Tot voor kort ging de top van beide vakbonden wel in het verweer tegen de asociale staatshervorming, maar op een veel te timide manier. Vanaf september werden echter allerlei initiatieven genomen door delegees en het middenkader in ACV en ABVV (petitie ‘Red de solidariteit’, opinie BBTK-voorzitter, brochure delegees Degussa en Total Antwerpen, infovergaderingen AC en BBTK Antwerpen enz.). Nu hebben ACV en ABVV een gemeenschappelijke campagne aangekondigd tegen de staatshervorming die in de maak is.
Het ACV voert voornamelijk campagne via haar ledenblad. Het ABVV verspreidt een manifest ‘Voor de solidariteit en tegen het egoïsme’. Tienduizend exemplaren werden gedrukt en verdeeld onder de delegees. Dit is een zeer belangrijke stap vooruit. Dit manifest wordt volgens ons best de aanzet voor een grootschalige campagne van informatie en verdediging van de sociale zekerheid op de werkvloer. Het is immers op de werkvloer, onder de mensen, dat we de nationalistische vooroordelen het meest moeten bestrijden. Zo kunnen we de echte agenda achter de staatshervorming onthullen. Het dagelijkse nationalistische venijn in de media krijgt op die manier een tegengif. Bovendien zijn debatavonden zoals deze in Antwerpen op initiatief van AC en BBTK voor herhaling vatbaar in de rest van het land. De vakbonden hoeven interne discussie niet te schuwen, vooral niet met de krachten in de vakbond die zo’n staatshervorming wel zien zitten – zoals de top van de Vlaamse metaalcentrale binnen ABVV of deze van de Luikse metallo’s.
Het rood-groene vakbondsfront, waarvoor wij al een tijdje oproepen, heeft nu de wind in de zeilen. Wel vinden wij dat ook SP.a en PS, zowel basis als top, zich hierbij expliciet moeten aansluiten. Dit betekent echter dat de SP.a in Vlaanderen definitief dient af te stappen van het idee om een staatshervorming te steunen vanuit de oppositie. Het standpunt voor ‘de regionalisering van het arbeidsmarktbeleid’ moet zo snel mogelijk worden gedumpt. In Franstalig België kunnen we in elk geval niet vertrouwen op ‘Franstalige fronten’ om de dambreuk tegen te gaan. De monarchie of de Belgisch gezinde rechterzijde – kort gezegd het Belgische nationalisme – zijn voor ons evenmin bondgenoten. Deze krachten zijn immers bereid de sociaal-economische agenda achter de staatshervorming te steunen in ruil voor de ‘eenheid van het land’.
Tegelijk met het afwijzen van een splitsing vereist de strijd voor het behoud van de sociale zekerheid een politiek programma voor de verbetering ervan. Een heleboel uitkeringen moeten worden verhoogd en echt welvaartsvast gemaakt worden. De financiering van de sociale zekerheid komt op de helling door de vermindering van de ‘patronale lasten’ en eveneens door de hoge prijzen die de geneesmiddelenindustrie oplegt. Ook hier dienen de vakbonden en de socialisten een antwoord op te formuleren. Pistes hiervoor zijn bijvoorbeeld de nationalisatie van de farmaceutische industrie.
De vakbonden en de initiatiefnemers van de petitie ‘Red de Solidariteit’ hebben nu het initiatief. Dit is een knappe verworvenheid in tijden dat rechtse propaganda domineert. Vooral de Vlaamse steun voor de petitie breekt het eenzijdige beeld van het conservatieve noorden. Uit ervaring weten we dat dit het vertrouwen van Franstalige vakbondsmilitanten en socialisten opkrikt. De 60.000 handtekeningen die de petitie op nauwelijks één week tijd heeft binnengehaald, tonen dat veel mensen hier als het ware op zaten te wachten. Binnenkort wordt het tijd voor actie via betogingen en bijeenkomsten in diverse steden in Vlaanderen en Wallonië.
Teken de petitie Red de Solidariteit
Lees ook de informatiebrochure opgesteld door de delegaties van Degussa en Total Raffinaderij.
