Enkele weken geleden had ik het voorrecht om het Nationaal Congres van de Britse kameraden van de IMT te mogen bezoeken. In Groot-Brittannië kennen we een echte doorbraak, en naderen we de kaap van 1000 leden. Het was een enorm inspirerend evenement, met 400 deelnemende kameraden, waarvan ik vol met nieuwe ideeën en motivatie ben teruggekeerd.
Het Britse congres nam plaats van vrijdag 17 maart tot en met zondag 21 maart. Vrijdag werd geopend met een discussie van onze wereldperspectieven, aangezien kapitalisme een internationaal fenomeen is en het natuurlijk onmogelijk is om elk land haar perspectieven te ontkoppelen van de internationale ontwikkelingen. Zaterdag ging men verder met de Britse perspectieven, een verslag van de internationale ontwikkelingen van verscheidene secties van de IMT, en een financieel verslag. Ten slotte eindigde men zondag met het organisatorisch verslag (waar ik het meeste hoopte uit te leren), en de verkiezingen van de leidinggevende organen.
Verandering in zijn omgekeerde
Het woord van het jaar in Groot-Brittannië was voor 2022 "perma-crisis". Sinds 2016 met het Brexit referendum, heeft de Britse bevolking het gevoel dat ze van de ene crisis naar de andere gaan. Dialectisch materialisme leert ons dat zaken vroeger of later in hun omgekeerde veranderen. De situatie in het Verenigd Koninkrijk is hier een cru, maar mooi voorbeeld van. De conservatieve Tory partij was ooit het schoolvoorbeeld voor de internationale burgerij. Trotsky omschreef de Britse regerende klasse ooit als een klasse die niet dacht in termen van decennia, maar in termen van eeuwen. Die situatie is volledig op zijn hoofd gedraaid. Afgelopen jaar kende de Tory partij (zonder dat daar enige verkiezing van het Engelse volk bij kwam te kijken) 3 eerste ministers op 44 dagen. Ook al lijkt de situatie sindsdien wat gestabiliseerd, is er nog steeds een radicale en reactionaire vleugel van de partij op de loer, die terug de macht van Rishi Sunak wil wegtrekken. De Britse monarchie was ooit het toonaangevende voorbeeld van hoe een monarchie stabiliserend werkte, maar reeds voor de dood van koningin Elizabeth is de ‘British Royal Family’ een bron van schandalen geworden, met beschuldigingen van racisme tot zelfs pedofilie. De Britse economie was ooit de grootste in de wereld, maar die ligt nu ook al jaren op haar gat, met bijna de laagste economische groei van Europa, een torenhoge inflatie en de ene besparing na de andere. Het is in deze context dat onze kameraden werken, strijden en groeien.
Al deze crisissen vinden hun weerslag bij de Britse bevolking. Een recent gepubliceerde enquête van een rechtse think tank onthulde dat 1/3 Britten tussen 16 en 30 jaar oud ronduit stellen dat ze een communistisch systeem verkiezen boven een kapitalistisch systeem. Dit vertaalt zich ook in een verhoogde klassenstrijd. Groot-Brittannië heeft in decennia niet zo'n strijdvaardig jaar als het afgelopen jaar gekend. Radicale stakingen vanuit de traditionele sectoren zoals de spoorwegen en dokwerkers, worden gevolgd door stakingen in sectoren die niet eens een echte vakbond kennen, zoals verplegers, dokters en zelfs advocaten!
Het einde van de prehistorie
Zoals eerder werd aangehaald, zijn ongeveer 1/3 jonge mensen in Groot-Brittannië communisten. Dit cijfer vormde doorheen het congres de rode leidraad. De Britse kameraden zijn in de afgelopen 2 jaar verdubbeld in aantal leden, en dit kwam klaarblijkelijk voornamelijk door het rekruteren van jonge studenten en arbeiders. Op het congres was deze enorme jeugdigheid ook duidelijk. Maar het cijfer van 1/3, toont ons hoeveel meer we kunnen en moeten groeien. We zijn enorm gegroeid, en daar mogen we trots op zijn, maar het was voor iedereen duidelijk dat we ook nog lang niet genoeg gegroeid zijn. De slogan van het congres was “Voorwaarts naar de 1000!”, een getal dat we dit jaar sowieso zullen halen, als ik naar het enthousiasme en het politieke niveau van de Britse kameraden keek. Maar zoals een kameraad terecht aangaf, pas vanaf we de 1000 kameraden halen is de “pre-historie” van de Britse sectie voorbij. Pas dan begint de echte strijd, en met 1000 kameraden, hoe gemotiveerd en strijdvaardig ze ook zijn, gooi je het kapitalisme nog niet omver. Het is nu aan de Britse kameraden om niet enkel de 1000 leden te halen, maar in de komende jaren die 1/3 jonge communisten te bereiken, en naar 5000 en zelfs 10000 leden te groeien. Dit klinkt waarschijnlijk als een onmogelijk groot getal, maar na mijn deelname aan het Britse congres ben ik ervan overtuigd dat we die getallen gaan bereiken.
Hier in België kunnen we jammer genoeg nog niet met enige ernst de slogan van “Voorwaarts naar de 1000!” heffen, maar ook wij hebben een uitstekend jaar achter de rug, met een zeer optimistische blik op de toekomst. Kapitalisme bevindt zich al jaren in crisis, en is op leven na dood. Maar als de werkende klasse en de revolutionaire en communistische organisatie waarin ze georganiseerd is het kapitalisme niet omver werpen, kan het kapitalisme nog decennia en zelfs eeuwenlang blijven voort pruttelen. Die tijd hebben we niet meer. In navolging van de nieuwe campagne van de Britten, eindig ik dus met deze uitnodiging: bent u communist? Organiseer u, en wordt lid van Vonk-Revolutie!