"Dit proces gaat maar een paar weken duren," dacht de voorzitter van Nijvelse rechtbank luidop meer dan 14 maanden geleden. In de beklaagdenbank van het Justitiepaleis stonden toen dertien eenvoudige arbeiders terecht. "Dit wordt een makkie", moet de openbare aanklager hebben gezegd: "Het hele Belgische establishment staat achter mij in deze zaak."
De Rijkswacht, het Waals Gewest, het Wegenfonds, het patronaat, de burgerlijke politici en deze van de Parti Socialiste, zelfs hun eigen vakbondsleiders hadden het op hen gemunt. Maar de dertien arbeiders waren niet zo eenvoudig, het waren "die van Clabecq", met Roberto D'Orazio, Silvio Marra en Fernand Fyon op kop. Arbeiders die niet de minste wroeging of spijt vertoonden voor hun rol in de strijd van de staalarbeiders van Clabecq tegen de sluiting van hun bedrijf in 1997. Arbeiders die vanaf hun intrede in de rechtbank de rollen hebben omgekeerd: de beklaagden werden de aanklagers van de economische, financiële en politieke machten in het land. Arbeiders die ook een beroep hebben gedaan op de steun van andere arbeiders en vakbondsmilitanten tijdens de talrijke zittingen in de rechtbank.
Verschillende betogingen later en zonder de officiële steun van de nationale leiders van het ABVV en het ACV, is een aanwezigheid op het proces van "die van Clabecq" een must geworden voor elke syndicalist. Het is ook een graadmeter voor de steun die ze genieten in de arbeidersbeweging in hun krachtproef tegen het gerecht. Begin januari 2000 besliste een Brusselse rechtbank in beroep één van de drie rechters van Nijvel te weren. Dit is het resultaat van een juridisch steekspel van de advocaten van de beklaagden om de flagrante partijdigheid van de rechtbank aan te tonen. De gewraakte rechter is de echtgenote van de substituut van de procureur des koning, die één van de dossiers tegen de dertien van Clabecq heeft geopend. Zelfs volgens burgerlijke rechterlijke normen was dit teveel. Maar talrijke andere voorbeelden duiden aan hoe de rechters vanaf het prille begin van de rechtszaak de dertien geen eerlijk proces gunden en meteen kant hadden gekozen voor het establishment.
Nu moet het proces opnieuw vanaf nul beginnen. Duidelijk een kaakslag voor de politieke vijanden van de delegees van Clabecq. Anderzijds is er tijdelijk een lont uit het kruitvat tijdens een gevoelige periode voor de vakbonden gezien de campagne voor de sociale verkiezingen. Zeker gezien de onophoudelijke en koppige reeks aanvallen tegen delegees in de laatste maanden. Veel militanten staan kritisch tegenover het gebrek aan nationale en interprofessionele wil van de nationale vakbondsleidingen om de kwestie van de bescherming van de delegees en de syndicale vrijheden ter harte te nemen. In verschillende bedrijven poogt de baas de vakbond kapot te maken.
Carnoy Gent is zo'n laboratorium. De mobilisatie rond het proces van de afgedankte ABVV-delegee Raf Verbeke is een nieuwe gelegenheid om een nieuw elan te verlenen aan de beweging rond een offensief programma binnen de vakbonden voor de bescherming van de syndicale rechten. BBTK Brussel is totnogtoe de enige centrale die haar militanten en leden mobiliseert rond deze brandende kwestie voor de arbeidersbeweging.
De verhoogde interesse in de bedrijven als gevolg van de sociale verkiezingen moeten we aangrijpen om een nieuwe impuls te geven aan de petitiecampagne die Miguel Rubio (voormalige hoofdddelegee ABVV-Wendt Boart) naar aanleiding van zijn afdanking heeft gelanceerd.
