“Tous ensemble, Tous ensemble”, galmt het in de vergaderzaal van het ACV in Brussel. De algemene vergadering van de arbeiders van Godiva is net tot een einde gekomen. Daarna volgt een luid applaus. Van de arbeiders, voor de delegees, voor de vakbonden en… voor zichzelf. Het voorstel tot akkoord tussen directie en vakbonden werd goedgekeurd door 87 procent van de aanwezigen. Daarna vertrekken de arbeiders in groep terug naar de fabriek om het werk te hervatten. Youssef, ACV delegee vertelt: “We zijn al zingend en slogans roepend de fabriek weer binnen gegaan. Verenigd, dat is zeer belangrijk. Weet je, de arbeiders van Godiva vormen een familie. We hebben iedereen vergezeld naar hun posten. Samen als groep hebben we het werk hervat. Dat was iets zeer belangrijk voor ons.”
Is het een goed of een slecht akkoord? De verpakkingsafdeling gaat toch sluiten, maar een twaalftal jobs worden gered. Er komen geen naakte afdankingen. De anderen kunnen ofwel overgeheveld worden naar de productie of kunnen met brugpensioen op 52 jaar tegen 80 procent van het loon. Oudere arbeiders in de productie kunnen zo ook hun plaats geven aan jongeren uit de ‘verpakking’ Zij die niet op brugpensioen kunnen of naar een nieuwe werkpost in een andere afdeling hebben dan recht op vier keer de sectorale opzegvergoeding. De lock-outdagen worden ook uitbetaald door de directie… Baudouin Ferrant, secretaris van het ABVV heeft een nuchtere kijk over het akkoord: “Het is een spijtige zaak. Het probleem van het brugpensioen is dat de collectiviteit betaalt.”
Godiva maakt deel van een Turkse multinational Yildiz, met een omzet in 2006 van 7,4 miljard dollar. Ondanks een lichte daling van de omzet in 2009 wordt dit jaar een vooruitgang van 10 à 15 procent vooropgezet. Zo slecht gaat het dus ook niet met de moedergroep. De drive om Godiva te rentabiliseren wordt nu betaald met overheidsgeld!
Waarom is het dan toch goedgekeurd? De arbeiders werden met de rug tegen de muur geplaatst. De directie dreigde met de sluiting van het bedrijf. De vakbonden hebben daarom een stap achteruit gezet. Binnen het kader van het bedrijf hebben de vakbonden mogelijk alles gedaan om de krachtsverhoudingen in hun voordeel om te buigen. Aan gebrek aan strijdbaarheid heeft het zeker niet gelegen. Gedurende zes weken hebben de Godiva-arbeiders twee keer gedurende 24 uur gestaakt, wekenlang langzaamaanacties volgehouden (vermindering van 30 tot 50 procent van de productie), de leveringen en bestellingen van binnenuit geblokkeerd en betogingen georganiseerd. Tijdens regelmatige algemene vergaderingen op de werkplaats beslisten de mensen zelf hun actievormen, de eisen en de strategie. Een voorbeeldige democratische werking.
Bij Godiva hebben ze gevochten als leeuwen en vooral als leeuwinnen. Maar zodra de directie het wapen van de lock-out en de dreiging van sluiting gebruikt, is er meer nodig. Dat kon enkel maar komen van syndicale actie buiten het bedrijf. De regionale verbonden in Brussel net zoals de sectoren en het interprofessioneel niveau hadden hier verandering in kunnen brengen. Dit is echter niet gebeurd. De actie van Godiva had de steun van de patronale sectorfederatie Fevia. Het is een uitzonderlijke maatregel in uitzonderlijke omstandigheden. Op deze uitzonderlijke maatregel hebben de regionale, sectorale en interprofessionele bonden op een routineuze manier gereageerd. Hier moeten lessen uit getrokken worden. De initiatiefnemers van het ‘Intersyndicaal pact’ (www.syndicaal-pact-syndical.be) stellen terecht dat waar het stakingsrecht of de delegees worden bedreigd, de hele vakbeweging in actie moet komen. Wij denken dat er dringend werk moet worden gemaakt van een nationale vakbondsbijeenkomst van de delegees en secretarissen van de bedrijven in herstructurering. Tijdens zo een bijeenkomst kunnen er lessen getrokken worden uit voorbije strijd maar moet er vooral vooruit worden gekeken: hoe coördineren we onze strijd, welke eisen stellen we gemeenschappelijk? Op dat niveau sluiten we dus ook best een intersyndicaal pact.
Postscript: een dankwoord van de hoofddelegee van het ABVV Godiva
Hoofddelegee Liliane Minner van het ABVV bij Godiva bedankte ons na de algemene personeelsvergadering in het bijzonder voor de hulp tijdens hun strijd. "Zij hebben goede artikels geschreven over onze acties. Ik heb ze rondgestuurd naar een heleboel andere delegees en militanten. Hun oproep voor interprofessionele solidariteit heeft ook zijn effect niet gemist. Verschillende mensen uit andere bedrijven zijn daarom ook naar ons piket gekomen". Verder bedankte ze ook Dirk Lagast, SP.a-gemeenteraadslid in Koekelberg. Dirk had na de politie-interventie in het bedrijf onmiddellijk een brief naar de burgemeester en schepenen gestuurd om dit aan te klagen. “‘s Anderendaags”, zegt Liliane, “was de politie zeer vriendelijk geworden. Een politiecommissaris was zelfs bereid te getuigen in ons voordeel dat we – in tegenstelling tot wat de directie beweerde – helemaal niet gewelddadig waren opgetreden in het bedrijf.”
