Er werden reeds een aantal commentaren geschreven bij een vonnis waarbij Bruno Verlaeckt werd veroordeeld voor het organiseren van een wegblokkade in het Antwerpse havengebied in 2016 (lees De verloren eer...en Hun moraal en de onze). De ABVV-secretaris heeft beroep aangetekend maar zonder al te veel succes. Ondanks het feit dat hij door enkele grote kanonnen van de balie werd verdedigd, werd de uitspraak van de correctionele rechtbank door het Antwerpse Hof van beroep op 26 juni 2019 bevestigd.
De uitspraak
De feiten worden opnieuw alleen door de bril bekeken van het strafrecht. Er werd - volgens het Hof - een gevaarlijke situatie gecreëerd, o.a. door het in brand steken van autobanden. De situatie wordt dus op krek dezelfde manier bekeken als het in de fik steken van auto’s door de Antwerpse drugsmaffia. Met het feit dat het een sociale actie betrof, wordt geen rekening gehouden.
Het Hof is vrij hypocriet. Ze stellen dat aan de beklaagde niet wordt verweten dat hij een stakingspost heeft opgezet maar…. Als je in een redenering een dergelijk constructie ziet, is het opletten geblazen. Varianten: ik heb niets tegen allochtonen maar….; ik heb geen probleem met homoseksualiteit maar… Maar …. en dan volgt een knoert van een discriminatoire uitspraak. Het Hof verwijt dus wel dat de actie werd georganiseerd.
Ook wordt de feitelijke situatie getoetst aan artikel 10 (vrijheid van meningsuiting) en 11 (vrijheid van vergadering) van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM). En “uiteraard” meent het Hof dat er geen schending is.
Het is vooral duidelijk dat Verlaeckt moet bloeden omdat hij een leidende functie heeft in de vakbond. Men wil een voorbeeld stellen. De aversie van het hof komt onder andere tot uiting in een suggestief taalgebruik. Als men het arrest leest, waant men zich in Raqqa en Verlaeckt heeft precies alleen alle blokkades bemand.
Het wetsvoorstel
De PVDA zal een wetsvoorstel indienen waarin het artikel 406 Strafwetboek, dat centraal staat in de procedure, zodanig wordt gewijzigd dat dit niet meer kan worden ingeroepen in het geval van vakbondsacties. Nu luidt het nog als volgt
(…) wordt met gevangenisstraf van acht dagen tot drie maanden, en met geldboete van zesentwintig [euro] tot duizend [euro] gestraft hij die kwaadwillig het verkeer op de spoorweg, de weg, de binnenwateren of op zee belemmert door enig voorwerp dat een belemmering voor het verkeer met of voor het gebruik van vervoermiddelen uitmaakt.
Als het voorstel wordt gestemd, wordt er een passus toegevoegd:
“Dit artikel mag niet worden gelezen in die zin dat het een beperking of belemmering beoogt van rechten of fundamentele vrijheden, zoals het stakingsrecht, de vrijheid van vergadering en vereniging, waaronder het recht om, voor de verdediging van de eigen belangen, samen met anderen vakbonden op te richten dan wel zich erbij aan te sluiten, evenals het daarmee samenhangende recht van betoging, de vrijheid van meningsuiting, in het bijzonder de vrijheid van drukpers en de vrijheid van meningsuiting in andere media, en zoals onder meer verankerd in de artikelen 8 tot 11 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden.”
Een dergelijke aanvulling zorgt er misschien voor dat er geen arrest Verlaeckt bis kan komen. Of het een haalbare kaart is, is wat anders. Egbert Lachaert, Zuhal Demir en consorten zitten al op tegenargumenten te broeden die met de nodige grimassen in Villa Politica ten tonele zullen worden gebracht.
Dit parlementair initiatief heeft alleszins als voordeel dat de partijen worden verplicht om kleur te bekennen. Zal Vlaams Belang met zijn zogenaamd “links” programma één front vormen en de kant kiezen van de werkmens? Zullen de groene jongens en meisjes eindelijk ook eens hun sociaal gelaat tonen? En hoe zal de ACV-vleugel van CD&V zich opstellen? Maak u geen illusies. In dit parlement zijn de PVDA’ers de mensjewieken.
Pronostiek
De volgende stap in het verhaal is dat de zaak voor het Hof van Cassatie wordt gebracht. Als ook daar wordt bot gevangen, ligt de weg open om naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) te stappen. Waarschijnlijk zal eveneens een klacht worden ingediend bij het European Committee of Social Rights (ECSR) van de Raad van Europa en het Committee on Freedom of Association (CFA) van de Internationale Arbeidsorganisatie. Deze comités, bemand door specialisten arbeidsrecht, zullen waarschijnlijk kritisch zijn voor België. Hun beslissingen zijn helaas papieren tijgers. Zij kunnen immers niet worden afgedwongen.
En het EHRM? De magistraten van dit hoge rechtscollege hebben in de regel minder kaas gegeten van arbeidsverhoudingen dan hun collega’s van het ECSR en het CFA. Daarenboven schijnen zij soms te vergeten dat arbeiders zich ook kunnen beroepen op het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Het feit dat autobanden in brand werden gestoken en wegen werden geblokkeerd zal bij deze gezagsgetrouwe paladijnen zeker geen sympathie opwekken. Bruno Verlaeckt zal niet hoog scoren bij de bookmakers van Straatsburg.
