De metaalarbeiders hebben genoeg van de patronale arrogantie! Zowel in Vlaanderen, Brussel als Wallonië, of hun vakbondsboekje groen of rood is gekleurd, overal vinden de metallo’s dat de aalmoes van 4 procent moet worden verworpen. Daarom gaan de arbeiders uit de metaalindustrie in staking op 22 april. Dat is de eerste nationale staking van metaalarbeiders sinds 1959!
ACV en ABVV willen een loonsverhoging van 4,5 procent op twee jaar, inflatie inbegrepen. Eigenlijk is dat nog te weinig in vergelijking met de winsten. Maar zelfs van deze minieme verhoging willen de bazen niets weten. Ze willen niet meer dan een loonsverhoging van 4 procent toekennen. Metaalbedrijven die het goed doen, zouden hun personeel wel een extra premie geven. Ze schermen met het eeuwige argument van de concurrentiepositie die in gevaar komt als de lonen te veel stijgen. Wat met onze concurrentiepositie als we moeten winkelen, de huur en andere rekeningen moeten betalen of willen sparen voor de toekomst van de kinderen? Onze levensstandaard slinkt zienderogen.
Met onze winsten gaat het goed, dank u
De winsten van de 30.000 grootste bedrijven zijn verdubbeld tegenover 2002. Ze bereiken nu 27,8 miljard euro. Wat blijft er voor ons over? Kruimels als je het vergelijkt met wat de bazen in hun eigen zak steken.
Maurice Lippens, voorzitter van Fortis, is de best betaalde beheerder van vennootschappen in ons land. Hij streek in 2004 een 309.000 euro bruto op. Gui de Vaucleroy van Delhaize krijgt 140.000 euro. Pierre Jean Everaert, voorzitter van brouwerij InBev, verdient 134.000 euro. Medebestuurder Jean-Luc Dehaene krijgt 67.000 euro, net zoals de andere bestuurders. Theo Dilissen van Belgacom krijgt 50.000 euro, de andere beheerders 25.000 euro. Daniel Janssen van Solvay krijgt 37.200 euro.
En dan zwijgen we nog over de zelfverloning van Jan Coene bij Picanol ter hoogte van 22 miljoen euro voor een paar jaar ‘werk’! Wij krijgen kruimels toegegooid als je weet dat de dividenden, de uitkeringen die worden uitbetaald aan de aandeelhouders, met 30 procent zijn verhoogd. Het aandeel van de lonen daarentegen in de nationaal geproduceerde rijkdom is verleden jaar gedaald tot het niveau van 1989!
Werkomstandigheden gaan achteruit
In de laatste tien jaar is de inzet van arbeiders en bedienden in de productiviteit met 35 procent verhoogd. Indien de bazen niet proberen ons langer te doen werken dankzij overuren of de verlenging van de werkweek dan proberen ze ons harder te doen werken. Met behulp van flexibiliteit en nieuwe managementmethoden wordt de laatste druppel arbeid uit ons geperst. Is het dan te verwonderen dat veel arbeiders smachten naar vervroegd pensioen? Op 55 jaar voelen arbeiders zich leeg gewerkt of fysiek gekraakt.
Genoeg toegevingen
Door de chantage van de bazen hebben we veel toegegeven de laatste tien jaar. Onze vakbondsleiding speelde het spel mee en dacht dat die toegevingen vroeg of laat zouden leiden tot nieuwe jobs. Het omgekeerde is waar. De werkloosheid blijft stijgen zelfs al gaat de economie vooruit en vliegen de winsten de pan uit. Elke toegeving die we gedaan hebben leidt tot nieuwe eisen van de baas. De zwakke oppositie van onze vakbonden leidt tot vernieuwde agressie van de bazen. Maar nu komen we met onze vakbonden in het verweer. Gedaan met toegeven. Nu moeten de bazen betalen.
We moeten durven strijden, durven winnen. In de voedingsindustrie hebben ze na tien dagen actie een loonsverhoging van 5,2 procent in de wacht gesleept. Als eerste sector hebben ze de loonnorm doorbroken. Bij Van Hool, de busconstructeur in Lier, hebben ze na verschillende schokstakingen een loonsverhoging van 6,5 procent behaald. Het kan dus. Winnen is mogelijk, maar we zullen ervoor moeten vechten. Enkel strijd loont. Als Agoria niet toegeeft na de algemene staking van vrijdag 22 april dan moeten er nieuwe acties komen.
Het kapitalisme leidt tot meer miserie en meer uitbuiting
Maar we moeten duidelijk zijn. Het kapitalisme is onverenigbaar met een goed leven en een toekomst voor onze kinderen. Onder het kapitalistische economische systeem wordt alles, maar dan ook alles, onderworpen aan de winsthonger van enkelingen. Daarom strijden de vakbondsmilitanten van Vonk niet alleen voor strijdbare en meer democratische vakbonden. We binden ook de strijd aan tegen het kapitalisme en voor een socialistische maatschappij.
* Vooruit dus naar een succesvolle staking op 22 april!
* Stop de patronale arrogantie.
* Vraag algemene personeelsvergaderingen om de staking te organiseren en de eisen te bespreken.
* Doorbreek de loonnorm!
* Stop de flexibiliteit!
* Gedaan met afdanken en sluitingen. Arbeidsduurvermindering (35 uur als eerste stap naar de 32-urenweek) met bijkomende aanwervingen en met behoud van loon.
* Voor strijdbare en democratische vakbonden.
Wil je meer weten over Vonk, de marxistische linkerzijde van de arbeidersbeweging? Neem dan contact op met ons via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. of bel naar 03/395.58.19. Je kan ook schrijven naar Vonk, Handelstraat 53, 2060 Antwerpen.
