Nadat we samen pamfletten waren gaan uitdelen voor het solidariteitsfeest van BVV (beweging voor vakbondsvernieuwing) aan de Antwerpse vesting van Bayer, hadden we een gesprek met Luc Van De Weyer en Bob Van Mol. Zij zijn respectievelijk delegee en militant van BBTK-SETCA in het Antwerpse filiaal van AMP-PVD (het bedrijf dat de distributie van kranten en tijdschriften verzorgt). Bij AMP-PVD wist men de 35-urige werkweek uit de brand te slepen. Wij wilden wel eens weten hoe ze dat voor elkaar gekregen hadden. Luc en Bob vertellen.
"Het is geen gemakkelijke strijd geweest. Eerst moesten we de syndicale delegatie zelf overtuigen. Vier jaar geleden was er namelijk de overtuiging dat de mensen alleen maar geïnteresseerd waren in centen. Voor de CAO-onderhandelingen van '97 hebben we dan een indicatieve stemming gevraagd. Resultaat was dat iets meer dan de helft van de delegatie de arbeidsduurvermindering (ADV) als een prioriteit zag. De delegatie bestaat uit ongeveer 25 mensen. De concrete eis was de 32 uren met behoud van loon. Het was echt een vrij militante delegatie geworden. We gingen samen naar de Forges De Clabecq en we legden het werk neer in solidariteit met Renault. We brachten Renault een bezoek met een veertigtal mensen.
Bij de CAO-onderhandeling zelf bleek dat er over alles en nog wat gepraat kon worden, maar niet over ADV. Men was zelfs bereid te praten over de vastgelegde loonnorm van 6,1%. Wij hebben hierop de staking uitgeroepen. Het ordewoord werd zeer goed opgevolgd, op één na lagen alle filialen in België plat. De grote baas bleef bij z'n standpunt en de staking zou doorgaan. We hebben dan lang onderhandeld, van 4 uur 's middags tot 6 uur 's morgens, zonder tot een akkoord te komen. Ik (Luc) ben dan naar huis gegaan om een paar uur te slapen. Ik werd gewekt door de telefoon. Het was de hoofddelegee van AMP-PVD. Hij was samen met twee delegees van BBTK-SETCA tot een voorakkoord met de directie gekomen. Men had mij dus buiten spel gezet door verder te onderhandelen in mijn afwezigheid. Het voorakkoord bestond uit het volgende:
* een eenmalige premie van 10.000 BEF
* 30% nachtpremie
* parttimers gingen een volledige zondag premie bekomen
* verhoging van de maaltijdcheques met maximaal 500 BEF
* 35 uren met loonbehoud en bijkomende aanwervingen vanaf september '98
We hebben hier serieus tumult rond gemaakt, maar men heeft het akkoord overal aangenomen behalve de late en de nachtploeg in Antwerpen. De onderhandelingen zijn niet op een correcte manier gebeurd. Men heeft ons buiten spel gezet en de onderhandelingen zijn niet in gemeenschappelijk vakbondsfront gebeurd.
Nu willen we bekomen dat die 35 uren resulteren in een vrije dag. Dat zou een dag zijn om de 8 weken ongeveer. De patroon wil hier en daar een uur afpitsen. Wij willen een volledige dag omdat we op die manier structurele veranderingen kunnen afdwingen zodat de patroon moet overgaan tot nieuwe aanwervingen of dat hij parttimers een voltijds contract moet geven. Er werd een werkgroep opgericht om dit uit te werken. De CNE (Franstalig LBC) voelt zich gepasseerd en zijn niet bereid om deze eis te steunen omdat het voorakkoord zonder hen werd opgesteld. Ze stellen dat er in de CAO staat dat de ADV op wekelijkse basis zal worden toegepast en dat een dag om de 8 weken niet wettelijk is. We zijn er dus nog niet uit. Het zou natuurlijk wenselijk zijn dat hierover nationaal een beslissing wordt genomen maar het gevaar is nu dat in elk filiaal apart een beslissing zal genomen worden.
Onafgezien van alles zijn wij het enige bedrijf in België dat de 35 uren is bekomen, met bijkomende aanwervingen en zelfs een stijging van het loon. Het was in de onderhandelingen wel duidelijk dat de patroon een politiek standpunt innam tegen ADV. Hij wou vermeiden dat de invoering van ADV in zijn bedrijf een precedent zou vormen. De mensen in het Antwerps filiaal zijn nu wél bereid te strijden rond de eis van een dag om de 8 weken. In de CAO staat geschreven dat er begin '99 terug zal onderhandeld worden over ADV. Wij zijn er in elk geval voorstander van dat de ADV wettelijk geregeld zou worden in plaats van in CAO onderhandelingen. Het is nu goed mogelijk dat het in elk filiaal wat anders wordt.
AMP-PVD maakt deel uit van de groep Hachette Lagardaìre, die Thompson in Frankrijk heeft overgenomen en participaties heeft in Renault. Deze groep is nu de 5e grootste multinational in Europa. Men is nu begonnen met filialisering bij AMP-PVD. Er werden nieuwe bedrijven opgericht in Mechelen en in Rekkem (West-Vlaanderen). De arbeidsvoorwaarden zijn echter een stuk slechter dan in de andere filialen. Ze opereren ook onder een andere naam. In Mechelen heet het Distri Dijle en de mensen werken er 38 uren per week. Ze hebben ook geen 14e maand, worden 10% minder betaald en krijgen geen maaltijdcheques. Wat helemaal onvoorstelbaar is, is dat de mensen van de nachtploeg maar aan 34 uren komen en zodoende 2 keer in de week op een namiddag 2 uur moeten komen werken!
Op een bepaald moment werd er een premie uitbetaald voor de "goede krachten". De BBTK delegatie daar heeft wel kunnen bekomen dat iedereen 2 BEF per uur opslag kreeg en dat de verslagen van de maandelijkse vergadering worden uitgehangen. De ACV-delegatie was akkoord dat alleen de mensen die "het verdienen" opslag zouden krijgen. De vakbondsdelegatie is door de patroon gekozen. Wij hebben een petitie opgesteld tegen de ACV-delegee, om er voor te zorgen dat ze zou vervangen worden door iemand die z'n werk serieus neemt. Dit is echter niet gelukt. We moeten de BBTK-delegatie wel prijzen voor hun consequente houding. We zijn nu van plan een persconferentie te houden samen met Albert Faust en de delegees van Distri Dijle i.v.m. de filialisering en de wantoestanden die dat met zich meebrengt. Ik (Luc) zal daar ook spreken in naam van de BVV. We zullen ook actie gaan voeren bij Distri Dijle, onze bazen vergaderen daar dus is het logisch dat wij daar als vakbond ook binnen mogen."
