Kevin Ayers zong het al: "Money, money, where does it go? / Down in some bottomless ditch. / Money, money, guess you all know, / your money goes back to the rich".
Eigenlijk gaat het er niet anders aan toe met de "ontwikkelingshulp" van internationale instellingen zoals het IMF of de Wereldbank - hulp die de arme landen overigens enkel krijgen mits het doorvoeren van harde besparingen in gezondheidszorg, onderwijs en sociale voorzieningen. Voor elke dollar "hulp" die de landen met de hoogste schulden (Highly Indebted Poor Countries) krijgen, moeten ze 11 (elf!) dollar ophoesten voor de afbetaling van hun schuld – wie sprak daar over een bodemloze put en geld dat terugvloeit naar de rijken?
Cynische onverschilligheid?
Betekent dat nu dat alle ontwikkelingshulp cynisch kan afgedaan worden als weggesmeten geld? De campagne "Zie ginds komt het onrecht uit Azië weer aan" toont aan dat het ook anders kan. Ook deze novembermaand zetten zo'n 25.000 vrijwilligers zich in voor deze 11.11.11 actie van het NCOS. Na de massale protestbeweging tegen de geïnstitutionaliseerde moord op Semira Adamu en de solidariteitsbeweging met de bezettingen van kerken door vluchtelingen zonder papieren, toont nog maar eens aan dat heel wat mensen niet onverschillig blijven tegenover het leed in deze wereld.
Het opgehaalde geld gaat niet alleen naar zinvolle plaatselijke projecten. De laatste jaren wordt de nadruk terecht gelegd op het aanpakken van onrecht en uitbuiting (zowel in de derde wereld als hier), en wordt ook steun gegeven aan activisten en vakbonden die opkomen voor de rechten van boeren en arbeiders in deze landen. Tegelijk wordt gewerkt aan de sensibilisatie van de publieke opinie in het Westen (De Lastige Klant-campagne), en aan het onder druk zetten van het beleid van de regering betreffende ontwikkelingshulp en buitenlandse politiek. Het is toe te juichen dat 11.11.11 bij ontwikkelingssamenwerking het verband legt met het politiek en economisch beleid dat hier wordt gevoerd. Een correcte analyse kan ook bijdragen tot het begrip bij de arbeiders hier dat het lot van arbeiders in Noord en Zuid met elkaar verbonden is, en hiertoe is zeker nog heel wat werk aan de winkel.
Veranderingen ten gronde
De 11.11.11-campagne stelt dan ook dat ze niet zo naïef is te denken dat haar projecten een fundamentele verandering kunnen bewerkstelligen en beseft dat om de gigantische kloof tussen Noord en Zuid te versmallen, grondige wijzigingen nodig zijn. Wat de conclusies betreft die uit een vrij juiste analyse worden getrokken, zouden wij echter nog wel een stap verder willen gaan. Het is lovenswaardig te ijveren voor een ander beleid en hiertoe druk uit te oefenen op de regering en op de Wereldbank en massale druk kan hierbij een zeker effect hebben. Uitbuiting en onrecht zijn echter niet het gevolg van slechte wil bij deze instellingen maar wel van de heersende verhoudingen op wereldvlak en uiteindelijk van het kapitalistisch systeem waarbij winst de belangrijkste drijfveer is in een wereldeconomie gedomineerd door enkele honderden multinationals.
Grondige en blijvende veranderingen kunnen slechts bekomen worden door deze economische macht uit handen te nemen van deze multinationals en een economie in te stellen die niet gericht is op maximale winst van enkelen maar die uitgaat van de behoeften van de werkende bevolking. De belangrijkste hulp voor de onderdrukten in de Derde Wereld blijft dan ook, naast actieve steun aan en solidariteit met boeren- en arbeidersorganisaties in Afrika, Azië of Latijns-Amerika, de strijd voor een andere maatschappij in eigen land. Internationalisme begint bij de strijd tegen je eigen onderdrukkers.
