Op maandag 14 november kwam een van de architecten van het Generatiepact, minister Van den Bossche, tijdens een provinciale bijeenkomst in Gent uitleg verschaffen aan de partijbasis. Zij slaagde erin alle liberale dada’s uit de EU nog eens te herkauwen, zonder veel overtuigingskracht.
Het was wachten tot een kwartier voor het begin van de verdediging van minister Van den Bossche vooraleer het volk verscheen, een honderdtal mensen. Het pamflet van SPa-Rood ging goed van de hand, het werd slechts enkele malen geweigerd. Velen waren bereid halt te houden voor een uitleg over een linkse oppositie binnen de SP.a tégen het Generatiepact. “Eindelijk!” slaakt de ene, een ander heeft zich vorige week reeds aangesloten bij SP.a-Rood. Onze lijst met geïnteresseerden groeit tijdens de toeloop mooi aan.
Na dit kleine succes namen we dan ook volle moed plaats, ervan overtuigd dat het onthaal van het betoog van Freya niet dezelfde eer zou toekomen. En het moet gezegd, er zat een zekere amusementswaarde in het aanhoren van een verdediging van het Generatiepact. Eenzijdige vergelijkingen van onze economie met die van Scandinavië en de rest van Europa, “de tewerkstellingsgraad van ouderen in België ligt in vergelijking te laag” enzovoort. Maar natuurlijk geen woord over de arbeidsproductiviteit van de Belgische arbeiders en bedienden, die de hoogste is van Europa. “De pensioenen kosten ons steeds meer en onze bijdragen zijn daar niet meer aan aangepast, het Generatiepact is nodig!”
Een vakbondsmilitant vraagt of het waar is dat de winsten van de bedrijven in België nog nooit zo hoog geweest zijn. Dit had hij gehoord tijdens de scholing bij de vakbond. Freya antwoordt dat er ook bedrijven zijn die verliezen geleden hebben. Goed mevrouw de minister, prachtig antwoord, spijtig genoeg geen antwoord op de vraag. De winsten zijn inderdaad gestegen kameraad! Want wij werken harder, onze productiviteit is enorm gestegen, en als wij meer en beter produceren, en onze lonen blijven gelijk (of volgen slechts de inflatie), dan verdient de patroon meer! En ja kameraad, mevrouw de minister had de suggestie in je vraag niet begrepen: de bedrijven verdienen inderdaad meer winst op onze rug en dat betekent ook dat zij de pensioenen kunnen financieren, bijvoorbeeld door meer belastingen te betalen.
Een oude vakbondsmilitant staat een tweede maal op en stelt zich vragen bij de belastingsverminderingen voor bedrijven en de nieuwe evoluties in het vanalles en nog wat aftrekken van de belastingen. Waarom verkondigt Verhofstadt in Azië dat België een ondernemersparadijs is, terwijl wij weer een aanval op onze rechten moeten slikken? Weerom heeft het panel slechts één antwoord: “de concurrentie meneer, de concurrentie met de andere landen, men moet de ondernemers toch met iets kunnen aantrekken?” De waarheid is, mevrouw de minister, dat de bedrijven in België door onze productiviteit (én dus arbeidsdruk) enorme winsten genereren, dat de ‘lastenverlagingen’ door onze regering aan het patronaat toegekend, reeds twee derden bedragen van de nodige gelden voor de financiering vergrijzing, nodig in 2030. Er is één concurrentie die als één rode draad door dit dossier loopt, en dat is de concurrentie tussen de ondernemers en de werkende mens en dat hadden de kameraden op de vergadering goed begrepen. Iedere tussenkomst vormde een deel van de argumentatie die wij met SP.a-Rood naar voren brengen. Zelfs al was SP.a-Rood (nog) niet in grote getale aanwezig in Gent, de gedachten van de aanwezige vakbondsmilitanten en arbeiders in de zaal liepen duidelijk over van SP.a-Rood. Het potentieel voor een linkse oppositie is aanwezig, het komt er nu op aan dat we ons samen organiseren.
Iemand stelde vast dat een pact staat voor een overeenkomst tussen verschillende standpunten, die overeenkomst bestaat er echter niet tussen de ‘sociale partners’. Dit is inderdaad geen pact, dit is een eenzijdige verklaring van de regering en het patronaat! Even later wordt er op ingepikt, “allemaal goed en wel, als er toegevingen gedaan moeten worden aan beide kanten om de sociale vrede te bewaren, maar welke toegevingen hebben de ondernemers gedaan in het pact?” Er wordt met een lijst gezwaaid, “hij staat vol met toegevingen, we hebben heel wat behaald”. Er volgt een opsomming van ‘sociale uitzonderingen’ die men van de liberalen heeft afgedwongen. Helaas kan het panel veel aanwezigen toch niet van de indruk ontdoen dat het Generatiepact een wansmakelijke neoliberale koek is waarvan minister Van den Bossche en de rest van de partijtop de hoekjes hebben afgebeten. De kwestie blijft of de arbeiders en bedienden de koek zullen slikken, want die zal zwaar op de maag blijven liggen.
Een vakbondsmilitant van Volkswagen kon het tijdens het openingspleidooi even niet meer aanhoren wanneer Freya beweert dat in het Generatiepact door de socialisten heel wat behaald is. “Gelooft ze nu echt wat ze zegt?” Blijkbaar wel
Interesse? Neem dan contact op met SP.a Rood via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..
