk dat de organisatoren besloten om toch te marcheren. Daarbij namen wij samen met een anarchistische groep de leiding, waarbij onze volledige lokale afdeling zichtbaar op de eerste rij meeliep. De betoging hield uiteindelijk halt aan de trappen van het stadhuis. Iedereen voelde dat er een kwalitatieve sprong werd gemaakt vergeleken met eerdere acties in Leuven. De sfeer was strijdbaar, de zichtbaarheid groot, en het potentieel duidelijk: hier is nog veel te winnen voor de solidariteitsbeweging met Palestina én voor een consequente, revolutionaire politiek die deze strijd ondersteunt.
