In maart-april 1998 vond er een ander conflict plaats rond de sluiting van de luciferproductie in Geraardsbergen van Swedish Match (beter bekend als Union Match). De herstructurering betrof 115 arbeiders en bedienden op een totaal effectief van 173. Er zijn heel wat gelijkenissen met Levi's: Swedish match besliste een winstgevende afdeling te delokaliseren naar Hongarije. Het argument was natuurlijk de "te hoge loonkost". Nochtans maakte Swedish Match - Geraardsbergen in 1997, 59 miljoen winst in België: 10 miljoen werd echt als winst ingeschreven, 7,6 miljoen werd aan promotie uitgegeven voor Global Team (de deelname aan een prestigieuze zeilrace) en 40,2 miljoen ... managements fee's (wat een verhulde winstparticipatie is voor het topkader). En de aandelen op de beurs? Die stegen met 25% in 1997...
Op syndicaal vlak weigerde het apparaat het verzet te organiseren en liet ze de lokaal gemobiliseerde ABVV-delegatie verweesd achter. Omdat het ACV tegen een staking was bestreed de AC (Algemene Centrale ABVV) leiding een staking door het ABVV alleen. Uiteindelijk werd op 8 april een stemming georganiseerd waarbij er twee stemmen ontbraken om de 66% te halen ... Toch hebben de delegees zich hier niet bij neergelegd. Een poging van een dertigtal arbeiders om toch tot actie over te gaan via een piket aan de poort werd prompt door de patroon beantwoord met een dag betaald verlof!
Nochtans was een staking van de drukkerij haalbaar. Bovendien was die strategisch belangrijk gezien er daar voor alle vestigingen geproduceerd wordt. De syndicale structuur heeft evenmin een poging ondernomen om gemeenschappelijke acties te organiseren met de tabaksvestigingen van dezelfde multinational in Houthalen en Overpelt. "Trek uw plan beste arbeiders! Maar opgepast, ge moet uw structuren blijven respecteren"
Kortom, het fatalisme kreeg de overhand en enkel het bedrag van de ontslagpremie telde nog. De personeelsvergadering van 9 april '98 was een totale chaos. Het "sociaal plan" voorzag natuurlijk brugpensioen maar de echte vraag was "hoeveel geven ze ons"? Het ACV stelde 100.000Bfr. als sluitingsvergoeding voor. Wanneer dit door 80% werd afgekeurd verdubbelde de patroon prompt het bedrag: 200.000Bfr. forfaitair en 4.600Bfr. per jaar anciënniteit. De kous was af. Een triestige zaak die op velen hun maag blijft liggen.
En het Plan Vandelanotte? Waarom rijdt deze ambulance nooit uit? Dit blijkt steeds meer van generlei nut te zijn ondanks "defensieve" en "offensieve" luiken; ondanks het feit dat men met een gesubsidieerde 32 uren week de arbeidskost met 22% kan doen dalen en werkgelegenheid behouden. Simpelweg omdat men de redenering van de loonkosten aanvaardt! Een knieval voor dit chantageargument ontwapent elke strijd. Hoe kan men immers opgewassen zijn tegen sociale dumping zoals bijvoorbeeld Hongarije, waar de arbeidskosten 1/5 bedragen van die in België. Het antwoord is eenvoudig: weiger je binnen het patronaal denkkader te plaatsen, kijk naar de winsten en vergeet niet dat die door arbeid voortgebracht worden.
