Op 11 juli heeft de rechtbank van Nijvel zich onbevoegd verklaard in de zaak tegen de dertien voormalige vakbondsmilitanten van het Waalse staalbedrijf Forges De Clabecq. Roberto D’Orazio, de gewezen voorzitter van de delegatie en hoofdbeschuldigde maakte ter plaatse snel een scherpe analyse: “Dit komt neer op een technische vrijspraak. De rechtbank heeft een gedeelte van onze juridische argumentatie overgenomen. De procedure was helemaal niet correct en heeft de meest elementaire rechten van de verdediging niet eerbiedigd. De beslissing vandaag is duidelijk het resultaat van een lange en volgehouden mobilisatie van honderden delegees en militanten. De rijkswacht, het Waalse gewest en de curatoren zouden dit proces nooit aangedurfd hebben indien de vakbondsleiding ons niet had uitgesloten.”
De beslissing van de rechtbank is de tweede zware kaakslag in een paar maanden tijd voor het parket van Nijvel. In het voorjaar werd de rechtbank gewraakt wegens partijdigheid van de rechters. De nieuw samengestelde rechtbank doet het nog beter en zet zichzelf buitenspel. Ze geeft hiervoor twee redenen aan. Beiden slaan op het niet eerbiedigen van de rechten van de beklaagden. Ten eerste vindt de rechtbank dat het parket (Procureur des Konings Deprêtre of zijn vervanger, de substituut Bernard) een onderzoeksrechter had moeten aanstellen en het proces niet kon beginnen op basis van een onderzoek van de rijkswacht, die tevens burgerlijke partij is. De rechtbank oordeelt dat de beklaagden daarom niet voor onafhankelijke onderzoekers hebben kunnen getuigen. Vervolgens heeft de onderzoeksrechter een bokkensprong over de Raadkamer willen maken. Deze instantie waarvoor de beklaagden moeten verschijnen, moet zich uitspreken of er voldoende redenen voorhanden zijn om ze te vervolgen. Dit is gewoon niet gebeurd. Met andere woorden: het parket heeft geprobeerd een irregulier proces aan te spannen.
Voor een tweede keer valt het dus door de mand. De rechtbankbeslissing is een prachtige overwinning voor de hele vakbeweging. Behalve voor diegenen die binnen onze eigen vakbonden hebben meegehuild met de wolven van de media en het hele establishment tegen de betrokken delegees.
Maar het is nog niet gedaan. Geloof het of niet: het parket van Nijvel, arroganter dan ooit, heeft beroep aangetekend. Het volhardt in zijn boosheid, hierbij ongetwijfeld aangespoord door de Rijkswachthiërarchie en het Waalse Gewest. Zonder onze vreugde onder stoelen of banken te willen steken, moeten we ons hoofd toch koel houden. Er mag geen einde komen aan de mobilisatie. Het proces kan nog altijd hervatten in beroep. De nationale vakbondsleiders, ABVV-voorzitter Michel Nollet in het bijzonder, moeten openlijk en duidelijk de kant kiezen van de dertien van Clabecq om de gerechtelijke vervolging eens en voor altijd te stoppen. Eén zaak staat wel als een paal boven water: de koppige pogingen om vakbondsacties en strijdbare delegees te criminaliseren op basis van het beruchte artikel 60 §4 van het strafwetboek (*) hebben met deze nieuwe uitspraak een flinke deuk gekregen.
(*) dit artikel werd gestemd aan het einde van de 19 de eeuw door een door het cijnsrecht samengesteld liberaal en katholiek parlement om arbeidersleiders gevangen te nemen en te straffen als verantwoordelijken voor rellen tijdens de stakingen voor het algemeen stemrecht.
