Sinds de regering heeft beslist om met haar asociale plannen door te gaan, zien we her en der in het land syndicale acties om daar tegen te protesteren. Zo ook in Antwerpen waar militanten van de Algemene Centrale (ABVV) het initiatief namen voor een symbolische actie op dinsdag 18 oktober.
In de namiddag organiseerde Bayer Antwerpen in de Zuiderkroon een groot feest ter ere van zijn 40 jarig bestaan (1965–2005). Heel wat ‘prominente’ gasten kwamen hier opdraven. Onder hen het patronaat van de Antwerpse industrie en toppolitici zoals Verhofstadt en Patrick Janssens, met andere woorden gasten die vooral prominent zijn in het voeren van een asociaal beleid. Een goeie gelegenheid dus om te laten zien dat we het niet langer pikken, dachten een 25-tal actievoerders.
De aanwezige syndicalisten kwamen hoofdzakelijk uit de Chemie (Agfa Gevaert, Total). Zij zijn kwaad, zeer kwaad. Je zou voor minder. Binnen dronken de bazen en politici champagne betaald door winsten geproduceerd op kap van de arbeiders. En nog willen ze meer. De bezoekers kregen dan ook het verwijt dat “feesten tot je tachtig niet moeilijk is, maar kom eens bij ons aan de band staan tot je zestig!” Toch kregen de feestvierders vriendelijk een pamflet toegestoken. Enkelen lieten hun sympathie zelfs blijken, waaruit we kunnen concluderen dat Bayer ook wat loontrekkenden uitnodigde op het feest, dat staat immers goed, een ‘vrijgevige’ baas.
In het pamflet legt de Algemene Centrale met tien redenen uit waarom ze tegen het regeringsplan zijn. Tien redenen, een duidelijke verwijzing naar de laffe mediacampagne van de ACV-leiding om de nationale staking van 7 oktober te breken. Wat hen nochtans niet gelukt is. Meer zelfs, een groot stuk van de ACV-basis roept om een staking. Zoals een vakbondsafgevaardigde van Agfa Gevaert Mortsel het stelde: “Luc Cortebeeck gaat serieus op zijn bek. Bij ons stond het ACV op 7 oktober al mee aan het piket want de druk van hun basis is groot.” De basis van de verschillende vakbonden wil onmiskenbaar een gemeenschappelijk vakbondsfront. En zo hoort het ook, bevestigt elke ABVV-militant waar we gisteren mee spraken.
Wat opvalt is de woede tegen de SP.a-leiding. Een vakbondsafgevaardigde van Agfa Gevaert Wilrijk stelt: “We protesteren hier tegen Verhofstadt, maar van hem moet je niet anders verwachten. Hij is een liberaal en voert een liberaal plan uit. Maar de socialisten, dat is pas erg. Die moeten de belangen van de werkende mens verdedigen. En dan maar zagen dat ze bij de volgende verkiezingen opnieuw een afstraffing krijgen!” Wanneer Patrick Janssens zijn opwachting maakt aan de ingang van het feest, wordt hij uitgejouwd. Zwakjes herhaalt hij de woorden van zijn voorzitter Vande Lanotte dit weekend: “Wie zijn rug keert naar links, kijkt naar rechts.” Nogal hypocriet als je het ons vraagt, want de SP.a-leiding kijkt al lang naar rechts. Rudi Dom, hoofddelegee voor het ABVV bij Agfa Gevaert, is over die uitlatingen van de SP.a-top niet te spreken. “Ze zitten al 17 of 18 jaar in de regering en als mijn geheugen me niet in de steek laat dan zijn we de laatste 18 jaar als arbeider en bediende achteruitgegaan. Wanneer je dan dergelijke uitlatingen hoort over dat we naar rechts zien, dan word je kwaad. Dat is beneden alle peil.”
De kwaadheid over regering en patronaat leidt nu tot een nieuwe nationale staking. Veel syndicale kaders willen daarbij tot het einde gaan. De woorden van Rudi Dom drukken hun wens uit: “Ik hoop dat we niet zoals in ’93 op straat gaan komen en dat ze ons terug binnenroepen. Maar ik denk dat de druk van de basis zo groot is dat we deze keer zullen doorgaan tot de finish. Dus tot deze plannen van tafel zijn, desnoods tot de regering valt, maar de plannen moeten en zullen van tafel gaan.”
