De patroons, de regering en de media hebben de stakers van vandaag vogelvrij verklaard. Zelden werd een vakbondsactie zo verguisd. Dat betekent dat ze schrik hebben van ons. De anti-vakbondscampagne heeft ook niet het verhoopte effect. Meer en meer mensen beginnen de diepte van de sociale afbouw te vatten. Ook begrijpen ze dat de rijken, de echte profiteurs, als het ware vrijuit gaan. De crisis maakt de rijken rijker. De gokschulden van de banken zijn nu de schuld geworden van de overheid. De regering doet deze schuld betalen door de werkende bevolking, jong en oud. Ten slotte begint het besef door te sijpelen dat er een lawine van besparingen op ons afkomt. Wat er vandaag nog van de welvaartstaat overeind staat gaat morgen onder het mes. Dit jaar zullen er wereldwijd dubbel zoveel besparingen doorgevoerd worden als het jaar ervoor. Indien deze (soberheids)operatie lukt, zal de patiënt (de welvaartstaat) sterven. De maatregelen die regeringen nemen duwen de economie in België en de rest van Europa in een recessie.
Overleg om te overleggen?
Tot twee keer toe werden onze vakbondsonderhandelaars beet genomen door de regering en het patronaat. De eerste keer toen ze verwachtten dat Van Quickenborne de ‘hervorming’ van de pensioenen met de vakbonden ging overleggen. Zoals dit vroeger het geval was. De tweede keer toen Di Rupo overleg beloofde na de staking van 22 december. De vakbonden werden aan het lijntje gehouden en konden enkel over details ‘meepraten’. De vakbondsstrategie die erin bestaat de regeringsmaatregelen bij te sturen heeft gefaald. Vandaag dient het overleg in de ogen van het patronaat enkel maar om de vakbonden te overtuigen de sociale achteruitgang te begeleiden. Aan zulk overleg moeten we niet meedoen. Vandaag is de tijd van strijd aangebroken.
Wat na de staking van 30 januari?
We moeten een kat een kat noemen. Met één 24-urenstaking geraken we er niet. De Griekse vakbonden hebben al zeker 13 algemene stakingsdagen georganiseerd tegen de soberheid. Soms werd er zelfs 2 dagen na elkaar het werk neergelegd. De diepe bezuinigingen volgden nog diepere bezuinigingen op. Een verkozen regering werd er zelfs vervangen door een regering van bankiers. Dit pleit niet tegen algemene stakingen of tegen strijd. Wel moeten we na deze stakingsdag snel een actieprogramma uitwerken. De algemeen secretaris van de Franstalige socialistische metaalcentrale, Nico Cué, stelt voor om de 24-urenstaking op te volgen met een 48-uren staking, daarna een 72-urenstaking en indien de regering nog steeds niet inbindt moeten we tot een staking van onbeperkte duur overgaan. Hij heeft gelijk. In de volgende dagen moeten we die voorstellen bespreken in de syndicale delegaties, op onze bestuursvergadering maar vooral met de collega’s op de vloer. Een per één, maar ook en vooral in algemene vergaderingen op de werkplaats. Hoe meer mensen er worden betrokken bij de uitwerking van een actieplan hoe groter het draagvlak voor de volgende actie.
Europese algemene staking
We moeten de strijd naar een nieuw niveau tillen. Onze stakingsactie moet Europees worden. Eurobetogingen hebben we al veel gelopen de laatste jaren. We moeten daarom werken aan een Europese algemene staking.
De actiedag van 29 februari uitgeroepen door het Europees Vakverbond is hier een gelegenheid voor.
Je geneest geen kanker met aspirine
Gezien de ernst van de crisis van het kapitalisme zijn er geen halfslachtige maatregelen mogelijk. Een miljonairstaks, hoe zeer we die ook steunen, zal het probleem niet oplossen. Hopen op de ‘relance’ van de economie van een verziekt kapitalisme zal ook geen soelaas brengen. Er bestaat geen oplossing op basis van het kapitalisme. Dit systeem kan zich geen sociale hervormingen meer veroorloven. Het kapitalisme kan haar winsthonger enkel maar stillen met meer soberheid en meer sociale afbraak. Als je net zoals de SP.a en de PS leiding de wetten van het kapitalisme aanvaardt dan word je er de speelbal van. Dat is ook wat we zien met de sociaaldemocratische regeringen in Spanje, Griekenland en Portugal. Het kapitalisme moet afgeschaft worden.
Dit kan gebeuren door de grote hefbomen van de economie te nationaliseren onder democratische controle van de gemeenschap. Zo kan de economie gerund worden voor de belangen van de meerderheid van de bevolking en niet voor een handjevol poenscheppers. De chaos van de markteconomie vervangen we dan door een democratisch geplande economie. Zo kunnen we een einde stellen aan de werkloosheid en andere plagen van dit systeem.
Een programma om terug te vechten:
- Geen bezuinigingen op onze rug. Doe de rijken betalen voor hun crisis
- Handen af van de index. Afschaffing van de gezondheidsindex. Terug naar een echte index.
- De overheidsschuld moet opgeheven worden met waarborgen voor de kleine belegger. Wij betalen geen euro meer voor de gokschulden van de banken.
- Nationalisatie van de hele banksector onder de democratische controle van het personeel, de klanten en de overheid.
- Blokkeer de prijs van voedsel, energie, water en huren.
- Nationaliseer de energiesector onder arbeiderscontrole en zelfbeheer.
- De SP.a en de PS moeten breken met de soberheidslogica en de kant kiezen van de vakbonden.
Vonk is een marxistische beweging die strijd tegen het kapitalisme en voor een
socialistische omvorming van de maatschappij.
Wil je meer info over Vonk schrijf dan naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. of bel naar 0479/25.77.35
