De strijd tegen de sluiting van talrijke Fiat-vestigingen, een echt sociaal bloedbad, is emblematisch voor de radicalisering van de arbeidersklasse. Het wordt ook een laboratorium van de sociale strijd, de eisen die naar voren worden geschoven en de mobilisatiemethoden die worden gebruikt. De delegees van Nostra Voce willen het over een andere boeg gooien.
Zij stellen het volgende voor: “Het is mogelijk te winnen, maar op twee voorwaarden. Ten eerste met een juist eisenprogramma en ten tweede met een mobilisatie ter verdediging van de tewerkstelling die rekent op de actieve steun en solidariteit van alle werkers en van alle sociale bewegingen die rechtstreeks en onrechtstreeks getroffen worden, namelijk de gezinnen, de studenten en de werklozen, de kleine handelaars en de gepensioneerden.
Er bestaat geen middenweg: ofwel gaan we op onze buik liggen voor de directie van Fiat en General Motors (minderheidsaandeelhouder in het Italiaanse bedrijf) en redden wij hun winstcijfers en dividenden, ofwel redden wij ons leven en de jobs van duizenden arbeiders.
We moeten Fiat uit de handen van de Agnelli (de familie van kapitalisten die Fiat bezit) rukken en het bedrijf zonder schadever-goeding nationaliseren en onder arbeiderscontrole plaatsen. Enkel op deze basis is het mogelijk de sluiting van hele fabrieken te vermijden. Een openbaar automobielbedrijf dat gecontroleerd wordt door het personeel kan maatregelen nemen tegen de sociale crisis door de arbeidstijd te verminderen met behoud van loon, in nieuwe technologieën te investeren, net zoals in meer ecologisch verantwoorde wagens in het openbaar vervoer enzovoort. Zo kan de productiecapaciteit van de Fiat-fabriek aangewend worden voor oplossingen ten voordele van de sociale noden van de meerderheid van de bevolking en niet in het belang van de kapitalistische markt.”
Verder roepen deze delegees op tot de actieve bezetting van de met sluiting bedreigde vestigingen zodat het machinepark en de eventuele stocks niet weggehaald kunnen worden. Het is ook de enige manier om een nationalisatie op te leggen. In de vestigingen die niet onmiddellijk op de sluitingslijst staan, stellen ze voor dat er stakingsacties gepland worden die kunnen uitmonden in gemeenschappelijke en nationale mobilisatiemomenten.
Daarenboven roepen ze op voor de organisatie van algemene vergaderingen waar het ordewoord van nationalisatie besproken wordt en waar ook actiecomités worden verkozen om de strijd te leiden. Deze actiecomités moeten zich dan ook op nationaal vlak coördineren en voorstellen doen voor de strijd samen met studenten en andere bedrijven.
Ook in België is de eis van nationalisatie actueel naar aanleiding van de verschillende fabrieksluitingen. Samen met de discussie voor een andere wet dan de wet-Renault, gelanceerd door de werkgroep ‘economische democratie’ van ATTAC, moet dit centraal geplaatst worden als alternatief op het ‘ziekenwagen'-beleid van de vakbondstop.
Voor meer info surf naar www.marxismo.net, de website van onze Italiaanse kameraden in Refondazione Comunista.
