Sinds eind april ontwikkelt zich een strijdbare beweging van de arbeiders in de auto-industrie in Turkije. Het epicentrum ervan bevindt zich in Bursa. Ze strijden voor betere lonen en arbeidsomstandigheden en ook voor een democratische vakbondsvertegenwoordiging.
De aanleiding voor deze beweging is het akkoord dat werd gesloten door de werknemers op de Bosch-fabriek aan het eind van 2014. Door staking en een conflict ook met de leiding van de Türk Metal (de metaalarbeidersvakbond) wonnen ze hogere lonen dan die in de nationale cao van de sector werd ondertekend.
De huidige beweging begon in Bursa op 14 april, toen de werknemers van de auto-onderdelenfabrieken dezelfde cao eisten als bij Bosch. De arbeiders dreigden met massaal ontslag uit Türk Metal als de vakbond niet bereid was hen te vertegenwoordigen.
Werknemers bij Renault gaven het startsein voor de staking die zich snel uitbreidde naar andere technische installaties en fabrieken die werken voor Renault, waaronder Coşkunöz, Mako en anderen. Op 26 april was er de eerste massale protestbetoging in het centrum van Bursa.
De belangrijkste eisen van de arbeiders zijn:
- We willen een nieuwe cao op basis van de Bosch-overeenkomst
- We willen zelf onze vertegenwoordigers democratisch kunnen kiezen
- We willen de zekerheid dat in het geval we ontslag uit de vakbond nemen, we niet worden ontslagen uit onze fabrieken
- Türk Metal moet de fabrieken onmiddellijk verlaten
Op 5 mei kwamen duizenden werknemers samen om hun collectief ontslag uit Türk Metal effectief uit te voeren. Een groep schurken georganiseerd door de bureaucratie van Türk Metal, ging hen te lijf met ijzeren staven. Deze aanval deed de arbeiders verder radicaliseren en zorgde voor een verdere uitbreiding van de staking. De arbeiders bij Tofaş, die auto's produceert voor Fiat, Citroën, Peugeot, Opel en Vauxhall, sloten zich aan bij de beweging, en zo ook anderen in Delphi, Valeo, Arçelik, Farba, DJC en andere bedrijven.
Geconfronteerd met de woede van de werknemers krabbelde de directie van Renault terug, in een poging om wat tijd te winnen. Ze beloofde dat er geen ontslagen zouden zijn en vroeg 15 dagen tijd om de mogelijkheid van loonstijgingen te bespreken. Op 14 mei werd het duidelijk dat het bedrijf niet van plan was toe te geven en de arbeiders gingen in staking.
De beweging is buiten de vakbond georganiseerd door middel van democratische structuren, met inbegrip van een initiatief genaamd Solidariteit Metaalarbeiders, en er is ook een raad verkozen die de strijd tussen de bedrijven coördineert.
Deze week is de stakingsbeweging zich blijven verspreiden naar Ford Otosa in Izmit.
We publiceren hier een selectie van video's die het massale karakter van de beweging en de zeer militante sfeer van de arbeiders te laten zien.
(Meer informatie over de achtergrond en de ontwikkeling van de beweging hier: http://isyandan.org/english/the-wind-of-metal-workers-rises/)
Mako arbeiders op 18 mei
https://www.facebook.com/MetalIscilerininSesi/videos/1075043995843834/
Renault arbeiders op 18 mei
https://www.facebook.com/MetalIscilerininSesi/videos/1074957552519145/
Mako arbeiders op 20 mei
https://www.facebook.com/MetalIscilerininSesi/videos/1077982775549956/
https://www.facebook.com/metalisci/videos/969951969716064/
Renault arbeiders op 20 mei
https://www.facebook.com/459078410911762/videos/469824323170504/
https://www.facebook.com/MetalIscilerininSesi/videos/1074957552519145/
Ototrim arbeiders
https://www.facebook.com/MetalIscilerininSesi/videos/1077889915559242/
Kocaeli Ford Otosan arbeiders op 20 mei
https://www.facebook.com/MetalIscilerininSesi/videos/1077901222224778/
