Eind januari, begin februari bezochten de Amerikaanse militaire supertransportschepen Dahl, Watkins en Charlton de haven van Antwerpen. Bij die gelegenheid heeft het Amerikaanse leger het over een andere boeg gegooid wat haar media-strategie betreft. Eind januari werden de VRT en de regionale televisiezenders uitgenodigd om opnamen te maken van de laad- en losactiviteiten van het VS-leger aan kaai 1239. Vanwaar die plotse openheid?
Een jaar geleden, in volle Irak-crisis, was het nog helemaal anders: op aanwijzing van ‘shipspotters’ van de anti-oorlogsbeweging konden de televisieploegen hooguit wazige beelden maken van landende helikopters aan kaai 1239, en van aan de overkant van het Waaslandkanaal kon er vanop de aldaar opgespoten vage gronden met een telelens een glimp opgevangen worden van de aangemeerde Amerikaanse oorlogsschepen.
Het spoorboekje van de militaire transporten
De finale ommezwaai van geheimzinnigheid en ontkenning naar openheid kwam er na 23 januari. Op die dag publiceerde Vonk samen met het Forum voor Vredesactie en Vrede een persbericht waarin alle details werden vrijgegeven van de militaire treintransporten door ons land, tussenstations en uurregeling incluis. Daarmee werd aangetoond dat er ondertussen voldoende mensen zijn bij de spoorwegen en in de haven die bereid zijn om uit de biecht te klappen over de transporten. De Amerikanen kunnen hun troepenbewegingen niet meer geheim houden, en dit nog verder proberen zou contraproductief werken. Immers, zo geven zij het initiatief voor de berichtgeving aan de vredesbeweging en versterken zij de functie van de vredesbeweging als informatiebron. Laten we bijvoorbeeld niet vergeten dat het in november van 2003 nogmaals dit blad en deze website was die de grote transporten die momenteel plaatsvinden, voorspelde. Het was ons blad dat de komst van de ‘Cape Henry’ in november signaleerde en in de media bracht. Het waren wij die voorspelden dat dit de voorbode was van nog grotere transporten.
Door zelf de media uit te nodigen krijgen de VS-militairen weer greep op de berichtgeving. In die zin ligt de ommekeer in hun mediastrategie in het verlengde van het 'embedded journalism' (journalisten die werden geselecteerd en uitgenodigd om de troepen aan het front te vergezellen) tijdens de oorlog zelf. Slim, maar een beetje laat, zodat het wat potsierlijk overkomt. Maar hoe dan ook neemt het natuurlijk de wind uit de zeilen van de anti-oorlogsbeweging, die tot voor kort door de Amerikaanse geheimzinnigheid een quasi-monopolie had op de berichtgeving, en daardoor op meer media-aandacht kon rekenen. Bovendien worden de transporten door de nieuwe aanpak gebanaliseerd.
De ijzerwinkel gaat verhuizen
Een andere factor die tot meer openheid leidt is dat de VS het in West-Europa stilaan voor bekeken houdt wat de ‘prepositionering overzee’ van haar troepen betreft. Volgens Paul Stuart op www.realitymacedonia.org.mk/web wordt Camp Bondsteel, de Amerikaanse basis in Kosovo uitgebouwd tot een steunpunt op lange termijn. De Amerikanen willen de Joegoslavische regering in Belgrado, onder wiens verantwoordelijkheid het bezette Kosovo formeel nog steeds valt, ertoe verleiden om Bondsteel te pachten voor een periode van 99 jaar. Andere landen waarmee gesproken wordt over het legeren van VS-troepen zijn Tsjechië, Bulgarije, Roemenië en de Kaukasische republieken. De VS willen hun troepen immers van het kritische ‘Oude Europa’ naar het (voorlopig) volgzamere Oost-Europa verhuizen. Momenteel hebben de VS 239 basissen in Europa waar in totaal 116.000 soldaten gelegerd zijn. In december kondigden de Amerikanen reeds aan het grootste deel van hun troepen uit Duitsland (momenteel nog 80.000 man) te zullen wegtrekken. In het zog van een terugtrekkende beweging is het natuurlijk makkelijker om wat opener te zijn.
Tien dokwerkers? De 'vette dot'!
De Yankees bleken ook niet ongevoelig voor ons argument dat de Antwerpse dokwerkers geen frank verdienen aan de wapentransporten omdat ze alles in eigen beheer doen en daardoor dus het grootste ‘uitzendkantoor’ zijn in de Antwerpse haven. In hun berichtgeving spraken zij dit tegen en zegden ze dat er wel degelijk dokwerkers werden aangeworven voor de baan. Eén van onze medewerkers trok dit na en het klopt inderdaad: er worden tien (10) dokwerkers ingezet voor dit klusje. De 'vette dot' zoals ze in Antwerpen zeggen (cynische uitspraak die betekent dat het in feite een héél mager beestje is). De eerste de beste cacaoboot uit Ghana levert méér werk op dan deze Verenigde IJzerwinkel van Amerika.
De anti-oorlogsbeweging in West-Europa mag trots zijn op het feit dat haar acties meespelen in de overwegingen van de VS-militairen om onze gewesten links te laten liggen. Maar het is natuurlijk een Pyrrhusoverwinning wanneer ze dan een paar duizend kilometer verderop neerstrijken. Maar daar hebben wij een antwoord op: wij verhuizen mee. Bezoek onze internationale website Marxist.com en je zal zien dat onze werking in Joegoslavië en Turkije bijvoorbeeld steeds meer vorm krijgt. Sluit aan bij een internationale marxistische stroming die het de imperialisten waar ook ter wereld het leven zuur maakt!
