Renault Vilvoorde, Ford Genk, Forges de Clabecq, (binnenkort Boël?), Levi's,... de lijst van bedrijfssluitingen en massale afdankingen wordt steeds maar langer. En met een wereldwijde economische crisis voor de deur is dit nog maar het begin. Het is duidelijk dat de huidige syndicale leiders niet opgewassen zijn om op doeltreffende wijze de jobs te verdedigen. Alleen de Forges de Clabecq, een ten dode opgeschreven fabriek, werd gedeeltelijk opengehouden na een lange en vastberaden strijd, geleid door een combatieve syndicale delegatie.
Vonk brengt in dit nummer een uitgebreid verslag over de strijd van de arbeiders en arbeidsters van Levi's. Ter elfder ure en vlak voor het ter perse gaan werd het initiatief om de syndicale delegatie van de vier vestingen van Levi's (België en Frankrijk) samen rond tafel te brengen om tot een gemeenschappelijk actieplan te komen getorpedeerd. De reden die werd opgegeven was dat de vakbondsleiding "niet op de hoogte was" en dat men in België reeds veel verder stond met de sluitingsplannen dan in Frankrijk.
Het voorstel van een gemeenschappelijke vergadering kwam van de basis omdat er van bovenaf niets gebeurde. Een eerste voorstel van de Fransen om op 26 oktober bijeen te komen verdween ergens in de hogere regionen van de vakbond in de mist. Het was te vroeg. Een tweede voorstel om op 16 november bijeen te komen werd andermaal afgewezen. Maar ondertussen wordt het te laat. De houding van de vakbondsleiding is onbegrijpelijk. Het is hoe dan ook van groot nut om gemeenschappelijk de druk op de ketel te blijven houden, zelfs al zit men in het ene land reeds in de sluitingsfase en in het andere niet.
We hebben sterk de indruk dat sommigen de logica van de sluiting vanaf het begin zonder slag of stoot aanvaard hebben en geen storingen in het sluitingsritueel willen. De Belgisch-Franse tegenstellingen tussen enerzijds "alles snel willen afhandelen" en anderzijds "de zaken op de lange baan te willen schuiven" is op zijn zachtst uitgedrukt bijzonder vreemd. Bestaat de strategie van de Belgische vakbonden erin om de sluitingsplannen van multinationals "zo snel mogelijk af te handelen"? Dan ziet het er slecht uit voor de tewerkstelling in België.
Het drama rond Levi's en andere bedrijven dwingt ons tot een grondige politieke en syndicale voorbereiding op toekomstige sluitingen en massale afdankingen. Het organiseren van netwerken waarbij de solidariteit tussen de bedrijven sneller op gang komt zou de strijd tegen sluitingen en massale afdankingen efficiënter kunnen organiseren. Een harde strijd in eenheid gevoerd kan leiden tot succes. Maar zolang dit marktsysteem overeind blijft zullen bedrijven de deuren blijven sluiten en is geen enkele job veilig. Daarom moeten deze gevechten gekaderd worden in een algemeen gevecht voor maatschappelijke verandering.
