In Duitsland is een reusachtige partij armworstelen, tussen de machtige metaalvakbond IG Metal en het patronaat van de metaal-en elektronicasector, aan de gang. Twee zaken maken deze cao ronde verschillend dan die in het verleden:
1) Na stakingen van enkele uren, die de productie niet echt grondig verstoorden, is de vakbond overgegaan tot 24-uren stakingen. Dit tot grote verontwaardiging van het patronaat. Er werken 3,9 miljoen mensen in deze sector. Aan de eerste werkonderbrekingen namen 960.000 arbeiders deel. De arbeidersbeweging begint haar kracht pas echt te tonen.
2) De looneis van 6 procent is niet het belangrijkste struikelblok. In het verleden kwamen vakbond en patronaat gemakkelijk tot een akkoord op dat vlak. Het belangrijkste struikelblok is de eis voor een "korte fulltime” van 28 uren per week. Deze eis is het resultaat van een brede bevraging bij tal van bedrijven. Veel werknemers spraken zich uit voor een verkorting van hun werktijd zodat er meer tijd vrijkomt voor het opvoeden van kinderen of het verzorgen van familieleden. Veel werknemers die op regelmatige basis in ploegendienst werken of bijzonder zware uurroosters hebben, zijn voorstander van stress verlagende maatregelen. De eis van IG Metall zit zo in elkaar dat er de mogelijkheid zou zijn om na twee jaar een verkorte werkweek van 28 uren gedraait te hebben, opniew een voltijds 35-urencontract aan te vragen. Zo zou de val waarin, vooral vrouwelijke, werknemers zijn getrapt, omzeild worden. Wie onder de huidige CAO een parttime contract tekende, kan niet terug naar een fulltime. . IG Metall eist ook een gedeeltelijke looncompensatie voor wie een "korte fulltime" van 28 uren per week wil.
Het Belgisch patronaat (en dat van de rest van Europa) volgt de stakingsbeweging in Duitsland met argusogen. Ze zou arbeiders in andere landen wel eens op ideeën kunnen brengen. Onze eigen vakbondsleiders zijn bijzonder stil over de staking in Duitsland. Aan ons om ze wakker te schudden. Hoog tijd om in het offensief te gaan en de eis voor collectieve arbeidsduurvermindering (30-uren week zonder loonsvermindering) op tafel te gooien. Als onderhandelingen niet lukken dan doen we zoals de Duitse metaalarbeiders: Streiken!
