Het is verontrustend. Minder en minder mensen kunnen zich de prijs van hun geneesmiddelen veroorloven. Soms moeten mensen krediet vragen aan hun apotheek. "Vragen om later te mogen betalen, heb ik altijd gekend", zegt Françoise, apotheekster te Marchienne-Docherie in de buitenwijken van Charleroi. "Maar die vragen blijven maar stijgen. Elke dag. Er zijn zelfs mensen waarvan ik het nooit zou gedacht hebben die mij nu vragen hun geneesmiddelen op krediet te mogen betalen. Zolang ik het kan doen, ga ik daar op in. Maar een van de dagen kan ik me dat niet meer permitteren. Vandaag zien we zelfs apothekers die over kop gaan. Dat was vroeger nooit het geval."
Een treffend voorbeeld is de prijs van melkpoeder voor baby's. Die is ook gestegen. Voor een doos van 900 gram moet je nu al 18 euro ophoesten. "Daar hou je het normaal gezien een week tot tien dagen mee vol. Wanneer een moeder niet kan betalen, wat moet ik dan doen? Vragen dat ze slechts een op twee papflessen geeft? Dat kan ik niet doen." Françoise vreest dat als gevolg van de prijsstijgingen voor melkpoeder sommige moeders sneller overgaan op gewone melk. "Maar dat is geen aangepaste melk voor een pasgeboren kind."
Even erg is het verschijnsel dat mensen hun voorgeschreven geneesmiddelen niet komen kopen. Sommigen hopen dat hun longontsteking ‘van zelf' voorbij gaat. Als de ziekte niet geneest komen patiënten dan naar de apotheek met een briefje dat soms drie maanden oud is. "Ondertussen is de ziekte verergerd. Soms kunnen de patiënten niet alles betalen wat er voorgeschreven is. Dan moet ik bijvoorbeeld zelf een aantal geneesmiddelen uitkiezen die ze kunnen betalen en die ook nog voldoende zijn om te genezen."
Wie beweerde er dat het koopkrachtprobleem ingebeeld is?
Geschreven op basis van een dossier verschenen in Télé Moustique van 18 juni 2008
