Begin april toonde Pieter Timmermans van het VBO zich een tevreden man. De man die aan het hoofd staat van de Belgische patroonsorganisatie was opgelucht dat de meeste CAO-onderhandelingen binnen het kader van de schamele loonnorm van 0,3 procent werden afgesloten. Deze werd vastgelegd in het interprofessioneel akkoord (IPA) voor 2011 en 2012. Ondanks de afwijzing van het IPA door de meerderheid van de vakbondsleden (het ABVV, het ACLVB en de twee christelijke bediendencentrales LBC en CNE) goot de regering van lopende zaken het IPA in een wet. De patroon van de patroons dacht dat hiermee de sociale rust werd bezegeld. "De crisissen van de jaren zeventig en tachtig hebben steeds tot sociale onrust geleid. In vergelijking daarmee zijn we er deze keer in geslaagd om een sereen sociaal klimaat te behouden." Dit was in grote mate een voorbarige uitspraak...
In een aantal sectorale akkoorden liepen de onderhandelingen niet van een leien dakje. In de Vlaamse metaalsector werd de CAO slechts krap goedgekeurd door een duidelijk misnoegde socialistische achterban. In de bewakingssector werd er niet zonder slag of stoot een overeenkomst afgesloten. Verschillende acties in de bewakingsbedrijven gingen de handtekening vooraf. Dat moet als een verrassing zijn overgekomen bij de arrogante directies van de bedrijven. Bij de Lijn werd voor 24 uren het openbaar vervoer lamgelegd in een poging om een beter akkoord uit de brand te slepen. Maar de delegees blijven op verschillende plaatsen niet bij de pakken zitten. Op een moment dat de economie tien keer sneller groeit dan de loonnorm is een 0,3 procent stijging moeilijk te verteren. Wat niet in de sectoren kan worden behaald, proberen de syndicale kernen op bedrijfsvlak te bekomen.
Bij Evonik, het voormalige Degussa in de Antwerpse haven, slagen de vakbonden na harde onderhandelingen door het loonplafond te breken. In plaats van slechts een loonsstijging toe te kennen van 0,3 procent, wordt er een 3 procent verhoging uit de wacht gesleept. Dit akkoord zorgt voor wrevel bij de scheikundige patroonsfederatie. Bij Bayer, een ander chemisch bedrijf, wordt de loonnorm ook gekelderd. Bovendien stemt de directie in dat het douchen binnen de arbeidstijd gebeurt. Een kleine doorbraak voor de ploegarbeiders. Hetzelfde gebeurt in het Gentse Solutia (voormalige Monsanto) en bij Honda. Aan de andere kant van de taalgrens, in Seneffe, halen driehonderd bedienden van Down Corning na zeven dagen staking hun slag thuis. De lonen stijgen er nu met meer dan 4 procent. Vanaf juli stijgen de brutolonen er met 40 euro per maand. Daarbovenop komt een eenmalige premie. Dat pakket wordt herhaald op 1 april 2012. Wie met brugpensioen gaat behoudt 80 procent van zijn loon en tijdskrediet wordt mogelijk vanaf 50 jaar. Ook bij Industeel in Charleroi wordt de loonnorm overschreden met een loonstijging van 0,50 euro per uurloon (een stijging die rond de 3 procent draait, naargelang het uurloon).
In de petroleumsector is een heuse krachtmeting aan de gang. Het ABVV schrijft: "Welnu, de winstcijfers van de petroleumsector tarten elke verbeelding. Uit een studie van de jaarverslagen bleek dat Exxonmobil in 2009 welgeteld 1.019 euro belasting betaalde op een winst van meer dan 5 miljard euro. Dat is minder dan één werknemer per maand verdient. Anders gezegd komt dit neer op een fiscaal cadeau van meer dan 1,7 miljard euro. Ook Total blonk uit in 2010 met een stijging van de winst met 51 procent tot 3,9 miljard euro. De politieke arm van Total reikt blijkbaar ook ver genoeg om zijn winsten via de Bahama's te versluizen zodat ze geen euro belastingen moeten betalen." Na een eerste 24-urenactie op 31 mei werd de impasse nog groter. Na een week van 'chaos' waarin er talrijke acties in de bedrijven zelf plaatsvonden is de vastberadenheid van het personeel nog groter. Na het willekeurige ontslag van drie werknemers van BRC ten gevolge van een syndicale actie spelen patroons met vuur. Met het herstel van de winsten en de economische groei kunnen meer en meer werknemers die loonnorm niet dulden.
