Jonge marxisten van de IMT vertellen hoe de Arabische Lente Marokko heeft veranderd.
‘De angst is van kamp veranderd’
De 20 februari-beweging strijdt al sinds het begin van het jaar tegen de dictatuur in Marokko. Wat heeft deze beweging al bereikt?
Eigenlijk hebben we veel bereikt! Sinds 20 februari 2011 zijn de armen maandelijks en zelfs wekelijks massaal op straat gekomen, niet alleen in de grote steden, maar ook in de kleinere steden en dorpen. Dit is op zich een grote verworvenheid. Het is de eerste keer in de geschiedenis van het moderne Marokko dat duizenden jongeren en de arme en onderdrukte massa’s, zij die geen stem hadden, op een koppige manier op straat zijn gekomen om vrijheid, eerbied en een einde aan uitbuiting en tirannie te eisen. Twee jaar geleden zijn veel van deze jongeren spontaan op straat gekomen tegen de Israëlische imperialistische agressie tegen Gaza. Toen hebben ze veel geleerd. Vandaag zijn ze terug op de pleinen en in de straten, met nog meer ervaring en een nog grotere vastberadenheid.
Deze beweging is er ook in geslaagd om veel toegevingen af te dwingen van de heersende klasse. Zowel economische toegevingen, zoals de recente loonsverhogingen als politieke toegevingen, zoals de amendering van de grondwet zouden nooit zijn toegestaan zonder de mobilisatie van de massa’s. Dit is op zich al een zeer belangrijke les voor de massa’s zelf. Het bevestigt de idee dat er geen hervormingen mogelijk zijn zonder een revolutionaire strijd in de straten. Dit is het omgekeerde van wat de reformisten tientallen jaren hebben beweerd, namelijk dat de beste manieren om ons leven te verbeteren ‘sociale vrede’ en ‘vriendelijke onderhandelingen’ waren.
Deze beweging heeft ook sterk bijgedragen tot de politisering van grote groepen jongeren, arbeiders en de arme massa’s in het algemeen. Discussies over slogans en begrippen zoals secularisme, democratie en tirannie zijn nu dagelijkse kost voor hen. Ook de kwestie van de politieke macht wordt intens besproken: parlementaire democratie, monarchie, republiek, revolutionaire grondwetgevende vergadering et cetera. Deze discussies worden niet alleen op campussen of in theehuizen besproken, maar ook onder de duizenden armen op straat.
Last but not least, heeft de beweging de angst uit de massa’s verdreven. De angst is van kamp veranderd. Het is nu de heersende klasse, haar partijen en haar repressie-apparaat die bang zijn.
Ondanks deze beweging lijkt de koninklijke dictatuur van Mohamed VI nog steeds goed in het zadel. Ontsnapt het land dan aan de Arabische lente?
Dit wordt dikwijls beweerd en herhaald in de burgerlijke media. Maar het is helemaal niet waar. De revolutionaire beweging die van de grond is gekomen is nog steeds actief. Toegegeven: de beweging heeft niet hetzelfde niveau behaald als in Egypte, Syrië, Tunesië en Yemen. Maar de beweging bestaat en de ergste dagen van de heersende klasse moeten nog komen.
Zelfs de heersende klasse, ondanks haar eigen luidruchtig beweringen over de ‘Marokkaanse uitzondering’ en dat het ‘de storm kan trotseren’ is niet echt overtuigd. Onlangs, op 17 oktober, heeft de koning tijdens een ministerraad zijn ministers op hun vingers getikt wegens het aanhouden van de protesten. Onmiddellijk erna vloog hij het land uit voor een lange vakantie van drie weken in Frankrijk. Dit wijst erop dat aan de top van de machtspiramide de ernst van de toestand wordt begrepen.
De imperialisten en de ernstigere strategen van het regime beseffen dit ook. Zelfs de neef van de koning, Hicham Alaoui, waarschuwt het koningshuis en dringt aan op snelle hervormingen om zich te beschermen tegen een revolutie van onderuit.
Het is juist dat de revolutionaire beweging in Marokko nog steeds traag vooruit gaat. We hebben het niveau van andere landen nog niet bereikt, maar dat gaat niet lang meer duren. Het is duidelijk dat er een revolutionaire periode is ingezet en dat het regime gedoemd is tot vallen.
Meer analyse over Marokko (in het Engels)
http://www.marxist.com/morocco-balance-sheet-of-the-last-eight-months-of-revolution.htm
http://www.marxist.com/morrocco-vote-2011.htm
en in het Arabisch op www.marxy.com
