Nu de mediahype over paus Johannes Paulus II tot ongekende hoogtes wordt gestuwd – sommige commentatoren spreken over een van de grootste mediashows in de geschiedenis – is het zinvol om eens stil te staan bij de rol van religie in de maatschappij.
In zijn recent interview met ons, zegt Remi Verwimp, priester van het bisdom Antwerpen en docent van de Werkgroep Theologie en Maatschappij, het volgende:
“We leven in een maatschappij waarin de mensen zich geïsoleerd en verlaten voelen. Mensen die op zoek zijn, vinden geen antwoorden. Zij gaan opkijken naar sterke figuren en persoonlijkheden. Johannes Paulus II lijkt een antwoord te bieden voor dergelijke mensen. De vraag rijst dan: hoe moeten we omgaan met religie? We weten dat religie gebruikt wordt om een mooi maar beschermend deken te wikkelen rond de instellingen van macht, dictaturen en ongelijkheid, en dat is net wat de paus heeft gedaan. Religie wordt gebruikt om structurele ongelijkheid te verdoezelen.”
Deze uitspraak vat eigenlijk zeer mooi de essentie van religie samen. Twee jaar geleden publiceerde Vonk een uitvoerig document over de functie van religie in onze samenleving. Alan Woods gaat terug naar de verre wortels van de religie, het ontstaan van de godsdiensten. Hij beschrijft hoe het christendom aanvankelijk een revolutionaire beweging was, maar hoe de heersende klasse haar inlijfde als machtsinstrument. Tegelijk gaat hij op een genuanceerde manier in op de vraag hoe marxisten zich moeten verhouden tot religieuze mensen.
U kan dit artikel vinden via deze link: Marxisme en religie.
