Na een tweetal weken van acties werd er dinsdag een ontwerp van sociaal akkoord bereikt in het paritair comité van de Voedingsnijverheid. Het akkoord voorziet onder meer in een stijging van de koopkracht met 4,4 procent voor de gehele sector. In bedrijven die het goed hebben gedaan, kan er nog onderhandeld worden over een bijkomende stijging van 0,4 procent. Bovendien gaat het slechts om een indicatieve loonnorm. Samen met de uitbouw van een tweede pensioenpijler voor iedereen in de sector brengt dat de loonstijging op 5,22 procent.
Donderdagavond 24 maart kwamen de delegees van de afdeling Antwerpen-Waasland bijeen om een standpunt te bepalen. Het sociaal akkoord werd unaniem goedgekeurd door de delegees. Na afloop van de vergadering heerste er een duidelijke overwinningssfeer onder de delegees. Wij hadden een gesprek met de lokale secretarissen Yvan de Jonge (YDJ) en Dany van Cauwenbergh (DVC).
Vonk: Wat is voor jullie de betekenis van dit conflict?
DVC: Wij hebben in de eerste plaats de logica van het patronaat willen doorbreken. Het patronaat vertelt ons al jaren dat het slecht gaat terwijl er overal serieuze winsten worden geboekt. Bovendien steeg de productiviteit in de voedingsnijverheid nog sneller dan in andere sectoren. Als je de mensen echter lang genoeg bombardeert met argumenten dat het slecht gaat, zonder dat iemand er tegen in gaat, dan gelooft iedereen dat uiteindelijk. Wij wilden deze situatie bewust doorbreken.
Vonk: Het is inderdaad opmerkelijk dat de Voedingscentrale deze strijd heeft opgenomen, want je zou zeggen dat deze sector op het eerste zicht altijd zowat de achterhoede van de arbeidersbeweging was. Hoe verklaren jullie dat?
YDJ: Eerst en vooral is er het gegeven dat het niet slecht gaat en dat de productiviteit enorm is toegenomen. Daarnaast is het inderdaad zo dat er in de Voedingscentrale een nieuwe wind waait. Onze voorzitter neemt zijn mandaat ter harte en wil er zijn voor de militanten. Wij zijn enkele jaren geleden gestart met een propagandistenproject en die mensen stromen nu volop door in de structuren. En dat begint z’n vruchten af te werpen.
Vonk: Het ABVV gaat in de Voedingsnijverheid sterk vooruit. Jullie hebben zeer goed gescoord bij de laatste sociale verkiezingen en met de recente acties scoren jullie ook goed. Wat zit daar achter?
YDJ: Toen ik enkele jaren geleden in de centrale ben gekomen, hebben wij er bewust voor gekozen om actief aanwezig te zijn in de bedrijven, op het terrein. De Voedingsnijverheid is een heel specifieke sector. In de horeca bijvoorbeeld werken in Antwerpen alleen al zo’n 11.000 mensen, een populatie die ook nog eens heel snel wijzigt. Dat is een enorm potentieel. Slechts 5 procent van de werkgevers in de horeca stelt meer dan 50 werknemers tewerk en de overige 95 procent zijn bedrijven waar slechts 1 tot 5 werknemers werken. Het ACV kiest in deze context voor een passief dienstensyndicalisme en is daardoor niet aanwezig op het terrein. Wij kiezen er juist wel voor om actief aanwezig te zijn in de bedrijven. Wij kiezen ervoor om via strijd in de grote bedrijven ook de kleintjes mee omhoog te krijgen en we zijn daar nu ook in geslaagd. Alleen al tijdens de laatste twee weken zijn er meer dan 100 leden van het ACV overgekomen.
Vonk: Wat is volgens jullie de impact van deze strijd?
YDJ: Wij zijn er in geslaagd om de patronale logica te doorbreken. Toen de onderhandelingen in de sector begonnen, wilden de werkgevers ons slechts 3,5 procent geven. In eerste instantie wilden zij daar niet van afwijken. Vergeet niet dat Fevia, de werkgeversorganisatie van de Voeding, het Interprofessioneel Akkoord wilde afwijzen. Ook vanuit het VBO is er serieuze druk uitgeoefend om niet toe te geven. Ik hoop dan ook dat onze acties een weerslag krijgen in andere sectoren. Voor de bedienden in onze sector zal ons akkoord in ieder geval een hart onder de riem zijn. Zij hebben nu gezien dat er wel meer inzit.
Vonk: Zullen de werkgevers het akkoord goedkeuren?
YDJ: Zij kunnen niet anders. Als ze dit akkoord afwijzen, volgt er volgende week een algemene staking. Zowel het ACV als de liberalen hebben al laten weten dat ze dan mee gaan staken. Dat zou een regelrechte oorlogsverklaring zijn.
