Verleden week brak een spontane staking uit bij het Deurnese metaalbedrijf Crown Cork. 370 mensen werken er en vragen een verhoging van hun koopkracht. De stakingsbeweging die in Limburg is gestart in januari en die is uitgedeind naar West-Vlaanderen bereikt Antwerpen. Volgens de ACV secretaris van de metaalcentrale zijn er zeker 33 andere bedrijven in het Antwerpse waar er stakingen kunnen uitbreken. Na een korte werkhervatting begin deze week brak er dinsdag en woensdag opnieuw een staking uit omdat de directie met te weinig centen over de boeg komt.
Erik De Bruyn, woordvoerder van SP.a Rood, kon tijdens de voorzittersverkiezingen in de SP.a rekenen op de steun van de ABVV-militanten van Crown Cork. Het is ook aan het stakingspiket van Crown Cork tijdens de beweging tegen het Generatiepact dat de basisidee van SP.a Rood is ontstaan. Hier lees je de boodschap die Erik op 10 februari zond naar de arbeiders van Crown Cork. Zo krijgt de arbeidersstrijd voor meer koopkracht ook een politieke stem. Het is dringend nodig.
Crown Cork, we staan achter jullie!
Beste Crownies,
Veel succes met jullie strijd. Wees er trots op dat jullie de zeer terechte stakingsgolf voor het herstel van de koopkracht tot in Antwerpen hebben gebracht. Natuurlijk zal het patronaat antwoorden dat jullie eisen de heilige concurrentiekracht in gevaar brengen, dat er jobs zullen sneuvelen of dat de fabriek zal moeten sluiten en noem maar op. Niets van aantrekken. In dit land worden megawinsten gemaakt door de inzet van onze zéér hard werkende arbeiders. Zo snel trekken bedrijven zich uit dit goudmijntje met zijn notionele intrestaftrek en allerlei andere fiscale voordelen voor de aandeelhouders nog niet terug. De rechterzijde heeft van België een fiscaal paradijs gemaakt dat bekostigd wordt door de werknemers. En om daar de aandacht van af te leiden draait de Vlaamse politiek alléén nog rond staatshervorming en fulmineren tegen de Walen. Er is in de geschiedenis NOOIT ruimte geweest voor een sociale politiek. Dat moest allemaal door staking en sociale strijd worden afgedwongen. In de 19e eeuw beweerden de patroons zelfs dat ze de fabrieken zouden moeten sluiten als ze de kinderarbeid zouden afschaffen en de 8-urendag zouden invoeren. Ook in de 21e eeuw blijkt overleg tussen patroons en werknemers vaak een dovemansgesprek tot men eens flink met de vuist op tafel klopt door een staking. Ik heb ook nog een boodschap voor de bedienden: jullie zijn ook werknemers, laat jullie niet op sleeptouw nemen door de directie. Het is niet omdat jullie een ander type contract hebben dat jullie belangen anders zouden zijn dan die van de arbeiders.
Crownies, we zijn trots op jullie, HOU VOL!
