Wil het ‘Generatiepact’ de sociale zekerheid veilig stellen? Dat is toch de boodschap die verkondigd wordt door het monsterverbond van politici, media, universitaire specialisten enzovoort. Een deel van hen gelooft het waarschijnlijk zelf.
Wij hebben op deze website al in verschillende artikels uit de doeken gedaan waar het in werkelijkheid om draait: drukken van de loonkosten en dus stijgen van de winsten. Zo stelden we eind september in Over de rijstvelden schalt een boodschap: langer werken!:
“Een ander element dat speelt is dat de babyboomgeneratie nu massaal op pensioen dreigt te gaan. Dat levert objectief gezien niet zozeer problemen op wat de betaalbaarheid van de pensioenen betreft. Wat het wél zal veroorzaken is een drastische vermindering van de werkloosheid. Dat is toch positief zou je zeggen? Niet voor het patronaat echter. Op de arbeidsmarkt speelt zoals op elke vrije markt de wet van vraag en aanbod. Als de vraag stijgt en het aanbod daalt dan stijgt de prijs (in dit geval het loon). Het patronaat is – ondanks vele mooie woorden – niet gediend met een lage werkloosheid. Blijf dus nog maar wat werken, vader.”
Arbeidssocioloog Stephen Bouquin en econoom Nick Deschacht maakten in Blijven staken tot de regering plooit of valt! ook deze analyse:
“Het patronaat wil meer volk op de arbeidsmarkt, wil meer werklozen, wil een groter ‘aanbod op de arbeidsmarkt’, omdat dit een neerwaartse druk zet op de arbeidsvoorwaarden in het algemeen en op de lonen in het bijzonder.”
Pieter Timmermans, directeur-generaal van het Verbond van Belgische Ondernemingen, treedt ons nu daarin bij. Zonder schroom zegt hij in de Knack van deze week:
“Het laatste rapport van de Hoge Raad voor Werkgelegenheid leerde ons één cruciale les: we moeten dringend langer werken en er moeten meer mensen aan de slag. Anders krijgen we door de vergrijzing binnenkort krapte op de arbeidsmarkt. Volgens de wetten van vraag en aanbod zou dat onze loonkosten met dertien procent doen stijgen, wat eenvoudigweg dodelijk is voor onze economie. En onze concurrentiekracht is zo al niet schitterend in vergelijking met onze buurlanden.”
Kan het nog duidelijker? De concurrentielogica van het kapitalisme zorgt inderdaad voor een verslechtering van onze leef- en werkomstandigheden. Voor de meerdere glorie (en winsten) van een schatrijke minderheid.
Pieter Timmermans gaat echter verder met de arrogantie die eigen is aan die rijke minderheid, waarvan hij een vooraanstaande spreekbuis is. Zijn beschuldigende vinger wijst naar de werkende vijftigers die blijkbaar egoïstisch zijn tegenover hun kinderen.
“Ik stel vast dat er bij sommige mensen veel verzet leeft rond het Generatiepact. Net omdat onze samenleving vergrijst, en dus vrij veel mensen kort bij de door hen geprojecteerde uitstapleeftijd zitten. Men gaat dit mij toch niet aandoen nu ik zo dicht bij mijn pensioen zit, redeneren velen. Eigenlijk vraagt de jongere generatie nu een redelijke, bovendien ruim in de tijd uitgesmeerde inspanning van de oudere generatie. Het kan toch niet dat we de rekening doorsturen naar onze kinderen?”
Je moet het maar durven zeggen op een moment dat tienduizenden jongeren werkloos zijn! Dat is de rekening die het patronaat 'onze kinderen' vandaag presenteert. Zelfs tegenover de gigantische ‘lastenverlagingen’ staan geen extra aanwervingen. En als ze in de toekomst werk vinden, dan mogen diezelfde kinderen waarover Timmermans een krokodillentraan plengt, werken in continue onzekerheid, met tijdelijke contracten. Indien het van de ‘bezorgde’ bazen afhangt, mogen die kinderen ook werken tot ze helemaal versleten zijn. In Duitsland trekt de regering de pensioenleeftijd op tot 67. In Groot-Brittannië willen ze ‘competitief’ blijven dus stelt de Pensioencommissie voor om de pensioenleeftijd op te trekken tot 68. Welk bod doet de Belgische regering in samenspraak met het patronaat? 70 jaar? Anders kunnen we niet concurreren met de buurlanden
