Vorige maand protesteerden een half miljoen Franse jongeren voor meer middelen voor het onderwijs en tegen overvolle klassen. Een prachtige beweging die prompt oktober '98 genoemd werd, naar analogie met de studentenprotesten van mei '68. De media vond het pas interessant toen enkele honderden jongeren van de beweging gingen gebruik maken om een spoor van vernielingen aan te richten. Nochtans zijn er veel interessantere dingen te vertellen over deze revolte.
Meer centen, kleinere klassen, meer leerkrachten!
Je hebt het op TV gezien; jongeren die vertellen dat het onmogelijk is twee uur wiskunde te volgen in een klas met minstens 40 leerlingen. Klinkt bekend in de oren. In de Belgische scholen gaat het er niet anders aan toe. Leerkrachten moeten meer en meer taken op zich nemen. Er is personeel te weinig. Vele schoolgebouwen staan bijna letterlijk op instorten. Studiemateriaal, boeken, kopies enz. moeten door de studenten en leerkrachten zelf aangekocht worden. Bepaalde scholen weigeren studenten van Marokkaanse en Turkse origine in te schrijven. Al deze zaken komen steeds op de rug van dezelfden terecht. Namelijk de gewone werkende of werkloze gezinnen. Het onderwijs wordt steeds duurder, ontoegankelijker en elitairder.
Niet zagen, maar organiseren!
De beweging in Frankrijk laat ons zien dat het mogelijk is druk uit te oefenen en te zorgen dat er rekening wordt gehouden met de behoeften van jongeren. Belangrijk om in te zien is wel dat deze beweging niet vanzelf ontstaan is. Ze is er gekomen omdat honderden jongeren zich bezighouden met het organiseren van hun medestudenten, hen informeren en hen duidelijk maken hoe ze met z'n allen samen kunnen bekomen wat ze willen.
We hebben dringend zulk een organisatie nodig. In Spanje bestaat er reeds 10 jaar een zeer succesvolle studentenvakbond die al vele overwinningen behaalde en die net zoals de vakbonden van de arbeiders uitgenodigd wordt voor onderhandelingen met de regering. In Oostenrijk werd er onlangs één opgericht. Over heel de wereld; Frankrijk, Oostenrijk, Canada, enz. staan studenten aan het hoofd van bewegingen die vastberaden zijn veranderingen te bekomen. In Indonesië slaagden ze er onlangs zelfs in samen met de arbeiders de dictator Soeharto omver te werpen!
De STUDENTENVAKBOND!
De STUDENTENVAKBOND is zo een organisatie. Wij organiseren jongeren van het secundair, hoger en universitair onderwijs. We werken volledig democratisch en bouwen aan een netwerk dat studenten van alle scholen met elkaar verbindt. Op die manier wordt het mogelijk samen in actie te gaan en onze eisen door te drukken. Regelmatig zijn er interscholen vergaderingen en activiteiten waarop thema's besproken worden, ervaringen worden uitgewisseld of er wordt gezellig tezamen uit de bol gegaan. Wordt lid en organiseer de STUDENTENVAKBOND in jouw school!
Eenheid!
In Frankrijk probeert men nu de studenten en de leerkrachten tegen elkaar op te zetten door te stellen dat de vakbonden van de leraars verantwoordelijk zijn voor de problemen. Dit is typisch een tactiek om het protest te breken. De leraars en hun organisaties zijn bondgenoten in de strijd voor een betere school, dat geldt in Frankrijk, hier en overal ter wereld. Het is wel zo dat grote vakbonden dikwijls vastgeroeste leidingen hebben die het niet al te nauw nemen met de interne democratie en de wil van hun leden. In bepaalde gevallen komt hier zelfs corruptie bij kijken. Dit kan een obstakel zijn, maar de meeste leerkrachten zijn net zoals de studenten, voor de verbetering van de kwaliteit van het onderwijs die door voortdurende besparingen fel geleden heeft de laatste jaren. Stakingen en andere acties zijn steeds het enige wapen geweest van de arbeiders (loontrekkende) en studenten. Alle rechten die we vandaag hebben zijn er enkel gekomen door de moeizame strijd van generaties voor ons. Niets hebben we gekregen en vandaag is dat nog steeds zo!
