Onder de titel 'Filippijnen en vluchten' organiseerde de werkgroep Dam Tegen Verrechtsing van het ACV op woensdag 21 oktober een debat. Een lovenswaardig initiatief waarop een 40 à 50 geïnteresseerden afkwamen. Onze aandacht werd vooral getrokken door de eerste spreker. Een Filippijnse syndicalist, Lorica D. Espejo, JR., van de NAFLU-KMU (vakbond van de eerste mei). Deze man wist ondermeer interessante zaken te vertellen over Levi's op de Filippijnen.
In 1982 begon Levi's te produceren in Gaita met een klein aantal arbeiders. Nu zijn het er ongeveer 200. Sinds de opening werd de wet op het minimumloon met de voeten getreden. Men beloofde dat dit in orde zou komen maar er gebeurde niets. De arbeiders kregen een "loon" van 70 tot 100 peso's per dag. Die munteenheid is ongeveer gelijk met de Belgische frank! De arbeiders wilden zich hiertegen verzetten, er werd dus geprobeerd een vakbond uit de grond te stampen. Dit werd hen telkens opnieuw belet en individuele arbeiders werden geïntimideerd. Uiteindelijk werd er dan toch, tot vier maal toe, onderhandeld met de directie door verkozen vertegenwoordigers van de arbeiders. De eis was dat de wet op het minimumloon, 185 peso's per dag, zou toegepast worden. De directie kon uiteindelijk niet anders meer dan toegeven, maar... toen was er plots geen werk meer! Toen de arbeiders, voornamelijk vrouwen, weer werk gingen vragen werd de fabriek voor hun neus gesloten. Sindsdien, 7 februari '98, is de vakbond in actie gegaan en heeft tot nu toe nog geen verandering in de situatie bekomen.
Op het gebied van vakbondsdemocratie valt er blijkbaar ook wat te leren van de kameraden van de Filippijnse NAFLU-KMU. De delegees en militanten bediscussiëren alles met de arbeiders, niet de leiders beslissen, maar de arbeiders zelf op basis van een stemming waarna de beslissing van de meerderheid wordt uitgevoerd. Eigenlijk gewoon de authentieke vorm van democratisch centralisme zoals het door Lenin genoemd werd. Bescherming van de delegees bestaat niet op de Filippijnen. Wel kan dit onderhandeld worden in plaatselijke CAO's, maar de NAFLU-KMU laat dit niet toe, ze willen geen arbeiders privilegeren ten opzichte van anderen.
