De sp.a in labiel evenwicht naar 2010

De Raad van Voorzitters en Secretarissen heeft een relatieve rust teruggebracht in de sp.a-gelederen. Enerzijds door een relatief lage opkomst: een groeiend aantal afdelingen heeft twijfels over de impact die zij via deze weg kunnen laten gelden in de nationale structuren. Anderzijds blijft het resultaat beperkt tot een intentieverklaring waar niemand tegen kan zijn. Wie zou zich willen verzetten tegen het voornemen om vanaf nu democratischer en transparanter te werken? Anderzijds was dat voornemen er na de voorzittersverkiezingen van 2007 ook al, en blijven échte structurele veranderingen en garanties in de vorm van statutenwijzigingen uit. Het ontbrak nochtans niet aan voorstellen in die zin. Verschillende afdelingen dienden allemaal samen meer dan honderd voorstellen in die neerkwamen op statutenwijzigingen. Het nationaal secretariaat besliste om op eigen gezag deze honderd voorstellen niet ter stemming voor te leggen aan de Raad. Als voorproefje van de 'nieuwe democratische en transparante manier van werken' belooft dit dus weinig goeds. De meeste leden en afdelingen nemen daarom een kritische maar afwachtende houding aan: 'we zullen zien wat ervan komt'. Al is het maar omdat de tijd en de energie die militanten te besteden hebben beperkt is, het crisis is, en de verkiezingen van 2011 en 2012 elke dag dichterbij komen. Een pragmatische houding is echter iets anders dan volle steun en vertrouwen.

Voor de voorzitster werd deze Raad op deze manier weliswaar een welgekomen adempauze, maar evengoed een gemiste kans om radicaal te breken met de mislukte eerste helft van haar ambtstermijn.

Opmerkelijk is echter de algemeen duidelijk waargenomen 'ruk naar links' die de voorzitster heeft moeten maken om haar positie te consolideren en haar voorzitterschap een nieuwe glans en elan te geven. Verschillende strijdpunten van SP.a Rood vinden vanaf nu hun plaats in het actieprogramma van de partij: een vermogensbelasting, de afschaffing van de notionele intrestaftrek, een openbare bank, geen tweede generatiepact, frontvorming met het ABVV.

De sp.a zit nu althans verbaal op meest linkse koers sinds jaren. SP.a Rood zal dit nieuwe linkse elan een kans geven en kritisch ondersteunen. De woorden moeten nu worden omgezet in daden. De Vlaamse regeringsdeelname zal aan de nieuwe criteria moeten worden afgetoetst. Aan de nieuwe linkse profilering zal gestalte gegeven moeten worden door een actieve campagne.

Wat de interne partijwerking betreft zijn tal van afdelingen lichtjaren verwijderd van de democratische intenties die op 5 december door de Raad werden goedgekeurd. Niet toevallig zuchten grotere afdelingen zoals Antwerpen en Brugge die in 2007 de kandidatuur van Erik de Bruyn steunden onder het juk van ondemocratische praktijken. In Brugge werd plaatselijk SP.a Rood boegbeeld Camiel Goegebeur, een van de weinige actieve industriearbeiders in het bestuur, kaltgestellt op een manier die veel weg heeft van de schijnprocessen van Moskou in de jaren dertig. En in datzelfde West-Vlaanderen besloot niemand minder dan Johan Vande Lanotte om alvast een ernstige hypotheek te leggen op het nieuwe elan van de sp.a door zichzelf alvast uit te roepen tot provinciaal lijsttrekker in 2011.

De oude demonen zijn dus lang niet verslagen. De sp.a trekt in labiel evenwicht naar 2010.