Bert De Graeve, baas van staaldraadproducent Bekaert, was maandag op Terzake zeer duidelijk in zijn advies naar de bedrijven: "We moeten beslissingen nemen." Dat is een eufemisme om te zeggen dat het patronaat de arbeiders en bedienden hard moet aanpakken, desnoods door hele vestigingen te sluiten. Hij geeft alvast het voorbeeld, eerder dit jaar met de sluiting van de Bekaert-vestigingen in Lanklaar en Waregem, en nu met de ‘intentie tot sluiting' van de productievestiging in Hemiksem, nochtans een fabriek waar in de eerste tien maanden van 2008 nog 10 miljoen euro winst is gemaakt.
Afgelopen maandag vroegen de vakbonden op de Europese Ondernemingsraad tekst en uitleg bij die beslissing, met de uitdrukkelijke vraag om de intentieverklaring in te trekken. Na afloop van de ondernemingsraad volgde verder overleg tussen de directie van de Bekaert-groep en de vakbondsdelegaties van Hemiksem en Aalter. In die laatste vestiging loopt een stakingsaanzegging omdat de vakbonden vorige week vernamen dat 32 nieuwe zaagdraadmachines die klaarstaan bij Bekaert Aalter toch niet zullen worden aangesloten, maar waarschijnlijk naar Slovakije verhuizen, net als andere machines die aanvankelijk voor Aalter bestemd waren.
Wij gingen woensdag naar het piket van Bekaert Hemiksem, waar de werknemers in algemene vergadering toelichtingen kregen over de resultaten van de Europese Ondernemingsraad. Mo Boulaich, ABVV-afgevaardigde ondernemingsraad, vertelde ons achteraf dat de bonden hebben gevraagd om de intentie tot sluiting in te trekken, "maar er is vrij duidelijk gezegd dat de directie die intentie niet wil intrekken." De sfeer aan het piket was dan ook allerminst uitgelaten.
Uit de onderhandelingen na de ondernemingsraad bleek bovendien dat de directie aan de syndicale delegatie vraagt om de werknemers aan te sporen opnieuw aan het werk te gaan. Op dit ogenblik is het personeel betaald thuis tot 5 januari. Vanaf die datum wil de directie dat een 35-tal mensen de fabriek heropstarten, tot de finale sluiting enkele maanden later. De andere werknemers moeten tot dan op ‘tijdelijke werkloosheid', zoals in zovele andere bedrijven. Mo Boulaich: "We mogen als vakbond zeker niet meegaan in de strategie van de directie door gewoon te onderhandelen over een bijpassing voor de rest tijdens hun ‘tijdelijke werkloosheid'. De producten die zich nu nog in de fabriek bevinden, versterken juist onze krachtsverhouding doordat we het transport blokkeren. Als de fabriek wordt heropgestart, verdwijnt die stok achter de deur."
Op 5 januari houden de vakbonden een referendum onder de werknemers over hoe het verder moet. Met de sluiting van de vestiging in Hemiksem zouden ruim 260 werknemers hun baan verliezen. Dat zijn jobs die in het niets verdwijnen. Terwijl de bazen de afgelopen jaren vette winsten incasseerden, mogen arbeiders en bedienden nu hun crisis betalen. En we staan nog maar aan het begin van die crisis. De arbeidersbeweging heeft daarom een eigen alternatief nodig. De strijd bij Hemiksem kan daarvoor een eerste mobilisatiepunt zijn.
Wij denken dat het voorstel van de directie best verworpen wordt door de vakbonden en het hele personeel. Het is een valstrik. Om te verhinderen dat de directie het machinepark verhuist, is de effectieve bezetting van het bedrijf nodig. Het voorstel om een mars voor jobs te houden in Hemiksem op 17 januari behoudt zo al zijn waarde. Als deze mars gesteund wordt door de brede arbeidersbeweging, zal dat een nieuw elan geven aan de strijd voor het behoud van jobs in Vlaanderen en heel België. Wij zullen alles in het werk stellen om hiervan een succes te maken.
