“Kameraden, de staking is vandaag niet enkel een groot succes, in Antwerpen is ze algemeen!”. Met deze woorden verwelkomde Karel Stessens de 250 militanten van ACOD-Antwerpen die donderdag 22 december op het Astridplein toestroomden. “Zelfs de haven ligt vandaag plat” vervolgde hij zijn speech. “Het is een waarschuwing voor Van Quickenborne: als je zo voortdoet, weet dan aan wat je je kan verwachten!”
Hij deed ook een oproep aan jongeren om niet alles te geloven wat de media hen voorspiegelen. De vakbond is er niet enkel voor de ouderen. Als vakbond hebben we een alternatief: een hardere aanpak van de fiscale fraude, de afschaffing van de notionele intrest en van de fiscale cadeau’s aan de patroons brengen samen meer op dan de voorgestelde maatregelen.
De sfeer onder de toehoorders was zeer militant: “Het wordt tijd dat er eindelijk eens iets gebeurt”, was een veelgehoorde opmerking.
Joey (ACOD-Spoor): “Het is een zeer geslaagde actie, gevoerd in moeilijke omstandigheden. Bij het Spoor zitten we met de opsplitsing in drie aparte entiteiten, De bazen proberen ook steeds opnieuw om interimarbeiders in te zetten. Het wordt voor ons steeds moeilijker. Deze maatregelen worden aanzien als een regelrechte provocatie”.
Frank (ACOD-Onderwijs): “We weten zelfs nog niet concreet wat ons allemaal boven het hoofd hangt. Het is een regelrechte schande, hoe we behandeld worden”.
Monique (ACOD-LRB): “De werkdruk wordt steeds groter, veel mensen kunnen nu al niet meer mee. Wat als iedereen langer zal moeten werken? De mensen zijn het beu!”
Er was ook veel commentaar op de uitspraken van Bruno Tobback gisteravond in TerZake. Hamid (ACOD-LRB): “Dat een voorzitter van de sp.a zomaar durft zeggen dat hij zelfstandige is en daarom geen lid is van de vakbond, is ongehoord. Dat hij de bonden daarbij nog aanvalt is helemaal een schande!”
Dirk (ACOD-Spoor): “Die aanvallen tegen de vakbond zijn nog erger dan ten tijde van het generatiepact. Als ze denken dat ze zo stemmen zullen halen”.
Hoe verder?
Voor alle aanwezigen was het een geslaagde stakingsdag, en iedereen was het er ook over eens dat het met één dag niet zal opgelost geraken. Maar… hoe moeten we verder? Voor Karel Stessens is het duidelijk: Eerst zal er verder onderhandeld worden. Midden januari komt er een evaluatie en als de toegevingen onvoldoende zijn, dan wordt er opnieuw gestaakt. Op 30 januari, ditmaal samen met de privé.
Zouden we ons niet beter achter de Waalse kameraden scharen, die met het Spoor op kop ijveren voor een verderzetting van de actie? Het is een slechte periode, is een veel gehoorde opmerking. Met de kerstvakantie voor de deur, veel openbare diensten zijn reeds gesloten, wat is het nut dan om te staken? Je kan je natuurlijk de vraag stellen of er ooit een “goede periode” is om te staken. Het feit dat zoveel mensen aan de actie deelnamen en dat ook een aantal privébedrijven meededen, wijst er op dat de vakbonden gehoor vinden, dat velen bereid zijn om “iets te doen”. Voor veel vakbondsverantwoordelijken houdt de actie op eens men aan de onderhandelingstafel zit. Het onderhandelen zelf is een doel op zich geworden. Terwijl voor ons, de militanten en leden van de vakbond, het eindresultaat het enige is wat telt.
“Alles ligt stil, als onze arm het wil” is de aanhef van een oud strijdlied. Dat is vandaag nog maar eens bewezen. Het belooft nog een spannende winter te worden!
Paulette Vermeersch (ACOD-LRB) in eigen naam
