Wij zouden hier massa’s voorbeelden kunnen geven die tonen dat de huidige regering er een is van en voor de rijken. Dat de gewone loontrekkende of steuntrekker gemolken wordt en de grote vermogens en zelfs de grote fraudeurs uit de wind worden gezet. Maar onze lezers weten dat ondertussen. Velen zullen precies om die reden de laatste maanden hebben deelgenomen aan acties van de vakbonden of van Hart boven Hard. Maar heeft het wat uitgehaald? Deze regering zal binnenkort 200 dagen aan de macht zijn. Hoe sterk staat die regering nu? Is zij er verzwakt of versterkt uitgekomen? Heeft ze al iets verwezenlijkt?
Nul over gans de lijn
Toen ze aantrad had de federale regering, net als de Vlaamse enkele maanden daarvoor, grote plannen. "Dit is de regering die ik wou" jubelde De Wever. 200 dagen later zouden er toch al de eerste resultaten mogen zijn. Is de werkloosheid gedaald? Er is een voorzichtig economisch herstel in Europa, waarvan we toch mee zouden moeten kunnen genieten? Op de radio werd met veel omhaal gemeld dat de VDAB meer werkaanbiedingen had. Weerspiegelt dat zich ook in de cijfers? Helaas, diezelfde VDAB toont dat de werkloosheidscijfers in maart weer met 1,1 procent zijn gestegen vergeleken met vorig jaar. Zijn de begrotingscijfers in orde? Helaas, de begroting kleurt nog altijd zwaar negatief en voor het eerst ook in Vlaanderen. De patroons hebben grote geschenken gekregen, maar hebben zij meer geïnvesteerd? Helaas, de investeringen zijn sterk gedaald sedert het aantreden van deze regering, vooral in de zo cruciale industrie. Deze regering heeft dus in haar eerste 200 dagen werkelijk niets verwezenlijkt. En voor elke regering is zoiets op termijn doorslaggevend.
Ruzies
Bovendien is het de regering van de ruzies. Een kleine greep uit de ellenlange lijst: is de vergunning voor het Uplace shopping center in Vilvoorde definitief of niet? Komt er een vermogensbelasting of niet? Hoe wordt de Tax Shift uit de regeringsverklaring ingevuld? Keurt de regering al dan niet de resultaten van het sociaal overleg tussen vakbonden en patroons goed? Moet er ook een indexsprong komen voor de huurinkomsten? Over al deze onderwerpen werd door de partijen van de meerderheid uitvoerig ruzie gemaakt in de kamer en in de pers. De climax was voorlopig de unanieme veroordeling van de racistische uitlatingen van De Wever over de “Berbers” en de rel met de Vlaamse regering over de bijkomende 400 miljoen die zij moeten betalen naar aanleiding van de begrotingscontrole.
Onderliggende oorzaken
Al deze conflicten zijn niet toevallig of het resultaat van botsende persoonlijkheden. De voornaamste oorzaak is de enorme druk die op de regeringspartijen wordt uitgeoefend door de acties van de bevolking. Dat is de reden waarom CD&V minister Kris Peters (voormalige baas van de patroonsorganisatie UNIZO!) keer op keer in de clinch gaat met de rest van de regering. De CD&V is doodsbang om haar vakbondsbasis bij het ACV te verliezen.
Regering kwetsbaar
De ergernis van de bevolking over deze regering blijft sterk. De regering blijft kwetsbaar. Zij weet het bovendien en houdt zich even gedeisd. De vrees bestond dat er naar aanleiding van de begrotingscontrole van maart opnieuw zwaar gesnoeid zou worden. Vooraf bleek reeds dat er alleen in de sociale zekerheid al een tekort van meer dan een miljard is. Uiteindelijk bleek “maar” 800 miljoen nodig te zijn voor de federale overheid en 750 miljoen voor de deelregeringen. Wij hebben sterk de indruk dat hier “op zijn Belgisch” aan creatieve boekhouding is gedaan. Waarschijnlijk wil de regering wachten met de bitterste pil tot het vakbondsprotest is verstomd. Maar vroeg of laat wordt de rekening toch gepresenteerd, mogelijks bij de nieuwe begroting in het najaar of na de controle van de cijfers door Europa. We moeten ons geen illusies maken: als deze regering niet de genadeslag krijgt zal ze vroeg of laat toch proberen een nog veel zwaarder programma van sociale afbraak door te zetten. Hierop bestaat maar éen correct antwoord:
Weg met de regering Michel 1!
Vecht voor een socialistisch programma dat komaf maakt met de asociale maatregelen, ook die van Di Rupo 1.
