De directie van Ford Genk heeft via een brief aan haar 6.000 ‘werknemers' in niet mis te verstane woorden laten weten wat ze verstaat onder sociale vrede. We citeren de Gazet Van Antwerpen van 29 januari: "Zo is in de brief te lezen dat de 20 miljoen dollar die de staking Ford heeft gekost, moet worden terugverdiend. Voorts worden onaangename maatregelen in het vooruitzicht gesteld en wordt werknemers die het niet eens zijn met het beleid van de directie, aangeraden te vertrekken."
Menig arbeider die sympathie heeft voor de acties tegen de stijging van de levensduurte en verlaging van de werkdruk zal zich hierdoor beledigd voelen. Om nog maar te zwijgen over de arbeiders van Ford zelf. De Ford-directie gaat totaal over de schreef. Deze dames en heren die niet de minste voeling hebben met de toenemende problemen waarmee de arbeidersklasse vandaag te kampen heeft, vinden het nodig deze kameraden botweg af te dreigen.
De patroonsorganisatie Agoria doet er nog een schepje bovenop. Op de website van Trends lezen we het volgende: "De recente stakingen in de automobielsector, zoals die bij Ford Genk, zijn onwettig. Dat zegt de federatie van de technologische industrie Agoria. De stakingen brengen het sociaal overleg in gevaar en ze getuigen van de onmacht van de vakbonden om gesloten akkoorden te doen naleven. Agoria voorspelt ook dat de technologische industrie een moeilijk jaar tegemoet gaat."
Een arbeider die geïnterviewd werd in Terzake van die dag slaat de nagel op de kop. Hij zegt dat er in 2003 ook een overeenkomst was, een akkoord bereikt via sociaal overleg zoals dat heet. Dat heeft de Ford-directie er echter niet van weerhouden 3.000 mensen aan de deur te zetten. Het enige waaraan de directie nu denkt, is het ‘verlies' terugwinnen, de druk opdrijven en de ‘oproerkraaiers' aan de deur zetten. Dit gebeurt nadat ze reeds in 2003 een ware kettingreactie van sociale drama's in gang gezet heeft. Want laat ons eerlijk zijn, het gaat altijd over het zogenaamde verlies van het bedrijf, maar nooit over hoeveel echtscheidingen, over openbare verkopen van huizen waarvan de ‘eigenaars' plots de hypotheek niet meer konden betalen of over de kinderen van getroffen gezinnen die in een uitzichtloze situatie terecht komen door uit de situatie voortvloeiende problemen. Het gaat over onverdund kapitalisme dat ons, de arbeidersklasse, elke dag minder te bieden heeft.
Dit moet nu eens gaan doordringen, voor het te laat is, voor de barbarij die het teweegbrengt ons allemaal in haar greep heeft. Wie dit vooral dringend moet gaan begrijpen is de leiding van onze organisaties, die van de vakbonden en de SP.a. Het is tijd om initiatief te nemen, reeds jaren, het is al vijf over twaalf! De dreiging van de Ford-directie is de spreekwoordelijke druppel die de emmer doet overlopen. We hebben nu geen boodschap aan de zoveelste oproep tot gematigdheid, verdraagzaamheid en welke misleiding dan ook. Er moet een actieplan komen, en niet morgen maar nu! Als de directie de toekomst van het bedrijf (nogmaals) in twijfel trekt, moet er geëist worden dat het wordt genationaliseerd onder arbeiderscontrole. Dit moet worden ondersteund door een 24-urenstaking in alle sectoren waaraan eisen gekoppeld worden voor het aanpassen van de lonen aan de levensduurte en een serieuze afname van de werkdruk. We moeten in het offensief gaan, elke dag beginnen meer mensen dit te beseffen.
Andere bedrijven zijn ondertussen in staking gegaan rond dezelfde bekommernissen waarrond de strijd in de toeleveringsbedrijven van Ford begonnen is. Het gaat onder andere over Hydromation in Tongeren, Galva in Houthalen, Sabca in Lummen, Alro in Dilsen-Stokkem en Sappi in Lanaken. In vele bedrijven groeit de sympathie en staan mensen klaar om in actie te gaan. Dit is niet enkel een Limburgs of nationaal verschijnsel. Bij Ford in Rusland bijvoorbeeld hebben de arbeiders door staking onlangs nog een aanzienlijke loonsverhoging en verbetering van werkomstandigheden bekomen. In de VS worden de laatste jaren in de autosector maar ook in andere sectoren regelmatig acties gevoerd.
Als het ABVV bij de sociale verkiezingen en de SP.a bij de volgende verkiezingen een doorbraak willen forceren, moeten ze deze strijd nationaal, maar ook internationaal, 100 procent steunen en leiding geven. Enkel op die manier kan er gewonnen worden en de verloren banden met de basis weer aangehaald worden. Doen ze dit niet dan zullen ‘Vlaams Belang' en Lijst Dedecker - die zoals steeds bij sociale conflicten zwijgen als een graf omdat ze aan de kant van het patronaat en de aandeelhouders staan - weer eens angstwekkend vooruitgaan en zal de maatschappij nog asocialer worden. Het is niet genoeg op 1 mei en op congressen de Internationale te zingen, het is hoog tijd te begrijpen waarover de tekst van het meest vertaalde lied aller tijden weer ging en het in de praktijk te brengen.
Tot slot nog dit: wie over computer en internet beschikt kan voor de aardigheid de naam Henry Ford, de oprichter van het gelijknamige autoconcern, eens intikken op de encyclopedische site Wikipedia. Je zal verbaasd staan van de ideeën en connecties die de grote Ford-baas genegen was.
