Voor het Vlaams Belang waren de lokale verkiezingen van 2018 een comeback. In 2014 waren ze zes op de tien kiezers verloren tegenover vijf jaar eerder, maar in 2018 wonnen ze de meesten weer terug.
De N-VA is nog steeds dubbel zo groot, maar het Vlaams Belang flirt niet langer met de kiesdrempel zoals dat vijf jaar geleden het geval was. Het Vlaams Belang heeft de wind in de zeilen. Via Forza Ninove en het binnenhalen van Dries Van Langenhove - de wonderboy van Schild en Vrienden - en de ophef rond het migratiepact wist de partij zich opnieuw en meer dan ooit een plekje in het middelpunt van de belangstelling te bemachtigen. Door haar kritiek op het zeer bochtige parcours van de N-VA en het niet inlossen van de verwachtingen, slaagt het Vlaams Belang erin een pak kiezers, die eerder overliepen naar de N-VA, terug te winnen. Alhoewel haar kritiek op het beleid van de N-VA doorgaans van extreemrechtse aard is, profileert het Vlaams Belang zich vandaag ook als een sociale partij en probeert ze van het etiket extreemrechts af te geraken.
In De Zondag van 14 maart, een gratis weekendkrant, zegt VB voorzitter Tom Van Grieken; “Neen, wij gaan Hitler niet terugbrengen. (zucht) Wij krijgen die stempel van tegenstanders. Die hoeven dan geen inhoudelijk debat te voeren. Dat is makkelijk, hé” “Vlaams Belang wil een solidair en rechtvaardig Vlaanderen, waar iedereen vooruitgaat”, zei Van Grieken op het sociaal-economisch congres van Vlaams Belang in Asse op 16 februari. “Wij zijn niet links, niet rechts. Wij zijn nationalisten. Wij komen op voor eigen volk eerst, wij komen op voor eerst onze mensen”, stelde West-Vlaams kamerlijsttrekker Wouter Vermeersch. Programmapunten zoals het minimumpensioen van 1500 euro, de maximumfactuur voor thuiszorg en rusthuizen, een verdubbeling van het ouderschapsverlof en een tegemoetkoming (halftijds leefloon) voor ouders die thuisblijven voor de opvoeding van de kinderen klinken sociaal. Met de bewering dat de partij links noch rechts zou zijn, probeert het VB mensen te bereiken die het moeilijk hebben om rond te komen en steeds minder boodschap hebben aan “de politiek”.
Men moet niet vergeten dat de eerste zwarte zondagen - doorbraak van het VB in Antwerpen - er vooral kwamen op basis van stemmen die voorheen naar de socialisten gingen. Het is op zich dus niet nieuw dat het VB probeert voet aan de grond te krijgen in arbeidersmilieus aangezien daar een groot deel van haar achterban te vinden is sinds haar doorbraak in de jaren 1980. Ze probeert dit echter niet te doen doormiddel van emancipatie en het verhogen van het bewustzijn van de arbeidersklasse. In tegendeel, het hele programma is nog steeds doorspekt van vijandigheid ten opzichte van migranten, Walen en vakbonden. Zo wil het VB de uitgaven verbonden aan het asiel- en migratiebeleid zogezegd inzetten voor het eigen volk, moeten mensen 7 jaar legaal in het land verblijven en drie jaar bijdragen om aanspraak te kunnen maken op sociale zekerheid, en worden de sociale zekerheid en de fiscaliteit gesplitst.
De werkloosheidsuitkering willen ze beperken tot 2 jaar, behalve voor 50-plussers. Uiteindelijk is het nog steeds een extreemrechts en ultranationalistisch programma, maar men overgiet het geheel met een sociaal-volksnationalistisch sausje. Het gaat dan steeds over het betaalbaar houden van “onze” sociale zekerheid en de redding van “onze” welvaartsstaat die lijnrecht tegenover de kosten van migratie opvang van vluchtelingen en zogenaamde transfers naar Wallonië worden geplaatst. Ook elders poneert extreemrechts de keuze als een tussen sociale zekerheid of migratie. In Zwitserland is er een campagne gestart om een referendum te houden over het verstrengen van de grenzen. Als reactie hierop hebben de vakbonden uit Genève een campagne gelanceerd “Bescherm onze lonen, niet de grenzen.” En tonen ze in een studie aan dat elke periode waarin grenscontroles verscherpt worden, samenvalt met aanvallen op de lonen.
Het is een schande op zich dat kopstukken van het VB (en evengoed die van de N-VA) te pas en te onpas over “onze” sociale zekerheid fulmineren. De sociale zekerheid is er gekomen doormiddel van arbeidersstrijd; het organiseren van hulpkassen, vakbonden, stakingen en betogingen, gesteund door linkse partijen die eruit ontstonden. De voorlopers van VB en N-VA zijn steeds de vurigste tegenstanders geweest van dit alles. De Vlaams-nationalisten hebben een zeer donker verleden van collaboratie met het Naziregime, dat elke onafhankelijke organisatie van de arbeidersbeweging in eigen land verbood en fysiek elimineerde. Hitler zag zijn wereldoorlog in eerste plaats als een kruistocht tegen het marxisme en aanverwanten. Het Bolsjewisme moest met alle mogelijke middelen bestreden worden. Ironisch genoeg heeft net de Sovjet Unie een bepalende rol gespeeld bij het verslaan van de Nazi’s en zo ook bijgedragen tot de herinstelling of invoering van sociale wetgeving en sociale zekerheid in Europa. Zowel de socialisten als de communisten zaten in de regering na de tweede wereldoorlog, ze waren de grootste groep in het het verzet tegen de bezetting en het fascisme.
De Russische Revolutie van 1917 zelf vormde waarschijnlijk een van de grootste factoren in het bekomen van sociale verworvenheden in vele andere landen. Puur en alleen omdat de kapitalisten en hun rechtse politici angst hadden van een gelijkaardige beweging van de arbeidersklasse in eigen land. Dit tot lang nadat de Sovjet Unie was opgehouden met “het exporteren van de revolutie”. Het VB en haar voorzitter doen helemaal geen afstand van het verleden. Ze willen enkel meer verwarring creëren bij mensen die de politiek beu zijn omdat die zich boven hun hoofd afspeelt. Maar uiteindelijk is heel hun programma erop gericht de emancipatie van alles en iedereen tegen te gaan. Niet enkel van migranten en zogenaamde illegalen, maar ook die van “het eigen volk”. Als je het land en de sociale zekerheid splitst gaat dat de vakbonden enorm verzwakken en zal dat de afbraak van alle sociale verworvenheden enkel versnellen.
In het onafhankelijke Vlaanderen dat dan natuurlijk fatsoenlijk en rechts bestuurd moet worden, zal al gauw geen plaats meer zijn voor vakbonden of andere organisaties die zich niet aan de al dan niet vriendelijk opgelegde dictaten van de economische elite willen houden. Ondertussen gaan achter de schermen VB mandatarissen ongestoord verder met het bezoeken van herdenkingsplechtigheden van Nazi-collaborateurs. Zo werden zondag 14 maart meerdere Vlaams Belang kandidaten voor de verkiezingen van 26 mei gesignaleerd op de August Borms herdenking in Merksem. August Borms werd voor zijn collaboratie in zowel de Eerste als de Tweede Wereldoorlog ter dood veroordeeld en uiteindelijk ook geëxecuteerd. De ondertussen overleden oud VB-voorzitter Karel Dillen was lid van de Hitler Jugend. De VMO (Vlaamse Militanten Orde, die in 1983 werd verboden als Privé Militie) en aan de wieg stond van het VB, hield zich voornamelijk bezig met het herdenken en eren van collaborateurs, oostfronters, campagne voeren voor amnestie (voor collaborateurs) en agressie tegen migranten en linkse organisaties. Als de partij werkelijk afstand zou willen nemen van haar verleden, zou ze haar mandatarissen verbieden aanwezig te zijn op dat soort bijeenkomsten. Maar duizend en een draden blijven het VB verbinden met de nazicollaboratie en het fascisme. Dat de partij trots Dries Van Langenhove, de leider van Schild en Vrienden die in verdenking is gesteld voor inbreuken op de antiracismewetgeving, ontkenning van genocide, en inbreuken tegen de wapenwetgeving op haar verkiezingslijst zet, is het zoveelste signaal dat het sociale imago van het VB enkel windowdressing betreft.
