Er waart een spook door de wereld. Het is het spook van de recessie. Een decennium van herstructureringen, meer flexibiliteit en privatiseringen hebben niet kunnen verhinderen dat het kapitalisme opnieuw in een neerwaartse spiraal terechtkomt. Na de periode van riante winsten komt opnieuw een periode aanzetten waarin de werknemers nog eens het gelag dreigen te betalen voor een nieuwe crisis. De Europese vakbonden stellen zich daarbij ernstig vragen over het democratische en sociale deficit van Europa:
Het eenmakingsproject bleef tot nader order beperkt tot een vrijhandelszone en een eenheidsmunt waarbij vooral het zakenleven baat heeft. Het veelbesproken sociale luik van Europa is nog steeds niet gerealiseerd, en dat op een ogenblik waarop we het meer dan ooit nodig hebben. Zonder sociale bescherming op Europees niveau, en beroofd van de mogelijkheid hun onderlinge concurrentiepositie aan te scherpen door een eigen nationaal monetair beleid, dreigt een situatie waarin lidstaten elkaar enkel nog zullen beconcurreren op het vlak van de afbraak van sociale verworvenheden of fiscale gunstmaatregelen voor multinationale bedrijven. De eerste schoten in deze strijd werden reeds gelost door de Vlaamse regering naar aanleiding van de moeilijkheden bij Opel. De uitbreiding van Europa naar het Oosten zal deze tendenzen nog versterken.
De vakbeweging kan zich niet veroorloven mee te glijden in deze neerwaartse spiraal. Het is dan ook des te verwonderlijker dat de top van ABVV en ACV beslist heeft om de acties naar aanleiding van de Europese toppen in ons land te beperken tot ‘quotabetogingen’. Deze ‘professionalisering van het protest’ doet ABVV en ACV afglijden naar het statuut van een NGO onder de NGO’s en sluit de deur voor de frisse wind van maatschappelijke radicalisatie waarop zij zich zou kunnen versterken. Op een ogenblik dat alle schijnwerpers gericht zijn op België als Europees voorzitter en als gastland van het protest tegen een asociaal Europa en een asociale wereld beslissen ABVV en ACV te mobiliseren in mineur. Op een ogenblik dat zowel werknemers als studenten opnieuw actiebereid zijn beslissen ABVV en ACV de betogingen uit te besteden aan vrijgestelden.
Bovendien ontbreekt een concreet eisenplatform in heel de najaarsmobilisatie. Terwijl over heel de wereld krachtsverhoudingen aan het schuiven gaan en de eenentwintigste eeuw gestalte krijgt dreigen ABVV en ACV te verworden tot een radertje in het systeem van het sociaal aanvaardbaar maken van een in wezen asociale politiek.
Daarom eisen ondergetekenden:
* Een gemeenschappelijke manifestatie van het ABVV, het ACV en de koepel van de antiglobalisatiebewegingen (ATTAC) te Gent op 19 oktober.
* Ondersteuning van de mobilisaties op 21 september, 19 oktober en 13 december door werkonderbrekingen en door een campagne in de fabrieken en de kantoren rond volgend eisenplatform:
* veralgemening van de 35-urenweek in heel Europa
* harmonisering van de sociale minima en de minimumlonen op het hoogste niveau
* halt aan de privatisering van openbare bedrijven en nutsvoorzieningen
* voor Europese CAO’s
Deze petitie is een initiatief van:
Erik De Bruyn, afgevaardigde ACOD-LRB Antwerpen
Swa Lambrechts, bestuur ACOD-LRB Antwerpen
Annie Quik, afgevaardigde ACOD-LRB Antwerpen
Roland Van Der Beke, ACOD-Zeewezen (ex-RMT)
