Naar aanleiding van de Nationale Actiedag van de vakbonden organiseerden de vakbondsafdelingen van de textielsector een betoging in Gent. Hun boodschap was duidelijk: een verhoging van de koopkracht en meer aandacht van de regering voor de problemen van de werknemers.
In de aanloop naar vandaag organiseerde het ABVV afgelopen donderdagavond een militantenvergadering in het vakbondsgebouw op de Vrijdagsmarkt. Rudy De Leeuw mocht voor een massaal opgekomen publiek de eisen van de vakbond naar de regering toe uit de doeken doen. Het behoud van onze sociale zekerheid was een belangrijk kernthema. De Leeuw noemde dit "de kathedraal van de arbeider". Volgens een militant was de kathedraal ondertussen afgeslankt tot een tochtig kapelletje waar het binnen regent. Gelijk heeft hij. Dankzij de cadeaus die regering aan de bedrijven doet in de vorm van bijvoorbeeld vermindering van sociale bijdragen, moet het patronaat steeds minder bijdragen aan de sociale zekerheid. Het was opmerkelijk dat de tussenkomsten van het publiek meestal het kapitalisme in vraag stelden. Naarmate de avond vorderde, werd ook het taalgebruik van Rudy De Leeuw strijdvaardiger, een goed teken. Wel bleek ook dat er bij de organisatie van de actiedag toch het een en ander spaak is gelopen bij de communicatie. Veel kameraden waren niet duidelijk op de hoogte gebracht van het ordewoord voor maandag. Dit is een punt waar er in de toekomst werk moet van gemaakt worden.
Tijdens de betoging zelf hadden we de weergoden aan onze kant. De betoging vertrok aan het ACV-gebouw aan het Poel, om dan doorheen de binnenstad naar de Vrijdagsmarkt te trekken. Aanvankelijk leek de opkomst relatief beperkt te zijn, maar de stoet groeide snel aan. De politie sprak van 4000 à 5000 man. Niet alleen de organiserende textielafdelingen waren present, ook diverse andere sectoren waren vertegenwoordigd: ACOD Spoor en Onderwijs, BBTK, ABVV Logistiek en diverse andere takken deden luid mee aan de actie. Ook wij van Vonk: Marxistische Studenten en SP.a-Rood Gent trokken mee met een delegatie en spandoek. We hadden geen moeite om mensen achter onze banier te krijgen: de slogan 'Geen Liberalisering maar Democratisering' ging er goed in en het viel in goede aarde bij de werkenden dat de studenten solidair waren met de actie. Veel studenten behoren immers ook tot de klasse van de loontrekkenden. We voeren dezelfde strijd.
Eenmaal aangekomen op de Vrijdagsmarkt werd er gespeecht door vertegenwoordigers van ACV en ABVV. De taal was krachtig en duidelijk: regering Leterme, doe iets aan onze problemen. Geen cadeaus meer voor de banken en het patronaat. Deze maand alleen al zijn er 2000 jobs in de textielsector verloren gegaan vanwege de winsthonger van de bedrijfseigenaars. Ze wijken liever uit naar het buitenland om hun winsten te kunnen verhogen dan dat ze zich zouden bekommeren om de bevolking. Een deel van de toespraak werd in het Frans gedaan, vanwege de delegatie Waalse arbeiders die hun solidariteit kwamen betonen. Dit werd op luid applaus en gejuich onthaald. Het moge duidelijk zijn: de Waalse en Vlaamse arbeiders staan aan dezelfde kant, kampen met dezelfde problemen en hebben lak aan de communautaire strijd die door enkele nationalistische bourgeois-partijen wordt gevoerd.
We kunnen besluiten dat de bevolking strijdvaardiger is geworden de laatste maanden. Na anderhalf jaar geen bestuur en het schandalige casinokapitalisme van de financiële sector zijn we het beu. Geen aanvallen meer op onze sociale zekerheid, op de index, op de eenheid van de loontrekkenden, maar een sociale maatschappij, dat is wat we willen!
