Nu het homohuwelijk de zegen heeft gekregen van de regering, zou België wel eens een van de eerste landen ter wereld kunnen worden waar homo’s en lesbiennes kunnen trouwen... met elkaar. Maar betekent dit dat de strijd gestreden is en we in alle maatschappelijke aanvaarding op beide oortjes mogen slapen? Natuurlijk niet.
In landen als Iran volstaat het iemand te beschuldigen van homoseksualiteit, of de arme sloeber vliegt zonder boe of ba de gevangenis in. Maar bon, we leven hier niet in Iran. Ook niet in China, of Texas, so who cares?
We zouden het natuurlijk kunnen hebben over alle mogelijke openlijke en verdoken discriminaties die nog bestaan, maar een wettelijke erkenning van homorelaties is toch al een mooie stap vooruit.
Jammer genoeg staan maar weinigen vandaag nog stil bij een veel fundamentelere discussie, die de homobeweging in haar prille periode wel voerde. De pioniers van deze beweging waren nog gedeeltelijk terug te vinden in het Roze Actiefront, maar hebben er wegens gebrek aan opvolging en persoonlijke vermoeidheid de brui aan gegeven (en het RAF dan ook maar in een adem ontbonden).
Een van de discussies die destijds werden gevoerd ging over de rol van het burgerlijke huwelijk en het gezin. De “Jeanetten” van toen wilden niet trouwen, en haalden hun neus op voor de burgerlijke hypocriete moraal en instellingen. Want zeg nu eerlijk, is het huwelijk nu werkelijk het hoogste om naar te streven? Maar goed, als hetero’s mogen trouwen, waarom zouden we de homo’s dan dit privilege moeten ontzeggen? Kwestie van gelijke kansen en mogelijkheden te scheppen. Weg met de discriminatie! En zolang ook homo’s mogen scheiden, is er geen vuiltje aan de lucht.
O ja, er zit nog een adder onder het gras. Gehuwde homo’s zullen waarschijnlijk geen kinderen mogen adopteren. Kwestie van kinderen geen verkeerde rolmodellen voor te schotelen. Maar zoals Harvey Milk, de eerste verkozen openlijke homo in San Fransisco het al zei vijfentwintig jaar geleden, indien rolmodellen zo belangrijk waren, zouden er vandaag veel meer nonnen en priesters rondlopen. De moraalridders vergeten trouwens dat homokindjes vrijwel allemaal zijn grootgebracht door een papa en een mama. Maar bon, er blijft toch nog iets over om voor te vechten.
