Is de oorlog in Irak nu voorbij? In militaire termen kunnen we stellen dat de Amerikaanse en Britse troepen nu in grote mate controle uitoefenen over het land. Het regime van Saddam is ineengestort en het grootste gedeelte van het Irakese leger is ofwel vermorzeld onder de bommen of is op de vlucht geslagen voor de overmacht van de westerse troepen. Maar dat betekent niet dat alles rustig is. Het slagveld verandert nu in een guerrillaoorlog van lage intensiteit tussen de grondtroepen van het binnenvallende leger en kleine militaire en paramilitaire Irakese groepen. Dagelijks worden er ook nog zelfmoordaanslagen gesignaleerd.
Om Irak en zijn bevolking onder de knoet te houden zal bruut wapengeweld nodig zijn. Niemand mag zich laten misleiden door de jubelbeelden van een honderdtal Irakezen voor de camera’s van de wereldpers. Het is één zaak om de val van Saddam te verwelkomen, een ander is de buitenlandse invasie goedkeuren. Nu reeds wordt de vijandigheid van de bevolking tegen de Amerikanen en Britten zichtbaar. De wrevel stapelt zich op. Vroeg of laat zal die omgezet worden in een reusachtige anti-imperialistische beweging tegen de binnengevallen legers.
De ‘bevrijding’ van Bagdad heeft volgens sommige bronnen het leven gekost aan 5.000 à 10.000 Irakezen (1). De chaos en plunderingen die hierna gevolgd zijn werden ofwel gedoogd, of erger nog, actief aangemoedigd door de ‘beschaafde’ US Marines. De VS-soldaten beperkten zich tot het beschermen van het ministerie van Olie en de verzegeling van de gebouwen van de Veiligheidsdienst! De Musea van Oudheidkunde en de Nationale Bibliotheek, waar de kostbare getuigenissen van de Mesopotamische beschaving werden bewaard, zijn leeggeplunderd onder de ogen van de nieuwe Vandalen van de 21ste eeuw.
De ziekenhuizen werden eveneens leeggehaald. Een medewerker van Artsen Zonder Grenzen beweerde dat de vernietiging van het openbaar gezondheidsstelsel in de kaart speelt van diegenen die het willen privatiseren (2). Een verpleegster vertelt hoe haar ziekenhuis verder werkte onder de bommen tijdens de slag om Bagdad, maar dat het ziekenhuis na de inval van de buitenlandse soldaten werd leeggeplunderd (3).
De oorlog verandert nu in een effectieve militaire bezetting die de economische en strategische belangen van Bush en Blair moet dienen. Het is maar tijdelijk, beweert Washington. Tijdelijk duurt het langst. Een gepensioneerde Amerikaanse generaal, Jay Garner, wordt nu gouverneur van Irak. Later wordt er gewerkt aan een Irakese regering samengesteld uit trouwe en slaafse marionetten.
De heropbouw waarover men spreekt is in werkelijkheid de marsroute voor een liberale droomeconomie: volledig geprivatiseerd, in handen van buitenlandse kapitalen en gedereguleerd. Dit is geen bevrijding maar een diefstal van de rijkdommen van het land op klaarlichte dag. Naomi Klein, de bekende Canadese antiglobaliste, heeft gelijk wanneer ze beweert dat deze oorlog niet alleen om olie gaat. De markt van de heropbouw is 100 miljard dollar waard. Het gaat hier ook om water, elektriciteit, telefonie, beton, ziekenhuismateriaal enzovoort.
Ja maar, kan men opwerpen, de oorlog is dan toch wel over? Helemaal niet. De Britse minister van Defensie, Geoff Hoon, kondigde midden april een reeks nieuwe preventieve oorlogen aan. We staan als het ware voor een ‘oneindige oorlog’. Dit lijkt veel op de beschrijving die de Russische revolutionair Lenin gaf van het kapitalisme: het is “gruwel zonder einde”.
Nu wordt buurland Syrië in het vizier genomen. Leden van de Amerikaanse regering beschrijven dit land als een terroristische schuilplaats. De massavernietigingswapens, die nergens in Irak waren te bespeuren, zouden zich in het buurland bevinden. Het is duidelijk dat Irak een militaire uitvalsbasis wordt voor de Amerikanen en de Britten om de hele regio op leest te schoeien van hun belangen. Het gaat hier niet om een strijd tegen dictaturen, maar vooral om alle landen van het Midden-Oosten te laten dansen naar de pijpen van Washington en London.
Het wordt dus tijd dat de anti-oorlogsbeweging in België en internationaal zich omvormt tot een anti-imperialistische beweging. Daarom moeten we in de eerste plaats de onmiddellijke terugtrekking eisen van het Britse en Amerikaanse leger uit Irak. Deze mogen zeker niet vervangen worden door een leger van de Verenigde Naties. De Irakese bevolking mag een unilaterale voogdij en onderdrukking door de VS niet ruilen voor een multilaterale uitbuiting door Frankrijk, de EU en Rusland. De Irakezen hebben behoefte aan een regering van arbeiders, boeren en andere verdrukte lagen, een regering die een einde maakt aan imperialistische overheersing en kapitalisme.
(1) Le Soir, 11 april 2003
(2) Le Soir, 12 april 2003
(3) Reuters, 13 april 2003
