De propagandamachine van de VS, Groot-Brittannië en Frankrijk draait overuren. Met een vermeende aanval met gifgas heeft het regime van Assad ‘de rode lijn overschreden’. Terwijl nog helemaal niet duidelijk is wie er achter de aanval zit, zijn de voorbereidingen voor Westerse luchtbombardementen op Syrië in volle gang.
Van revolutie naar contrarevolutie
Syrië is al onrustig sinds er in 2011 een conflict tussen Assad en de oppositie begon, vermelden de meeste burgerlijke media. Wat zij meestal niet vermelden, is dat de onrust begon als een revolutionaire beweging van jongeren, zonder sektarisch karakter. Ze was het gevolg van de opstanden in Tunesië en Egypte, en kan daarom als onderdeel van de Arabische Revolutie gezien worden.
Deze opstand veranderde, door het gebrek aan socialistische leiding en een duidelijk programma dat alle religieuze en nationale minderheden kon verenigen, langzamerhand in een burgeroorlog tussen het Vrije Syrische Leger (FSA) en de troepen van Assad. Hoewel het FSA aanvankelijk nog enigszins onder controle stond van lokale coördinatiecomités, veranderde dit toen deze meer en meer bewapend werd door Turkije en Westerse landen. De revolutionaire beweging verdween naar de achtergrond en de oorlog kreeg steeds meer een sektarisch karakter, waarbij Assad de Alawieten en christenen achter zich kreeg, en de soennitische bevolking zich achter de opstandelingen schaarden.
Dit sektarisme verhevigde onder invloed van de enorme toestroom van buitenlandse jihadisten die door landen als Saudi-Arabië en Qatar gestuurd werden. Deze contrarevolutionaire krachten, zoals de aan Al-Qaida gelieerde Jabhat Al-Nusra, plegen de meest barbaarse moorden op christenen, Alawieten en Koerden. De revolutionaire elementen zijn gemarginaliseerd. Wat we nu hebben is contrarevolutie aan beide zijden van het conflict.
Hypocrisie
Al sinds Assad, met hulp van Hezbollah, aan de winnende hand leek te zijn na de inname van de stad Qusair, deden de verhalen de ronde dat er chemische wapens waren ingezet. Voor Obama was dit een ‘rode lijn’ die was overschreden. Nu is een aanval met sarin-gas of een ander gifgas de aanleiding voor een militaire interventie. Dit terwijl het niet eens zeker is of het een bewuste aanval was van Assads troepen. Met de chaos in het land is het ook mogelijk dat het een aanval is van een groep als Jabhat Al-Nusra, of dat er per ongeluk een opslag is geraakt waar dit gas was opgeslagen.
Deze aanval, waarbij ongeveer 1500 mensen om het leven kwamen, kan zeker een gruweldaad genoemd worden. Maar is dat erger dan de meer dan 100.000 mensen die al eerder om het leven zijn gekomen in dit conflict? Er zijn gehele woonwijken gebombardeerd door de troepen van Assad, en er zijn vele onschuldigen onthoofd door jihadisten voor het niet opvolgen van hun sharia-regelgeving. Wat is dan de reden van de plotselinge drang tot interventie van de VS, Groot-Brittannië en Frankrijk?
Imperialistische belangen
Al sinds het begin van de Arabische revolutie, hebben de imperialisten op verschillende wijze proberen te interveniëren, om zo hun invloed in de regio te vergroten en de revoluties te doen ontsporen. Na jarenlang de autoritaire regimes in Tunesië en Egypte te hebben gesteund, steunden de Westerse landen na de omverwerping van de dictators ineens de ‘democratie’ en probeerden zij ervoor te zorgen dat er loyale partijen aan de macht kwamen. Qatar en Saudi-Arabië proberen op dezelfde wijze de opstanden te gebruiken om hun eigen macht te vergroten en ervoor te zorgen dat hun eigen tirannie in stand blijft. Qatar steunt de Moslimbroederschap, terwijl rivaliserend Saudi-Arabië salafisten en Al-Qaida gelieerde islamisten ondersteunt. Iran probeert op zijn beurt weer opstanden van sjiitische inwoners in Saudi-Arabië en Bahrein voor zijn eigen belang te gebruiken.
Dit is niet anders in Syrië. Het regime is geallieerd met Rusland en Iran. Na een periode van toenadering met het Westen in de jaren voor 2011, zorgde de Arabische revolutie ervoor dat de VS, Groot-Brittannië en Frankrijk hun beleid gingen aanpassen. Samen met Turkije begonnen zij de FSA te ondersteunen en gokten zij op een omverwerping van Assad in combinatie met een compromis met onderdelen van het regime, zoals in Libië het geval was. De hevigheid van de strijd en de komst van buitenlandse jihadisten hebben de zaken veranderd. De Westerse landen vrezen de gevolgen van een overwinning van jihadisten. Tegelijkertijd willen zij geen versterking van het regime in Damascus. Her regime blijkt taaier dan verwacht en beschikt nog over een sterk militair apparaat. Hun belang ligt in een militaire patstelling waarbij geen enkel van beide kampen aan de winnende hand is. Zo hopen ze een ‘onderhandeling‘ te kunnen forceren waarbij hun belangen worden veilig gesteld ten koste van andere imperialistische mogendheden zoals Rusland. Zo is Syrië verworden tot het bloedige speelterrein van cynische imperialistische tegenstrevers ten koste van de levens van duizenden burgers.
De VS is gedetermineerd om tussen te komen, ook al zullen Rusland en China in de Veiligheidsraad tegenstemmen. Prestige speelt daarbij deels een rol. Maar het belangrijkste is dat zij proberen tijd te winnen om de pro-Amerikaanse rebellengroepen te versterken, terwijl Assads leger verzwakt wordt. Een verlenging van de strijd dus, door middel van bombardementen waar ongetwijfeld vele onschuldige mensen bij zullen omkomen. Hier is niets humaans aan, dat moge duidelijk zijn!
Stop de interventie!
Deze interventie is duidelijk imperialistisch, en zal geen van de problemen in Syrië oplossen. Wij verklaren ons geheel tegen deze imperialistische interventie. Daarbij maakt het niet uit of deze niet of wel onder de vlag van de VN is.
Er is al weinig animo voor de interventie. Het Britse parlement stemde tegen de oorlogsplannen van premier Cameron. Het 'nee' van het Britse parlement is een serieuze opdoffer voor de oorlogsplannen van Cameron en Obama. Nooit werd een Britse premier zo teruggefloten door zijn eigen parlement over het buitenlands beleid. Het parlement, de Labour party op kop maar gevolgd door 'rebelse' Tories voelen en weten dat de bevolking een militaire interventie tegen Damascus niet steunt. Ook Obama voelt nattigheid en wil zijn 'Congress' raadplegen op 9 september. Hij beseft dat hij over een groter draagvlak moet beschikken voor zijn oorlogsplannen. Het is daarom belangrijk dat Nederland niet meedoet
- Geen deelname aan militaire interventies in Syrië, ongeacht of deze onder de vlag van de VN zijn of niet.
- Mobiliseer tegen de imperialistische interventie!
- Handen Af van Syrië!
- De enigen die onze steun verdienen zijn de revolutionaire jongeren en arbeiders in Turkije en de Arabische wereld.
- Leve de Arabische revolutie.
