Vandaag de dag is 90% van de scholen in Gaza gebombardeerd, zijn meer dan 5.000 leerlingen omgekomen en zijn honderden leraren en professoren gedood.
“In Gaza is alles een doelwit.”
Dit zijn de woorden van Ahmed Abed, wiens zwager op brute wijze werd vermoord tijdens een Israëlische luchtaanval op de al-Taba'een school in de vroege uren van 10 augustus. Afschuwelijke video's van de nasleep van de aanval overspoelden de sociale media, maar mensen zijn gewend geraakt aan deze taferelen na bijna een jaar van gruwelijke daden van het Israëlische leger in Gaza.
Een maand ervoor had het Israëlische leger luchtaanvallen uitgevoerd op 17 scholen in Gaza. Een week voor het bloedbad van al-Taba'een vernietigden ze 9 scholen, waarbij meer dan 100 burgers omkwamen. De vernietiging van schoolinfrastructuur - gebieden die door de VN en Israël zijn aangewezen als “veiligheidszones” - is zo'n vanzelfsprekende gewoonte geworden van het Israëlische leger dat er een term voor is bedacht: “scholasticide”. Het is dus niet verwonderlijk dat zoveel studenten hier willen vechten, omdat ze deze scholasticide in Gaza uit de eerste hand hebben gezien.
In de eerste twee dagen van het genocidale offensief waren de Al-Azhar Universiteit en de Islamitische Universiteit van Gaza het doelwit van Israëlische luchtaanvallen. In de eerste twee maanden werden negen andere universiteiten verwoest. In de eerste week van 2024 - na 100 dagen genocide - vernietigde het Israëlische leger de al-Israa Universiteit, de laatste universiteit in Gaza. In een interview met de Canadese Révolution communiste afgelopen december, legde Zakaria Helles, een Gazaanse assistent-professor aan de Laval Universiteit, uit:
“Er zijn daar geen militaire gebouwen meer om te slopen, dus moeten ze slopen wat er nog over is - onschuldige burgers."
Onderwijs is een belangrijke pijler van de Palestijnse samenleving. Palestijnen staan bekend als de “best opgeleide vluchtelingen ter wereld”, met een alfabetiseringsgraad van bijna 98%. “De jeugd is de toekomst” is een vaak herhaald refrein, en met een gemiddelde leeftijd in Gaza van slechts 20 jaar, moet de ‘scholasticide’ van Israël worden gezien als een oorlog tegen de toekomst van Gaza en het Palestijnse volk. Op dit moment is 90% van de scholen in Gaza gebombardeerd, zijn meer dan 5.000 leerlingen omgekomen en zijn honderden leraren en professoren vermoord.
Maar Belgische universiteitsbesturen geven er niet alleen niet om, ze zijn er ook direct bij betrokken. Ze hebben er geen probleem mee om het inschrijvingsgeld van hun studenten te investeren in dezelfde universiteiten die de oorlogsvliegtuigen die alles in Gaza hebben verwoest, hebben ontwikkeld. Daarom hebben we een studentenstaking nodig. We kunnen onze universiteiten niet gewoon laten functioneren terwijl er geen universiteiten meer zijn in de Gazastrook.
