Dat Venezuela niet op sympathie kan rekenen bij het Witte Huis is geen nieuws. Zowel president Bush, als Obama en Trump hebben jarenlang een heleboel maatregelen uitgekiend om de Bolivariaanse revolutie de nek om te draaien. Het buitenlands beleid van de VS tegenover Venezuela is nooit veranderd in 20 jaar. De staatsgreep tegen de democratisch verkozen president Hugo Chavez en 2002 was het meest flagrante voorbeeld van deze inmenging. Deze campagne is nooit gestopt.
De laatste weken zien we echter een gevaarlijke escalatie. Prominente VS politici, waaronder Rex Tillerson, de minister van Buitenlandse Zaken en de Republikeinse senator Marc Rubio, hebben openlijk het Venezolaans leger opgeroepen om de democratisch verkozen president Nicolas Maduro omver te werpen. Met deze initiatieven wil het Witte Huis het goede verloop van de presidentsverkiezingen van 22 april verhinderen. Onder druk van de VS heeft de rechtse oppositie, verenigd in het MUD (Mesa de Unidad Democratica), zich op de valreep terug getrokken uit een akkoord met de regering. Nochtans had de oppositie het reeds goedgekeurd. Daarna volgde een beslissing van het Europees parlement om de sancties tegen Venezuela te verharden.
Meer en hardere sancties
De minister van Buitenlandse zaken Rex Tillerson, heeft gedurende zijn recente toernee in Latijns Amerika, steun verworven voor zwaardere sancties van regeringen in Brazilië, Peru, Columbia, Mexico, Jamaica enz. Net voor aanvang van zijn reis hield hij een speech op de campus van de University of Texas. Hierin bevestigde hij de 19de -eeuwse Monroe Doctrine waarbij Zuid-Amerika tot de ‘invloedsfeer’ van de VS behoort. Dit betekent de onderwerping van het Latijns-Amerikaanse continent aan de belangen van Washington en de Noord-Amerikaanse multinationals.
Tijdens zijn toernee heeft Rex Tillerson ook de basis gelegd voor een mogelijk olie-embargo. Caraïbische landen die zouden leiden onder deze sancties worden compensaties aangeboden. Sinds Obama bestaan er een reeks sancties tegen Venezuela. Trump verhoogde de druk in augustus verleden jaar door de toegang tot de internationale financiële markt te bemoeilijken. Een olie-embargo zou de Venezolaanse economie echter bijzonder veel schade toebrengen. 98 procent van de inkomsten in buitenlandse deviezen hangen immers af van de olie-inkomsten.
Tegelijkertijd deed de nieuwe ‘chargé d’affaires’ van de VS in Venezuela, Todd Robinson, een nogal oorlogszuchtige toespraak, waarin hij de oppositie steunde als ‘agenten van verandering’. Diezelfde oppositie organiseerde verleden jaar maandenlang gewelddadige betogingen in het land en probeerde terreur te zaaien met het oog op de omverwerping van de democratisch verkozen regering.
Onder het mom van een ‘humanitaire migratiecrisis’ versterkten zowel Brazilië als Columbia hun militaire aanwezigheid aan de grens met Venezuela. Brazilië verdubbelt de grenswachters en Columbia stuurt 3000 veiligheidstroepen, waaronder 2000 soldaten, naar het grensgebied. Toevallig of niet (niet dus), bezocht Kurt Tidd, hoofd van de US Southern Command, op hetzelfde moment Columbia. De US Southern Command coördineert de militaire operaties van de VS in dit gebied. Naar eigen zeggen is Kurt Tidd in Columbia om ‘veiligheidssamerwerking’ en ‘vredesinspanningen’ te bespreken. Wanneer iemand als deze ‘commander’ over vrede praat, weten we uit ervaring dat hij oorlog voorbereidt.
De Lima groep van Zuid-Amerikaanse landen, heeft de presidentsverkiezingen in Venezuela veroordeelt en reeds aangekondigd de uitslag ervan niet te erkennen. Wat een schijnheiligheid! Landen als Honduras en Brazilië nemen deel aan de Lima groep. De nieuwe president van Honduras kwam aan de macht na massale verkiezingsfraude en die van Brazilië is niet eens verkozen, maar is opgelegd na een grondwettelijk manoeuvre tegen de verkozen president Dilma Roussef. Nu willen ze Venezuela verhinderen deel te nemen aan de ‘Cumbre de las Amercas’ in Peru. De Lima groep werd door het VS imperialisme in het leven geroepen toen ze er niet in slaagden om binnen de internationaal erkende instellingen zoals de VN, de OAS en de UNASUR steun te krijgen voor aanvallen tegen Venezuela.
Verdedig Venezuela!
Ook België wil haar steentje bijdragen aan de strafmaatregelen. MR en Open VLD hebben in de herfst vorig jaar een resolutie ingediend in die zin. Voorlopig is die nog niet besproken in het parlement, maar dat zal niet te lang meer duren.
De plannen van het VS- en EU-imperialisme zijn helder: alle middelen zullen aangewend worden om de presidentsverkiezingen van 22 april te dwarsbomen. Doormiddel van doorgedreven sancties hopen ze de economie nog meer te ontwrichten en een staatsgreep uit te lokken. Dit moet met alle macht verhindert worden.
Er bestaat al lang een solidariteitsbeweging met de Bolivariaanse revolutie in ons land. Vonk/Révolution was de drijvende kracht achter Hands Off Venezuela (HOV) en andere solidariteitsinitiatieven. Ook recentelijk nam HOV deel aan een solidariteitsevenement in Brussel, samen met het solidariteitsplatform Venesol.org. Ondanks de sterke verwatering van het linkse beleid van President Nicolas Maduro en andere kritieken die we delen met volksbeweging in het land, verzetten we ons ondubbelzinnig tegen elke imperialistische interventie. Een buitenlandse interventie heeft enkel en alleen de bedoeling om de belangen van de VS, van Europese landen en bedrijven in bescherming te nemen. De economische crisis zal zeker niet worden opgelost aan de hand van dergelijke inmenging. Niet minder, maar meer socialisme is de oplossing.
