Ook ACOD Onderwijs Oost-Vlaanderen zet zich achter ‘Handen Af Van Venezuela’. In het januarinummer van ‘Onze Stem’ publiceerden ze een artikel waarin Tatiana Thomas de campagne introduceert. Je kan het hieronder lezen. Het ledenblad ‘Onze Stem’ wordt op 3.000 exemplaren verspreid. Een ideale manier om meerdere mensen op de hoogte te brengen van de hoopgevende ontwikkelingen in Venezuela. Ook andere vakbonden kunnen een artikel vragen via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..
Een Belgische vakbond is in deze tijden van globalisering niet alleen meer betrokken partij in de Belgische bedrijven en samenleving. Internationale solidariteit met werknemers overal ter wereld staat nu tevens op de agenda. Werknemers in België hebben betere arbeids- en loonvoorwaarden dan vele werknemers in derde wereldlanden. Daarom wil de vakbond de syndicale strijd in andere landen vooruithelpen, zodat alle werknemers krijgen waar ze recht op hebben.
Meestal zien we deze hulp in de vorm van financiële steun en uitwisselingsprojecten, waardoor werknemers en vakbondsmilitanten van derdewereldlanden kennis kunnen vergaren over onze manier van werken. Maar soms kunnen wij evenveel leren van de werking in de derdewereldlanden als zij van ons. Venezuela is hiervan een mooi voorbeeld en daarom de moeite om zich in te verdiepen.
Een beetje geschiedenis
Onder leiding van president Hugo Chavez, die sinds 6 december 1998 meermaals herkozen werd, vinden er een aantal fundamentele, linkse hervormingen plaats in Venezuela.
In 1999 legde Chavez de bevolking een nieuwe grondwet voor ter discussie. Nadat deze in alle geledingen van de samenleving bestudeerd, bediscussieerd en geamendeerd werd, vond er een referendum plaats: hoewel er slechts 46% een stem uitbracht, werd de grondwet met 72% van de stemmen goedgekeurd. In deze nieuwe grondwet staan richtlijnen ter bevordering van de democratie, bijv. door de invoering van de afzetbaarheid van alle verkozenen (van gemeenteraadsleden tot president) via een herroepingreferendum. Verder bekrachtigt deze grondwet ook het publieke karakter van natuurlijke rijkdommen. Dit betekent dat bijv. de olie-industrie enkel geprivatiseerd kan worden door een grondwetswijziging.
Deze grondwet werd in alle geledingen van de samenleving bediscussieerd, bestudeerd en geamendeerd. Vervolgens vond er een referendum plaats dat de grondwet goedkeurde. Dit en vele andere hervormingen wekten heel wat woede op bij de patroonsorganisatie in Venezuela (Fedecamaras). Ook de VS gingen op het puntje van hun stoel zitten, want zij zagen hun imperialistische invloed in Venezuela zienderogen slinken. Het besluit van de VS stond vast: als Chavez niet wil plooien, dan moet hij verwijderd worden.
De oppositie in Venezuela ondernam met de steun van de VS reeds meerdere pogingen om Chavez uit het zadel te lichten: een staatsgreep in april 2002, een patronale lock-out om Chavez economisch te raken en een herroepingreferendum. De oppositie lanceerde in december 2002 via de commerciële tv-zenders ook een golf van medialeugens tegen Hugo Chavez, om niet alleen Venezolanen maar ook de rest van de wereld ervan te overtuigen dat Chavez een dictator is.
Ondanks al deze verwoede pogingen om het revolutionaire proces in Venezuela teniet te doen, blijft Chavez president omdat hij de steun geniet van de meerderheid van de bevolking. Dit komt onder andere door de vele sociale hervormingen die Chavez doorvoert.
De ‘misiones’: hervormingen betaald met oliewinsten
Chavez wendt de winsten uit de olieproductie aan voor allerlei sociale hervormingen die de meerderheid van de bevolking ten goede komen. De meest zichtbare hervormingen zijn de zogenaamde ‘misiones’ in verschillende takken van de samenleving.
Een van de voornaamste misiones heet Barrio Adentro (‘In de wijk’): 20.000 Cubaanse dokters helpen er het aanbod van gratis geneeskunde in de armste gemeenschappen van het land. Sinds het begin van Barrio Adentro verzorgden deze dokters 185 miljoen raadplegingen. Er wordt geschat dat 25.000 mensenlevens hiermee werden gered.
Verder vermelden we hier ook een aantal “misiones” die het onderwijs in Venezuela toegankelijk maken voor alle lagen van de bevolking:
Syndicaal werk in Venezuela
De belangrijkste vakbond in Venezuela was voorheen de CTV. De vakbondstop steunde echter de coup van april 2002 tegen Chavez, en riep ook op tot een ‘nationale staking’ om Chavez economisch te raken, en zo de misiones te saboteren.
De oproep tot ‘nationale staking’ was een gezamenlijke campagne van de patroonsorganisatie Fedecamaras en de top van de CTV. Aangezien er niet veel gevolg werd gegeven aan deze oproep, concentreerden de patroons zich op de oliesector: via een aantal strategische sabotages slaagden ze erin om deze te verlammen. Deze patronale lock-out bracht de Venezolaanse economie een serieuze slag toe en honderdduizenden mensen verloren tijdelijk hun werk.
Buiten de oliesector botsten initiatieven van de bazen tot een lock-out vaak op verzet van de werknemers. Doorheen deze strijd zijn de werknemers zich beginnen organiseren om de productie, ook in de olie-industrie, in eigen handen te nemen, en te beschermen tegen verdere patronale sabotage.
Zo deed ook de directie van de school Juan Alberdi, een basisschool in een volkswijk van Caracas, een poging om de school te sluiten ter ondersteuning van de lock-out. Een aantal leerkrachten, ouders en sympathisanten uit de wijk weigerden dit te aanvaarden: ze zetten een comité op en namen de school in handen.
Nadat de lock-out verslagen was door de spontane reactie van de Venezolaanse massa’s, stapten heel wat arbeiders uit de hopeloos corrupte CTV en richtten in april 2003 een nieuwe vakbond op: de Unión Nacional de Trabajadores (UNT). Vier maanden later werd het eerste congres gehouden met 1300 afgevaardigden van 120 vakbonden en uit 25 regionale federaties. In de voorbije periode was de UNT voornamelijk actief in enkele grote bedrijven zoals Ford, Goodyear en Firestone. Ze speelden echter ook een rol in de gezondheidssector. Sinds de oprichting van de UNT in 2003 vechten ze voor de steun en erkenning vanuit vakbonden in andere landen.
Nationalisaties dringen zich op
Chavez voelt elke dag de hete adem van het Amerikaans imperialisme en het patronaat in de nek. De voorbije pogingen tot sabotage van de Bolivariaanse Revolutie en het sociale beleid van Chavez zullen niet de laatste geweest zijn.
Chavez beseft dat kapitalisten in Venezuela en de rest van de wereld niet dezelfde doelstellingen hebben als hijzelf en een meerderheid van de Venezolaanse bevolking. Hij hecht dan ook steeds meer belang aan discussies over wat er nu verder moet gebeuren: dient hij de kapitalisten in Venezuela als economische macht verder te dulden met de kans dat een volgende coup nakend is?
Onder druk van de arbeidersbeweging ging Chavez reeds meermaals over tot nationalisatie van bedrijven onder arbeiderscontrole, omdat de bazen van het bedrijf niet verder wilden produceren of omdat de werknemers in het bedrijf een nationalisatie bepleitten. Dit is het begin van een proces om de winsten en productiemiddelen onder democratisch toezicht te plaatsen en de winsten aan te wenden voor de opbouw van de samenleving.
Vanuit deze praktijk en feiten is de discussie gestart over wat een “socialisme van de 21ste eeuw” dan wel inhoudt, en hoe het doorgevoerd moet worden. Een tweede Chili moet vermeden worden.
Hands Off Venezuela (HOV): een internationale solidariteitscampagne
De HOV-campagne werd een aantal jaren terug gelanceerd en is ondertussen aanwezig in meer dan vijftig landen. Met deze campagne willen we de waarheid vertellen over de Bolivariaanse Revolutie en de linkse regering van Chavez uit haar internationaal isolement halen. Hiervoor werd ook een internationale website gelanceerd (www.handsoffvenezuela.org) met links naar de websites in verschillende talen. Op deze website vind je meer informatie over de campagne, vind je achtergrondartikels en actualiteit.
Dankzij de HOV-campagne verklaarden vakbonden zoals de Britse TUC en de Italiaanse metaalvakbond FIOM steun aan de Bolivariaanse revolutie en de nieuwe Venezolaanse vakbond UNT. Daarom bedankte president Chavez onlangs de campagne voor haar inzet. In België verklaarde ACOD-Limburg zich reeds akkoord met de HOV-campagne. Ze hielpen bij de financiering van een brochure die verkrijgbaar is op aanvraag voor 2 euro.
In België stelt de campagne zich tot doel om:
Wat kan je doen?
e-mail: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
