In de vroege ochtendmist gingen we met enkele kameraden onze steun betuigen aan het piket van Agfa-Gevaert in Mortsel. Een grote groep ABVV-militanten was reeds lang paraat. Tegen de richtlijnen van hun vakbondsleiding in, waren ook de ACV-militanten goed vertegenwoordigd.
Arbeiders en bedienden die toch wilden gaan werken, botsten op een barricade van rood gejaste mannen. Meestal hadden de werkwilligen begrip voor de actie en keerden ze huiswaarts. Een enkele agressieveling begreep de boodschap niet, hij bleef trekken en duwen. Uiteindelijk gaf hij het op. Een staker riep hem na: “Uw grootvader moest het zien, hij zou u frontaal op uwe smoel slaan.” En inderdaad, het zijn de rechten die vorige generaties via harde strijd verkregen, die nu worden uitverkocht!
We interviewden eerst Rudi Dom, woordvoerder van de Algemene Centrale van het ABVV.
Het eerste wat ons opvalt is dat er hier blijkbaar toch een gemeenschappelijk vakbondsfront is?
“Ja, wij hebben in gemeenschappelijk vakbondsfront alle pamfletten uitgedeeld en opgeroepen voor de staking. De mensen van het ACV voelen natuurlijk ook de druk van de werknemers op de vloer. Dus ze beseffen hoe belangrijk deze actie is.”
En hoe belangrijk is deze actie?
“Hetgeen hier het hardst leeft, is de kwestie van het brugpensioen. Met de overgang naar het digitale, gaan wij hier nog heel wat herstructureringen hebben. Het brugpensioen is daarvoor een vangnet. Wanneer dat vangnet wegvalt, zetten ze ons als een hoop vuilzakken simpelweg op straat. Men heeft nu weer een afwijking gevonden op de vervangingsplicht voor 216 bruggepensioneerden. Langs de ene kant blaast men wel warm en koud in Brussel, maar langs de andere kant gebruiken ze het brugpensioen in de bedrijven bij iedere herstructurering. Mijnheer Verhoeven, voorzitter van VOKA en baas van Agfa-Gevaert, zegt ook dat we langer moeten werken, maar hier op zijn bedrijf maakt hij gretig gebruik van het brugpensioen.”
En wat gebeurt er na deze staking?
“Zaterdag komt de regering nog eens samen met de sociale partners. Als daar de leeftijd voor het brugpensioen toch verhoogd wordt en er geen serieus jongerenbanenplan komt, dan hoop ik dat de vakbondsleiding nog acties laat voeren. Het leeft immers echt bij de mensen. Ik denk dat de bereidheid van de mensen om verder actie te voeren bijzonder groot is!
“Ik vind het heel belangrijk dat het ACV en het LBC hier mee doen. Als de staking op 10 oktober was doorgegaan, waren wij ook solidair geweest met hen. Ik hoop dat het gemeenschappelijk vakbondsfront, zoals hier op de Gevaert, in de toekomst kan blijven reageren zoals het nu gereageerd heeft.”
Na ons gesprek met Rudi van het ABVV, gingen we eens polshoogte nemen bij de ACV-militanten. Hier voerde Yves Van Antwerpen het woord. Op de vaststelling dat er bij Agfa Mortsel de facto een gemeenschappelijk vakbondsfront is, reageert hij:
“Ik denk dat het bij Agfa-Gevaert meespeelt dat we al sinds de jaren tachtig het brugpensioen kennen. We hebben daarmee al heel wat naakte ontslagen kunnen vermijden. Het is dus erg belangrijk voor ons dat het brugpensioen in de huidige vorm blijft bestaan. Vandaar de solidariteit tussen de verschillende fracties.”
Nochtans sprak de ACV-leiding zich uit tegen de staking
“In de chemie hebben we al veertien dagen geleden de beslissing genomen om actie te voeren. De actie van maandag was ook voorzien om verder druk te kunnen uitoefenen. Die actie werd nu opgeschort, maar we zullen zien wat de komende uren en dagen brengen.
“Ik denk dat het brugpensioen heel belangrijk is voor bijvoorbeeld mensen die al twintig jaar lang zware fysieke arbeid verrichten. Zij moeten op hun 58 jaar op rust kunnen gaan. Daarnaast mogen we niet vergeten dat onze voorouders hard hebben gevochten voor onze sociale zekerheid. We mogen die verwezenlijkingen niet opgeven.”
We brachten uiteindelijk een aantal uren door aan dit piket en hielden ons samen met de andere stakers warm met jenever. De sfeer zat er goed in. Ook de kameraden die in de Ramadan zitten, namen actief deel aan het piket - klassenstrijd overschrijdt culturele verschillen.
Toen de mist optrok kwamen de laatste werkwilligen aan. Ze werden allemaal vriendelijk verzocht om mee te staken. De actie kon op veel begrip rekenen. Uiteindelijk beïnvloedt dit hele ‘eindeloopbaanddebat’ ieders toekomst.
