Elke dag beuken de media in op de cipiersvakbonden. Hierbij staan twee punten centraal: de aansprakelijkheid van de organisaties en de minimale dienstverlening.
Wie gaat dat betalen?
Tijdens de betoging in Brussel op dinsdag 17 mei, drongen de cipiers de inkomsthal van het Ministerie van Justitie binnen. De belegering en de materiële schade lokten een storm van getwitter uit. Voor bv. Annick De Ridder moeten de vakbonden rechtspersoonlijkheid krijgen om de schade te kunnen verhalen.
Volgens de wet moeten geïdentificeerde personen opdraaien voor de vernielingen die ze hebben aangericht. Waarom de vakorganisaties – die niet hebben opgeroepen tot dergelijke acties – hiervoor dan moeten opdraaien, is niet duidelijk.
Enkele weken geleden veroorzaakten Antwerp-supporters rellen met bijhorende schade (o.a. een uitgebrande politiecombi). De burgemeester haastte zich om het stedelijk schadefonds in te schakelen. De aansprakelijkheid van Patrick Decuyper (CEO en chief football van the Great Old) werd niet ter discussie gesteld. Als een aantal opgehitste Antwerpse dokwerkers in Brussel een auto in de fik steken tijdens een manifestatie, moet de socialistische vakbond wel in zijn portemonnee tasten voor De Wever en C°. Van een dubbele moraal gesproken.
De vakbonden rechtspersoonlijkheid opdringen zodat ze financiële sancties opgelegd kunnen krijgen, is de natte droom van de rechtse politici. Misschien toch wel even signaleren dat een aantal internationale verdragen die België heeft onderschreven de mogelijkheden ter zake ernstig beperken. Maar laten we even hardop fantaseren. Waarom dan ook niet ineens de politieke partijen aanspreken waarvan sommige actievoerders lid zijn? Dat zou nog eens voor verrassingen kunnen zorgen. En moeten we dan ook de media ongemoeid laten die haatboodschappen verspreiden en zo de gemoederen ophitsen? Sommige kranten mogen zich alvast aan een fikse claim verwachten.
Minimale dienstverlening
In zeer specifieke gevallen is de beperking van het stakingsrecht (juridisch) mogelijk. Zelfs controleorganen als het Freedom of Association committee van de Internationale Arbeidsorganisatie zien hierin voor bepaalde sectoren zoals leger en brandweer geen graten, maar… Men lijkt nu een confectiewetgeving te willen maken die altijd en overal kan worden toegepast. Dat is onmogelijk. Dan maar de grove middelen? Er zal wel ergens een tekst kunnen worden gevonden om de cipiers op te eisen. Maar is dat wenselijk? De penitentiaire ambtenaren werken met mensen. Als je zo de staking breekt, is het medicijn misschien veel erger dan de kwaal.
Tot slot
Een beperking van het stakingsrecht mag wettelijk nooit als gevolg hebben dat de stakers geen mogelijkheid meer hebben om hun eisen kracht bij te zetten. Het invoeren van een minimale dienstverlening in gevangenissen zal echter bijna zeker een stakingsverbod impliceren. En als één schaap over de dam is…
