Het Antwerpse schepencollege zag de bui hangen en heeft te elfder ure eieren voor haar geld gekozen. Terwijl de bibliotheken al een half jaar lang weekendstakingen voeren tegen de besparingen op het personeel, dreigden de vuilnisophaaldiensten de afgelopen week deze strijd te vervoegen. Dit zou het conflict hebben veralgemeend naar alle 7.000 personeelsleden, aangezien bijna alle diensten kampen met een personeelstekort. Bovendien zijn de werknemers van de stad bijzonder geïrriteerd over de aanhoudende VISA-affaires aan de top waarmee zij niets te maken hebben maar die wel op hen afstralen.
De positie van het college is niet van die aard dat het zich een sociaal conflict op grote schaal kan veroorloven. Het besliste vrijdag 10 oktober om de lineaire besparingen van 5 procent op het personeelsbudget in te trekken! De besparing op zich blijft in principe overeind, maar hoeft niet meer lineair te worden doorgevoerd en ook niet noodzakelijk op het personeel. Dit is zeker nog geen ideale situatie. Het stadspersoneel eist immers mensen én middelen om haar taak naar behoren uit te voeren en om een maximale dienstverlening aan de bevolking te kunnen garanderen. Maar het is wel een fundamentele breuk met de trend van de afgelopen jaren, waarin het college met steeds minder middelen toch alsmaar meer dienstverlening wou realiseren op kosten van het personeel.
Het college moet stoppen met kakelen
Deze trendbreuk is in de allereerste plaats te danken aan de volgehouden strijd in de bibliotheken. Het ligt in de lijn der verwachtingen dat de nieuw verworven marge door het college in eerste instantie zal worden gebruikt om het conflict bij de bibs op te lossen, en om ook dat andere syndicale bastion, de ‘vuilkar’, waar er een acuut gebrek is aan chauffeurs, te ontmijnen. Dat neemt niet weg dat het ook daar nog steeds wachten is op concrete resultaten. Of zoals een afgevaardigde van groenvoorzieningen het verwoordde: “Het college moet nu stoppen met kakelen en eindelijk eens eieren leggen!”
Men bekomt enkel iets door ervoor te vechten
Keerzijde van de medaille is dat diensten die minder in de voorhoede stonden of gewoon passief bleven, riskeren nog even in de kou te zullen blijven staan. Maar dit is dan een les die getrokken moet worden: men verwerft of behoudt enkel rechten door ervoor te vechten. En daarvoor is het nooit te laat: ook de andere diensten kunnen nu in de bres springen die door de bibliotheken geslagen is. Zij zullen nu werk moeten maken van hun eisenplatform en bijvoorbeeld niet meer mogen aanvaarden dat zij nog meer taken toegeschoven krijgen zonder dat daar bijkomend personeel tegenover staat.
Er is nu in elk geval een kentering ingetreden. Deze eerste schuchtere doorbraak opent perspectieven voor een meer offensieve strijd: voor de invulling van de 450 openstaande vacatures bij de stad, voor de kwijtschelding van de stadsschuld en voor een stoutmoedige sociale politiek voor alle inwoners van de stad!
