Op de Oostendse luchthaven heerst een eigenaardig personeelsbeleid. Het is gebaseerd op totale willekeur. Zo ontsloeg manager Vanspauwen vijf poetsvrouwen. Een bediende en ACOD-lid die met de steun van het andere personeel hun verdediging op zich nam, kreeg meteen een andere functie, op een plaats geïsoleerd van het andere personeel. Dus werd de syndicale strijdbijl opgegraven.
De poetsvrouwen kregen hun vooropzeg omdat ze zogenaamd niet goed presteren en onderling ruzie maken. De meesten werken er reeds geruime tijd en werden als contractuele personeelsleden ieder jaar gunstig geëvalueerd. Toen ze een petitie opstartten om aan te tonen dat het personeel wel tevreden was over hun werk, werd hen de toegang tot de luchthaven ontzegd en werd hun contract onmiddellijk verbroken. Daarna pakte de manager de bediende aan die hun verdediging had opgenomen. Om nog meer te intimideren verspreidde hij een nota die meldde dat alle syndicaal verlof zou geweigerd worden indien geen einduur vermeld staat op de aanvraag. Nochtans is dit totaal in tegenspraak met het geldend syndicaal statuut.
Als antwoord kondigde het ABVV een 24-urenstaking af voor 2 december. Vanuit het ganse land kwam een concrete steunactie op gang ter ondersteuning van het luchthavenpersoneel. Deze behelsde vele andere ACOD-sectoren, maar ook steun van diverse centrales. Het ACV vervoegde eveneens de actie. Een indrukwekkend piket was dus in de maak, gevolgd door een betoging en bezoek aan burgemeester Vandecasteele. De syndicalisten eisten de reïntegratie van de vijf poetsvrouwen, het in haar functie herstellen van de bediende die haar nek had uitgestoken en een engagement van de hogere overheid over de wijze van leiding geven op de luchthaven. Nog aan de vooravond van de staking ging de directie door de knieën en gaf toe op alle vlakken. Het zoveelste bewijs dat solidariteit en strijdsyndicalisme loont.
