We bevinden ons in het Londen van 1912. Maud Watts werkt zich te pletter in een wasserij. Het zware werk, de lange uren, de handtastelijkheden van haar baas, de ruwe onverschilligheid van haar man: diep vanbinnen weet ze dat er iets niet klopt. De liefde voor haar zoontje houdt haar staande tot ze bij toeval in contact komt met de strijd van de Suffragettes. Wanneer ze op de valreep haar politiek actieve vriendin Violet – die zelf niet meer kan spreken omdat ze bont en blauw geslagen is - moet vervangen bij het indienen van een verzoek voor vrouwenstemrecht bij de voorzitter van de Hoogste Rechtbank, gaat de bal aan het rollen.
Als jullie willen dat we de wet respecteren, maak dan respectvolle wetten!
Jarenlang vreedzaam protest had de vrouwenbeweging in Engeland niets opgebracht en de Suffragettes waren overgegaan tot gewelddadiger en zichtbaarder vormen van verzet. “Stemrecht voor vrouwen” was de centrale slogan. De beelden van de protestmarsen en het gewelddadige optreden van de politie ogen heel eigentijds. De gelaagdheid van het scenario en de indringende vertolkingen doen ons sterk meeleven met het lot van de dappere en onverschrokken Suffragettes. De echte stichtster van de beweging Emiline Pankhurst, gespeeld door Meryl Streep, komt ook even in beeld om de vrouwen een hart onder de riem te steken. Maud evolueert van een buitenstaander en toeschouwer tot iemand die haar lot in eigen handen neemt. Ze ontpopt zich tot een vastberaden activiste maar moet hiervoor een onmenselijk hoge prijs betalen. De actrice Carey Mulligan die de rol van Maud vertolkt doet dit op een beklijvende manier, ze weet de tweestrijd die in Maud woedt tussen de liefhebbende moeder en de politiek bewogen vrouw meesterlijk gestalte te geven. Tijdens de aftiteling van de film krijgen we een stand van zaken van het vrouwenkiesrecht wereldwijd. De strijd voor gelijke vrouwenrechten is honderd jaar later nog lang niet ten einde!
Katniss Everdeen: de mooist geklede rebel aller tijden!
Met “Mockingjay The Hunger Games part 2” komt er voorlopig een einde aan de succesvolle filmserie “The Hungergames”. De films zijn gebaseerd op de gelijknamige jeugdboeken van Suzanne Collins, die ook aan het scenario meeschreef. De actie speelt zich af in een post-apocalyptische toekomst in het gebied Panem, de vroegere USA. De machthebbers met de sinistere Snow op kop hebben het opstandige 13e district 73 jaar geleden met de grond gelijk gemaakt. De overgebleven 12 districten moeten daar blijvend voor boeten. Daartoe worden elk jaar “de hongerspelen” opgevoerd. Vanuit elk district zijn een jongen en een meisje uitgeloot, die allen samen in de arena een gevecht voeren op leven en dood tot er één overwinnaar overschiet. Deze strijd wordt in alle districten live op levensgrote TV schermen getoond. Als het ware een realityshow in overdrive! Katniss wordt tegen wil en dank het symbool van de ontluikende rebellie tegen Snow wanneer ze in een poging om haar jeugdvriend Peeta en mede-uitgelote van district 12 te redden het bewind een hak zet. Ze maakt hierbij “de drie vingergroet” die haar de bijnaam “Mockingjay/Spotgaai” oplevert. In de laatste film hebben de 13 districten zich verenigd in hun strijd tegen het Capitool en president Snow. De rol van Katniss die het gezicht werd van de opstand lijkt uitgespeeld. Maar dat is buiten de Spotgaai gerekend. Zij kan niet zomaar passief afwachten en besluit samen met een groepje getrouwen de actie op te zoeken. De die hard fans zullen ook ditmaal tevreden zijn: alle plotwendingen worden letterlijk gevolgd, niets gebeurt in de film wat al niet in het boek beschreven stond. Toch blijft het resultaat méér dan overeind. Dat heeft veel met de uitstekende acteurs te maken: een erg overtuigende Jennifer Lawrence staat er als de gedreven Katniss, Woody Harrelson kan zich uitleven als haar coach en toeverlaat, de betreurde Philip Seymour Hoffman zet een verbluffende gamemaker neer en Donald Sutherland is de oerslechterik van dienst, president Snow. De film vermijdt de Hollywood valkuil van het happy end, waarbij alle eerdere conflicten opgelost worden en alle plooien gladgestreken. Suzanne Collins neemt de excessen van ons tijdperk genadeloos op de korrel: de macht van het geld, de oorlogszucht, de onderdrukking van de meerderheid van de bevolking, de alomtegenwoordigheid van spektakel TV met de doorgedreven make-overs, de sfeer van brood en spelen. Ze overstijgt ook de tegenstelling tussen “het Goede” en “het Kwade” . Het is niet voldoende om in opstand te komen tegen het onrecht en de ene machthebber door een andere te vervangen. Je moet zelf nadenken, hoe wil je dat je leven er zal uitzien? Hoe zal je daar zelf gestalte aan kunnen geven? Ze weet de angsten, twijfels en onzekerheden die in elk puberhoofd rondspoken op een hoger niveau te tillen en betekenis te geven. In Thailand braken er in juni 2014 protesten uit tegen een militaire coup. De demonstranten brachten toen “de drievingergroet” van Katniss, ze voelden zich allemaal “Mockingjay/Spotgaai”. Daarmee waren de problemen in Thailand verre van opgelost natuurlijk, maar het toont aan dat de tijdsgeest zich ten goede aan het keren is. Wat we bij het begin van een nieuw jaar enkel maar kunnen toejuichen.
“The Suffragettes” 2015 – regie Sarah Gavron met Carey Mulligan; “Mockingjay part 2” 2015 regie Francis Lawrence met Jennifer Lawrence; “De hongerspelen- Trilogie” Suzanne Collins – Uitgeverij Van Goor 2014
